Wat vliegt de tijd hier en wat is er veel te zien!
Eergisteren zijn we smorgens vroeg, want een Sicilliaan doet echt alles smorgensvroeg, naar de vismarkt in Catania geweest.

Eerlijk is eerlijk, ik zag er een beetje tegenop want het stinkt altijd zo naar vis op een vismarkt.
Maar goed, wekkertje gezet en hups de berg af naar beneden.
Ondertussen weten we een beetje de weg in Catania dus ook een parkeerplek was snel gevonden.

Het is zo grappig het parkeren hier op Sicilië. Overal heb je "bewaakte" parkeerplaatsen. Bewaakt wil hier zeggen dat er 1 of 2 ietwat vage mannetjes op de parkeerplaats rondlopen. Maar voor 1 euro per uur bewaken ze je auto geloof ik wel.

Via de Piazza Duomo (het marktplein zeg maar) richting de vismarkt.

Druk!!! En dan druk ik me nog voorzichtig uit.
Overal mensen,voornamelijk Sicillianen en met en der een toerist en massa's vis.
Grote vissen, kleine vissen, enge vissen, levende vissen, octopussen en gek genoeg.....het stonk niet.
Als je een beetje verder denkt klopt dat natuurlijk ook wel, verse vis stinkt niet, en al deze vissen kwamen echt direct uit de zee op de markt.

Daarna wilden we even het strand van Catania bekijken, we zitten op een eiland maar alle mooie stranden schijnen hier een behoorlijk eindje uit de buurt te liggen.

Eerst nog even een reisbureau in. We wilden heel graag naar een theaterstuk van Dante. We hadden het op de bussen en aanplakbiljetten gezien en het leek ons een bijzonder uitje.
De meneer van het reisbureau zat nog net niet te schateren vanachter zijn bureau, dat was natuurlijk allang uitverkocht! Tutti populaire voorstelling blijkbaar.

Nou ja jammer.
Ook op het strand weer een vage parkeergelegenheid gevonden met zo niet een nog vagere "bewaker" maar het wordt steeds normaler.

Prima strand in Catania, wel druk en geen golven in de zee. Beetje jammer.
Even wat gedronken, want de zwemoutfits lagen heel snugger nog thuis en daarna lekker terug naar onze casa. Boekje erbij, duik in het zwembad en klaar.

Omdat Le al 2 dagen gekookt had mochten we van onszelf weer uit eten. En aangezien hier het eten, en de wijn echt spotgoedkoop is reden we richting het centrum van Acireale, het dorpje waar we zitten. Nou is dat overdag en savonds eigenlijk een soort dorp waar geen toeristen zijn. De Sicillianen zijn arm en gaan dus zeker door de weeks niet uit eten. Alle restaurants zijn dus uitgestorven. En om daar nou als enige 2 toeristen in een verder leeg restaurant te zitten....neuh, niet zo aantrekkelijk

Dus hups de berg weer af, terug naar Catania (Wat ook echt de enige grote stad is in de buurt)

Daar in een zijstraatje van het marktplein gedoken en daar 2 heerlijke borden pasta besteld. En de wijn....Natuurlijk alleen per fles!

Woensdagochtend hebben we als echte Sicillianen ontbeten.
Dat wil zeggen, met neme een koffie, met neme een brioche en daarbij verorberen we een granita. Een granita is een soort ijs, maar dan niet met melk maar met water gemaakt en met grove ijskristallen. We hadden de smaken amandel/pistache.
Heel eerlijk, ik snap het hele, laten we om 09.00 een ijsje eten niet helemaal, maar lekker was het wel.

Stiekem keek ik de hele week al uit naar gisteren. Een wijn proeverij halverwege de Etna.
Na een prachtige rit ernaartoe aangekomen op een nog prachtigere locatie.
Op de helling tegen de Etna lag een wijnboerderij die al 10 generaties in de familie was van Barbara en haar man Marco.

Daar waar een Sicilliaan trots is op zijn afkomst, zo was Barbara, die de rondleiding gaf, trots op hun wijn. Het feit dat ze op een unieke plaats hun druiven konden laten groeien, dat ze alles biologisch doen, en dat ze hun wijnen zo lekker konden laten smaken door de liefde die ze erin stopten, oh ja en het microklimaat waarin ze zich bevonden.
10x meer regen dan op de rest van Sicilië en altijd de wind uit zee om tussen de ranken voor een natuurlijke ventilatie te zorgen.

Leuk om eens te zien en te horen hoe wijn nou eigenlijk wijn wordt.

Nog leuker is het natuurlijk om hun wijnen ook te proeven.
We schoven aan een tafeltje binnen in de boerderij. Het restaurantje was net als de rest van de boerderij nog helemaal in authentieke staat. Prachtig!

De eerste wijn kwam op tafel, een heerlijke friszure witte wijn. Er horen natuurlijk allemaal technische gegevens bij de wijnen, maar die ben ik allemaal al vergeten. Zoals ik tegen Léon al zei, een wijn is lekkah, of niet lekkah!
En deze was lekker!

Het gerechtje wat erbij hoorde was dat ook. Een hartig taartje met Etna kaas, spinazie en walnoten (waarschijnlijk van de walnootbomen op het landgoed)

Tweede wijn, een rosé
Het enige wat ik van het technische praatje nog weet is dat het een gevaarlijke rosé was. Je drinkt er snel te veel van omdat hij zo lekker is. En dat klopte!
Bij de rosé een typisch Sicilliaans gerecht. Pasta ala Norma.

Tussendoor kregen we een zalige rode wijn die ons deed denken aan knipperend haardvuur en kerst.

En nog een rode, hallo we moeten nog wel een beetje veilig de Etna weer af hè zo.

Die vonden we persoonlijk wat minder, maar dat kan ook komen omdat die andere rode zo vreselijk lekker was!
En daarbij geserveerd een stukje vlees met prei en aardappelpuree
Een soort Hollandse pot, vlees,aardappels en groente, maar dan veel lekkerder.

Dessert, uiteraard inclusief dessert wijn geserveerd op het terras.

Zoveel eten op 1 middag, ik zat bomvol! Besloot ook ter plekke die avond het avond eten over te slaan.
Maar ja, als er een carnaval is in het dorp en je gaat daar even heen....zit je toch snel weer te eten.
Maar de hoeveelheden hier, niet gezond. Ik vraag me ook al 8 dagen af hoe iedereen hier toch zo slank blijft.
Gevolg was wel dat ik met een overbelaste maag en hevige kramp te bedde ging.

Gelukkig was dat vanmorgen helemaal over. Maar even een licht ontbijt met een cracker en een glas jus.
Vandaag wilden we even niets. Mooi strandje en even chillen met de billen.
Léon rijdt ondertussen als een Sicilliaan onze 500, dus inclusief toeteren en lichtsignalen, het land door.

Een prachtig strand, helderblauwe zee en natuurlijk....heerlijk eten.

Wat een top dag.
Het wordt zo moeilijk om volgende week weer in het vliegtuig te stappen.

Liefs,Mirjam

Geschreven door Mirjams.reisblog