Onze laatste dag.
Sicilië huilt ervan.
Op dit moment komt de regen met bakken uit de hemel, alsof Sicilië ons wil zeggen, ik wil niet dat jullie weggaan.

Thor, de Griekse God van het onweer rommelt instemmend mee.

En wij, wij willen hier zo graag blijven.
Het eiland van de Granita, de espresso, de vis, de heerlijke temperatuur, de Canoli's, de wijnen, de aardige mensen, de gekke parkeerplaatsen, de pizza, en haar verrassende straatjes.

Verrassend was vandaag bijna verassend geworden.
Vanmorgen vroeg opgestaan want we wilden naar Syracusa, of Siracuse daar verschillen Léon en ik nogal over van mening ;-)
Om precies te zijn, Ortigia.
Een schiereiland met het historische centrum van Syracusa.

Om 10.00 kwamen we aan.
Sicilië op zijn mooist.
Met smalle straatjes, prachtige piazza's en schitterende kerken.
Als je aan Sicilië zou denken is Syracusa het beeld wat je erbij hebt.

We slenteren door de straatjes, bekijken de Duomo waar net een dienst wordt gehouden vanwege een Nationale feestdag hier, Ferragosto.

"Vanaf de zevende eeuw na Christus geeft Italië ook een religieuze betekenis aan Ferragosto, namelijk de Maria-Tenhemelopneming. Men herdenkt op deze dag het moment waarop Maria met haar lichaam en ziel door God in de hemel werd opgenomen."

Een soort Hemelvaart, maar dan anders.

Na een paar uurtjes zwerven door de stad wilden we graag naar het oude Griekse Amfitheater.
We zagen al een hoop rook maar toen we de brandweerwagens met loeiende sirenes hoorden wisten we al, dit is niet goed
En dat klopte. Achter de historische opgravingen was een grote brand uitgebroken. Je zag de vlammen oplaaien en de as dwarrelde langzaam neer.

De kaartverkoop werd stilgelegd.
Uiteindelijk kon je wel weer kaartjes kopen, maar alles lag in een dikke stinkende mist.

Dus maar snel weer de auto opgezocht.
Het theater ligt er al vanaf de vijfde eeuw voor Christus, hij ligt er vast nog wel een paar jaar. Gaan we hem dan wel bekijken.

Hup waar in de auto, en we zagen het per seconde al donkerder worden.
Vlak voor Acireale begon het me toch een partij te stortregenen!!!
We zagen complete watervallen op straat.
Bij thuiskomst eigenlijk weer droog, en een zonnetje.
Maar de zon is weer weg. Thor strooit met zijn donder en bliksem wild in het rond.

En wij....wij huilen mee.
We willen niet naar huis.
Echt niet.

Liefs, Mirjam

Geschreven door Mirjams.reisblog