Vandaag hebben we echt voor de eerste keer tijdens onze trip echt uitgeslapen!
Omdat we compleet van de buitenwereld zijn afgesloten (lees, geen internet) en we slapen met de luiken voor de ramen dicht is het dus doodstil en pikkedonker in onze kamer.

Als je wakker wordt hoor je eigenlijk alleen maar de vogeltjes.
Om 10.30 vonden we het dan toch wel tijd om iets te gaan doen. Onze laatste dagen in bed doorbrengen klinkt natuurlijk wel heel lekker, maar dat kunnen we straks in Nederland op een druilerige zondag ook.

We hadden als tip gekregen om hier in het dorp Reggio Nell’Emilia lekker te gaan ontbijten.
Dus na het douchen op naar het ontbijttentje.

Gek genoeg is het dan toch toeristisch genoeg dat de dames van het tentje redelijk tot goed Engels spreken en samen met ons handen en voeten Italiaans konden we lekkere broodjes gevuld met jam en een pistachhio creme bestellen. En, en eigenlijk kan dat echt niet meer na 11.00 een cappuchino. Wat echt heerlijk was voor mij, want bij elke espresso die we hier bestellen kan je bijna mes en vork meegeven zo ontzettend sterk zijn die!

Na het ontbijt zijn we richting Modena vertrokken. Een klein stadje tussen Parma en Bologna in. We hadden niet echt een voorstelling van het stadje wat dom genoeg maken we eigenlijk nooit een must see lijstje voor we ergens naartoe gaan.

Maar wat een verrassing is Modena!
Het is een soort rustig Bologna, met zelfde bogen over de straten maar met een, vond ik, veel vriendelijker karakter. De mensen zijn hier wat relaxter en wat minder gehaast. Je ziet, ook net als in Bologna de rode stenen weer terug in de gebouwen maar dan afgewisseld met het typische Italiaanse mosterdgeel.

Leon heeft sinds we in Italië zijn een soort kerken en kathedralen fetisj ontwikkeld. Elk kerkje moet hij even inwandelen en op zijn dooie gemakje bekijken. En ik denk alleen maar bij elke kerk…mooi, maar is het niet de Sint Pieter. Ik ben sinds de Sint Pieter gewoon niet meer zo snel onder de indruk van een kerk geloof ik.

We hebben trouwens het perfecte excuus gevonden om neer te strijken op verschillende terrasjes. Mijn rug. Om ervoor te zorgen dat ik niet weer last krijg moeten we gewoon veel even zitten. En zitten op een terras doe je natuurlijk niet met een spa rood. Dat zorgt ervoor dat we om 14.30 al heerlijk achter onze eerste Aperol Spritz zitten. Het valt ons wel op dat de Italianen daar al echt vroeg mee beginnen. Vaak zie je rond het middaguur al aan een groot glas oranje heerlijkheid zitten.

We slenteren verder de stad door, en ja, ook weer kerkjes in. Eerlijk is eerlijk de Duomo van Modena, midden in het centrum van Modena maakt zelfs op mij best wel indruk. Het is een kathedraal uit de 12e eeuw en staat nog als een huis. Nou ja, ook hier staat de toren weer een tikkie scheef. Het waren niet echt torenbouwers geloof ik.

Weetje, Pavarotti is geboren in Modena, en daar zijn ze super trots op, want overal zie je wel een foto van hem hangen.
Het is ook de stad van de basamico azijn, en, maar dat vind ik persoonlijk minder interessant, van Ferrari.

En van de terrasjes. Overal waar je kijkt zie je kleine en grote terrassen. Van koffie barretjes, tot thee terrassen, maar ook wijnbarretjes. Op het plein van de Duomo van Modena vinden we een wijnbar. Op het krijtbord staat een mooie spreuk: In Vino Veritas, wat zoveel wil zeggen als, In wijn zit de waarheid.
En alleen dat al vinden we een prima excuus om daar te gaan zitten!

Oe, buiten wijn hebben ze ook een uitgebreide Gin Tonic kaart. Terwijl Leon zich laat verrassen met een goed glas droge witte wijn, geef ik de dame van de wijnbar carte blanche om een lekkere Gin Tonic voor me te maken. En omdat het al weer een tijdje geleden is dat we gegeten hebben laten we ook maar een lekkere anti pasti plank aanrukken.

En er KOMT me daar een plank, met de heerlijkste kaasjes, hammetjes en broodjes. Wij hoeven vanavond niet heel uitgebreid meer te eten in ieder geval.

Tegen 18.00 vinden we het genoeg en duiken we de auto weer in. Onderweg besluiten we dat een afhaal pizza echt meer dan genoeg is voor die vanavond.

En ja, zelfs de afhaal pizza;s zijn hier 100 keer lekkerder dan thuis. (en een stuk goedkoper ook nog, voor €7 per persoon krijg je hier een lap pizza waar je U tegen zegt.

Met behoorlijk wat kilometers in de benen wordt het lekker chillen in ons gigantisch grote bed.
We halen nog even ons vragenkaartspelletje tevoorschijn van Vertellis, en weer verbazen we ons erover hoe veel we hetzelfde denken over dingen.

Morgen onze laatste dag hier. Het wordt een dagje Parma. Op naar de kaas en de hammetjes.

Liefs, Mir

Geschreven door Mirjams.reisblog