Afgelopen dinsdagavond stond dan eindelijk de fado avond op het programma.
Léon had keurig gereserveerd dus na een lekker dagje doken we de heuvels van de Algarve in.

Onszelf meermaals afvragend, euhh gaan we wel goed?
Want het werd heuvelachtiger en we zagen steeds minder huizen en steeds meer...nou ja niets!

Maar ineens riep Annie van de navigatie, bestemming bereikt.
Even om ons heenkijkend en een stukkie terug rijdend zagen we toch ineens een heel klein uithangbordje wat de naar van het restaurant aangaf, O Cangalho.

Wij naar binnen.
Als ik her restaurant zou moeten omschrijven is het voor de mensen die uit de regio Voorburg Leidschendam komen makkelijk.

Denk Hotel Restaurant Centraal maar dan met een Portugees sausje.
Truttigheid ten top, maar daarom niet minder charmant.
Geblokt papieren kleedje, je kent het wel.

Maar de menukaart was next level.
We hadden alles van de kaart wel willen bestellen. Maar de keuze viel op de geflambeerde garnalen als voorgerecht , en als hoofdgerecht had Léon zuignapjes (octopus) en ik had biefstuk wat pruttelde in een knoflook prutje.

Eigenlijk had ik de hele dessert kaart ook wel willen bestellen maar heb me beheerst en alleen een toetje genomen met HEEL VEEL Baileys.

Toen werd het donker er schoven 4 gitaristen zo ongeveer bij ons aan tafel.
Drie van de mannen haalde de gemiddelde leeftijd lekker omhoog. En er zat 1 jonge Casanova bij.
Niet dat vrouwen ook maar enige kans zouden maken bij hem, want hij onderhield een innige relatie met zijn gitaar de hele avond.

Zijn wang rustte constant liefkozend tegen de klankkast van zijn gitaar, en als hij er niet op speelde aaide hij haar zachtjes.

En daar was ze, een klein Portugees poppetje, wat langer wilde lijken door het dragen van enorme hakken, maar met een stem die je weg blies.

Van zachte klanken tot prachtig lange uithalen kwamen er uit.
We verstaan er werkelijk waar geen woord van, en toch raakt het je.

Na de pauze pakte de eigenaar van het restaurant ook nog even zijn momentje en zong ook een paar nummers.
Heel gek, maar ik verwachtte in de verste verte niet zo'n mooie warme stem bij dit manneke.

Om ons heen kijkend zagen we dat wij niet de enige twee waren die zo aan het genieten waren van de warme Portugese klanken.

Een prachtige afsluiting van een prachtige dag.

Woensdag na het ontbijt wilden we niet de hele dag bakken op het stand. Dus in de auto, want ik had gelezen dat Silves echt een must is als je in de Algarve bent.
Het meest pittoreske stadje van de Algarve stond er in de Marco Polo,met een prachtig kasteel en een even zo mooi kerkje.

Voor iedereen die ooit nog richting de Algarve gaat, je kan het kasteel rustig skippen hoor.

Vergelijk het ene beetje met een rood uit lego steentjes opgebouwd kasteel.
Je loopt er in, je loopt een rondje en klaar. Je mist er niets aan als je het jeetje gezien hebt.

Het kerkje, eerlijk is eerlijk, het was mooi.
Maar om daar nou weer een hele berg voor op te klimmen....

Wat ook opviel is dat het eigenlijk heel heel erg warm bleek.
Denk de warmte dag tot nu toe.

Dus bij de kerk toch maar even een verkoelend drankje in de schaduw.
Huisgemaakte gember munt limonade. Ik zeg, een aanrader als je bloed bijna je lijf uit bonst van de warmte.

Maar ja....waar waren nou die pittoreske straatjes?
Tuuuuuuuuurlijk.....onderaan de berg!
En dat loopt lekker joh naar benden op de slippertjes (not)


Maar....pittoreske straatjes hebben ze. Heel schattig en het voelt een beetje Italiaans aan.

Dus mensen, ga je naar Silves, blijf lekker beneden op 1 van de terasjes en denk...leuk dat lego stenen kasteel, ik koop de ansicht kaart wel!

Iedereen vind het blijkbaar heel warm want op de terugweg blijken de standen overvol.
Gelukkig een top strand gevonden
Praia Porto de Mos.
Biertje, zonnetje, maar kolere wat heet!

Maar dit strand gaan we onthouden voor morgen, wat het is vlak bij de Ponte de Piedade die nog op het programma staat voor een wandeling.

Maar eerst.....RAMIRES vanavond
The place tot be als het om Kip Piri Piri gaat.
Nu hebben de afgelopen 2 weken al een paar keer Kip piri piri gegeten en inderdaad dit is by far de lekkerste.

Maar stel je er niet te veel van voor, mocht je er ooit gaan eten.
Wij waren voorbereid want 2 jaar geleden zijn we er al eens geweest toen we hier met papa,mama, Monique en Jean Marc waren.

Het laat zich het beste omschrijven als:
Tafel, papieren kleedje, TL verlichting en voetbal in grote schermen op tv.
Maarlekkerrrrrrr...zo lekker dat 1 schaal Kip niet genoeg is.
Maar dat kan best, want voor nog geen 30 euro eet je jezelf hier helemaal tonnetje rond.

Nou moet ik eerlijk zeggen dat de hele eet cultuur hier toch fantastisch is.

Moe, vol en vooral voldaan rollen we dan ook ons bedje in.

Voor morgen toch maar een wekker gezet.
De temperatuur worst weer hoog. En we willen nog een wandeling maken.

M.

Geschreven door Mirjams.reisblog