Wow, wij hebben echt vakantie hoor.
Gewoon dik uitgeslapen tot 10.00 vanmorgen. En daarna een heerlijk bakkie koffie en sinaasappelsap in bed. Love it!

Afgelopen nacht heeft het hier echt knetterhard geregend en ge-onweerd. Maar nu schijnt weer lekker het zonnetje.
Strakjes springen we weer in de auto en gaan we richting Pescara.

Maar nu eerst gisteren!
Hoe leuk is het dat we verblijven in de buurt van de Gran Sasso.
Sasso, Strijensas, Sas, heb je hem :-)

Nou is deze berg in geen enkel opzicht te vergelijken met Sas. Daar waar ons eigen Sas zo plat is als een dubbeltje is deze Sasso hoog. En bochtig vooral!

We wilden graag naar boven en vlak voor we weggingen riep Melanie, onze superhost, nog naar ons, jullie hebben toch wel een trui mee hè?
We vertrokken namelijk in korte broek en een shirtje.

De rit naar boven was fenomenaal. Na elke haarspeldbocht, en dat waren en veel, veranderd het uitzicht compleet. We reden langs rotsen, door bossen, langs weides en elke keer hoorden we een soort getingel in de verte.

Aha!!! Koebellen!
Tijdens een stop naar boven langs een watertje stonden we ineens midden tussen de koeien. Het was een gerinkel van bellen om ons heen. Ik vind dat zo zielig vooral die koeien, die moeten daar toch knettergek van worden, dat getingel de hele dag in je oren.

Verder hadden ze het best naar hun zin. Zeeën van ruimte, lekker groen gras, alleen 2 honden die ze af en toe eens van plekje deed wisselen.

Toen er ook nog een grote groep paarden voorbij kwam draven was het feestje compleet. Paarden en koeien stonden gezellig samen te keuvelen.

En weer door.
Up up up we go!
Naar de top.
In de auto zagen we de temperatuur inderdaad zakken.
Van 23 graden, naar 20, naar 18, 15, 11, en toen we echt helemaal boven aan de top waren tikte de thermometer de 8 graden aan. Die trui was dus niet geheel overbodig.

Wat wel een beetje jammer was is dat de hele bergtop omgeven was door een dikke mist. Dus foto's maken had weinig zin.

Wel kon je er arrosticini's eten. Zeg maar rundvlees op een stokje gegaard op een open vuurtje.

Daar had ik makkelijk nog 2 porties van ongekund,maar aangezien we hier toch al langzaam dichtgroeien hebben er dat maar niet gedaan.

Omdat het echt HEEL koud was boven hebben we de stokken lekker in de auto opgegeten.

Léon kwam na het weggooien van het bordje snel terug naar de auto, Mir, Mir de mist lost op.
Hup, snel de auto weer uit.

Wat een prachtig uitzicht!

Gelukkig hebben we een paar foto's kunnen maken want zo snel als de mist optrok, zo snel was hij ook weer terug.

Op de terugweg naar beneden hadden we al top gekregen nog even een watervalletje meepakken.
De navigatie gaf aan: hier afbuigen naar rechts. Maar wacht even,daar staat een bord, verboden in de rijden.
Maar toch doen hè
Toch zeker nog een kilometer of qat kunnen rijden, en ja....toen was toch echt de weg versperd en konden we ongedane zaken weer rechtsomkeert 🤣

Omdat ook niet echt lekker aangegeven stond hoe er dan een alternatieve route richting de waterval ging hebben er deze maar even gelaten voor wat het was.

Bij thuiskomst ben ik even lekker in een Olijfboom gaan hangen (in een stoel hè, niet echt in de boom) en is Léon boodschappen gaan doen.

Voor we op vakantie gingen hebben we het kernwaardenspel aangeschaft. Echt een aanrader als je samen, of met een groep over je eigen waarden. Wat vind je nu echt belangrijk.
Het is zo fijn om te zien dat Léon en ik over zoveel dingen vrijwel hetzelfde denken.

En de dingen waar we niet hetzelfde over denken geven weer mooie gesprekken. Echt een aanrader dit spel!

Na een hele Italiaanse maaltijd (not) gebakken aardappeltjes met een gehakt bal 🤣🤣🤣
Zijn we lekker vroeg ons bedje ingedoken.

Dikke kus, Mirjam

Geschreven door Mirjams.reisblog