Gisteren een lui stranddagje gehad.

Want man man man wat is het hier warm.
's avonds lekker tapas gegeten in Luz met op voorgrond de branding die het strand op rolt.

Afgelopen week kregen we van Henk de botenman uit Lagos de tip om bij helder weer het hoogste punt van de Algarve op te zoeken.
Je zou dan de halve Algarve kunnen zien.

Nou, vanmorgen strak blauwe lucht dus wij na het ontbijt hup in onze C1 en tuffen naar boven.
Want echt hoor, ze is wel een tuffertje en een puffertje.

Maar anderhalf uur waren we boven. Kleine tussenstop gemaakt halverwege. Overal heb je hier natuurlijke bronnen waar je water uit kunt tappen. Hartstikke heilzaam zegt ons Algarve boekjes
Dus dat wilden we ook wel proberen.

Ook leuk voor de foto toch Leon?
Alleen net toen ik de foto wilde maken van ons vers getapte flesje bronwater viel het flesje in de struiken met prikkels... Dan maar geen foto.

Eenmaal boven was uit uitzicht overweldigend mooi. En inderdaad, we konden kijken van Albufeira tot aan Aljezur. Prachtig!
Maar warm!

We stonden net een beetje interessant te doen voor de wandelroutes die aangegeven staan boven op de berg toen een Nederlands stel zei, ja die 13 kilometer is wel lang, maar 6,2 moet lukken toch?

En ik hoor Léon zeggen....
Zullen we ook?
Tuurlijk schatje, doen we even. Maar dan wissel ik wel mijn slippers even om voor de gympies.

Dat bleek een goed idee!
Laten we zeggen dat ik voor de cursus: "Hoe word ik een berggeit" niet geheel geslaagd ben.

Ik liep te puffen en te tuffen, ik leek onze C1 wel, terwijl Léon met het grootste gemak bergje op bergje af liep.

En het werd heter en heter.
Uiteindelijk op tweederde (en voor mijn gevoel helemaal onderaan de berg) even wat gedronken.
Maar toen moest het ergste nog komen.

We moesten nog van 700 meter naar 900 meter hoogte lopen, en dat pad ging met zo'n 7 haarspeldbochten zo ongeveer recht hoog!
Het was zo stijl dat zelfs Léon af en toe even op adem moest komen.

Het feit dat de 3 mensen die we in tegengestelde richting tegenkwamen ons steeds een welgemeend succes wenste stelde me ook niet echt gerust kan ik je zeggen.

Maar met volle benen, een hongerklop van jewelste en het gevoel alsof we te voet 4 x de Mont Ventoux hadden beklommen hebben we toch zonder kleerscheuren de top bereikt.

Ik kan je zeggen een colaatje heeft nog nooit zo lekker gesmaakt.

Een duik in het zwembad en een koud biertje hielp al een beetje.

Maar de heerlijke cataplana die we vanavond hebben gegeten deed ons de bergetappe snel vergeten.

Weltrusten M.

Geschreven door Mirjams.reisblog