En dan is alles weer voorbij. Hoe snel kan het gaan....

Om half 11 eindelijk in Rozenburg aan gekomen. Na 29 uur onder weg te zijn geweest. Met busje, metro, metro, metro, skytrain, vliegtuig, vliegtuig en auto. En nog de nodige loop en roltrap meters.
Vanaf het appartement liep het vlekkeloos. Nog geen minuut wachten op de metro's, inchecken op Singapore Airport, douane en de vlucht naar China. Zoals alles aan die kant ging het als een zonnetje.

En toen kwam het. Bij aankomst in China netjes weer de immigration card ingevuld, net zoals op de heenweg, en toen naar de douane.
Mirjam eerst. Chinese douane meneer moeilijk kijken, extra papieren erbij, ik erbij, andere douane mevrouw erbij met meer glimdingen op haar schouder, nog moeilijker kijken... hmmm....
En toen werden de paspoorten ingenomen en moesten we apart gaan staan en wachten. O nee hè... maar ja ze hebben onze paspoorten. Wij vragen wat er aan de hand is maar geen reactie. 5 minuten.... 10 minuten...
zweet zweet... hmm... en toen kwam de douane mevrouw terug met de paspoorten en was alles oké... wij vragen wat er aan de hand is maar er was niets. Wat een raadsel. Maar na toch nog de douane controle mochten we door. Dus wat er wan de hand was. Geen flauw idee. En die Chinezen zijn nou niet echt spraakzaam. Zeker niet naar de buitenlanders toe.

Maar goed, wij weer door naar de bagage controle om naar de incheck balie te komen. Uiteraard wachtrij bij de controle. Maar we staan gelukkig ver vooraan. Controle gehad en dan snel inchecken. Helaas konden we het vooraf niet online of op Singapore doen. Want we wilden nog wel goede stoelen hebben. Door een zeer aardige chinees ( in denk de enige van de luchthaven) goed geholpen. Weer gelukt. Stoelen bij de nooduitgang. Nou hop weer door de douane. Ditmaal geen problemen.

We wilden achter de douane nog even wat eten. Maar door alle paspoort stress geen Chinese Yen meer gehaald. En je raad het al, achter de douane kun je niet pinnen en bij de Burger King kon je niet met plastic betalen ( en iets anders was er niet). Dus dan maar gewoon wachten.

Inchecken ging mooi op tijd. Stoelen perfect. Lekker de ruimte. Nog even wachten en om 00.10 de lucht in.

Maar... om 00.00 loopt er ineens een werkoveral aan boord. Vast geen passagier. Na een half uur nog een overal erbij.... discussie...
En uiteindelijk een omroep bericht. Een heel lang Chinees verhaal en heel kort Engels. We gingen nog niet. En dat was het.

Veel discussie met chinezen maar als wij wat vroegen wisten ze niets.
Uiteindelijk blijkt dat er een airco probleem is. We horen ze nu ook buiten aan het werk en inderdaad de temperatuur schommelt nog al. Dus ook de deur van de nooduitgang gaat open. Om een beetje te luchten. Dat lukt wel met 10 graden en regen.

Na een uur nog geen vooruitgang of info. Alleen dat ze ons een keer bedanken voor het geduld.
Ook de tv's zijn uitgezet om stroom te besparen of zo. Onrust onder de buitenlanders, gaan we nog of niet. Misschien moeten we toch blijven.
Maar plots na 1.5 uur worden we zonder aankondiging achteruit geduwd vanaf de gate en gaan we blijkbaar. Gelukkig. Geen ander vliegtuig.

Nog maar 12 uur te gaan. Gelukkig door de Dreamliner een goede vlucht. Weer heel stil en gladjes. Gelukkig ook nog een beetje geslapen en de rest lekker film kijken.
Na een goede vlucht zijn we het vliegtuig toch wel zat 14 uur is best wel lang.
Op Schiphol alles soepeltjes. Nog even een bakkie koffie bij de Starbucks en door naar Rozenburg.

Dank jullie allemaal voor het volgen.
Wij gaan weer dromen van een volgend avontuur. Waar het heengaat?? Kan nog alle kanten heen. Van Argentinië en Panama tot Australië en Nieuw Zeeland.

Met avontuurlijke groet,
Mirjam en Leon

Geschreven door Mirjams.reisblog