Om 2 uur met een wijntje op je eigen terrasje tussen de bougainville. 23 graden. En je huid die de zonnestralen absorbeert als een spons. We zijn er.
Maar voordat we zo ver waren…..

Na een heel druk jaar en zo mogelijk nog drukkere eerste vakantie dagen. Gaat de wekker om 4 uur. Tijd om te gaan.

Gelukkig staan de netjes afgewogen koffers al in de auto. Lekker alleen handbagage want zo veel hebben we toch niet nodig? Nou… hier en daar toch wat eruit gehaald omdat het net niet paste of te zwaar was.

Nog even een knuffel voor Sam en Lena.
Die voelen ook dat er wat te gebeuren staat maar weten alleen niet wat.

Voor hun was het ook al gek dat we beiden thuis waren maar ook nog zo druk bezig met verven, afspraken en verwarmings roosters maken (moeilijk, luid en vooral stoffig verhaal) en nu worden ze ook nog in het midden van de nacht gestoord! Maar gelukkig kunnen ze blijven liggen.
Wij eten een broodje, bakje koffie erbij en gaan door.

Door naar zestienho… eh, Rotterdam The Hague Airport.
Eerst langs Rozenburg om mijn vader op te halen. Die brengt ons namelijk eerst weg en dan gaat hij samen met m’n moeder en Nijn honden, konijnen en huis sitten.
Nou ook eigenlijk gewoon vakantie houden. Maar voor alle partijen een win-win situatie waarbij zeker Sam en Lena winnen want die zijn dol op ze!

Zo mooi op tijd op Rotterdam, door de douane heen en aan de koffie.
Alles liep voorspoedig op de hele vroege ochtend.

Terwijl het de hemel begint te schemeren mogen wij aan boord.
Door een beetje vooraan te staan zijn we er zeker van dat de bagage boven onze hoofden mag en niet in het ruim moet. Want dat scheelt veel tijd.
Na een rustige vlucht landen we zachtjes op het warme asfalt van de luchthaven in Faro.

Zoals altijd zijn we goed voorbereid en weten we de weg naar de auto verhuur snel te vinden.
Vanaf de parkeerplaats worden we naar het verhuurkantoor zelf gebracht een klein eindje in de stad.

Papieren daar ingevuld, laatste details besproken. Tol apparaat gehuurd en inleveren besproken (5:45!!) en dan stond daar ons vervoer voor de komende twee weken te glimmen. Een kleine maar guitige Citroën C1. Meer heb je toch niet nodig.

Even de laatste check, navigatie erbij en met de warme wind in de haren de weg op.
Het kleine autootje snort lekker.
Alleen wel weer even wennen om te schakelen. Toch thuis wel verwend met een automaat.

Na een klein uurtje over de snelweg met heuveltje op en heuveltje af kwam Lagos in zicht. Met daarachter de blauwe zee.
Snelweg af en over de kleine wegen op naar onze Quinta Do Mar (vrij vertaald boerderij).
Soepel navigeerden we ook hier met behulp van Google het kleine plaatsje Luz door en het zandpad op naar Quinta Do Mar Da Luz.
Auto geparkeerd en naar de receptie.
De vriendelijke man zocht de papieren erbij, voerde de paspoorten en QR codes in en vertelde dat we iets te vroeg waren.
Maakte voor ons niet uit want we moesten toch nog boodschappen halen.

Wij met de warme wind weer in de haren op naar de Aldi, just like Home.

Wat spullen voor een hapje lunch, ontbijt én natuurlijk een flesje wijn te hebben ingeslagen gingen we weer terug naar de Quinta do Mar.

En het appartement was klaar.
Op het beste plekje van het park, uitzicht op zee tussen de palmbomen door en onder de bougainville bevindt zich het terrasje van een alleraardigst huisje. Beneden compleet met keuken, badkamer (met vaste föhn met te kort snoer) en een vide om te slapen met tweepersoonsbed.
Het gekke föhn verhaal opgelost. Er lag nog een andere in de la. En wij hop alles snel opgeborgen, filmpje voor het thuisfront gemaakt en met de korte broek aan op het terrasje mét natuurlijk wijn, onder de bougainville bij 23 graden en uitzicht op zee.

Vanaf ons terras even richting die zee gelopen. Met 5 minuten sta je bovenop de kliffen, 20 meter boven de helder blauwe zee. Wat een uitzicht! Maar beter volgende keer goede schoenen aan in plaats van slippers als we naar de volgende strandjes willen lopen. Want die zijn een halfuurtje lopen via een zanderig rotspaadje.

Nu we alles van het appartement weten nog weer even terug naar de supermarkt voor de laatste dingen en misschien avond eten.

Dus dan gelijk maar Luz verkennen. Ongeveer 4 km verderop. Wel even met de auto natuurlijk.

Met de voetjes over het zand en door de branding langs het strand van Luz gelopen.
Wat heerlijk om hier te zijn.
Langs de boulevard terug en even een plekje zoeken voor een drankje.
Na een omtrekkende beweging door het dorp (waarbij blijkbaar bijna alles langs het strand gebeurd) strijken we op de boulevard neer om onze dorstige kelen te bevochtigen.
Wederom geen straf.
O, de proefnotities van Mirjam over de Aperol Spritz: dat smaakt naar meer….

Door naar de supermarkt, toch maar even thuis wat eten maken (we zijn bang dat we anders omvallen tussen de gerechten door) en weer terug naar de Quinta.

Doen we bij het appartement de deur open en hebben we een waterbalet… de airco zit verstopt…
Hop meneer erbij van de receptie. En als het goed is is het opgelost. Iets met de afvoerslang.
Maar na nog 2x dweilen binnen 2 uur gaan ze morgen verder kijken. Dan vanavond even wat warmer.

Na lekkere hamburgers en een (iets te) straf bakje koffie houden we het voor gezien.

Nog even heel veel schrijven. En Mirjam valt naast me in een diepe slaap.

Terwijl ik het blog bij werk komt de vraag der vragen boven drijven.
Zouden we ooit landen in Portugal en dan tegen elkaar zeggen: zo, we zijn weer thuis.

Geschreven door Mirjams.reisblog