De afgelopen week ben ik met een jeep de zoutvlaktes van Bolivia en de Atacama woestijn doorgetrokken. We trokken over hoogvlaktes van soms 4600 meter hoogte. We reden door desolate en surrealistische landschappen, met de pieken van de Andes aan de horizon. Er zijn geen geasfalteerde wegen en we sliepen in kleine stenen huisjes, vaak zonder elektriciteit en warm water. Ik was weer in erg leuk gezelschap. Een leuk internationaal groepje met een Braziliaans stelletje, een Japanner, een Chinese, een Oostenrijkse, de Boliviaanse gids en ik. De ervaring is niet in woorden te beschrijven, ook de foto's kunnen dit niet weergeven. Soms heerste er complete stilte in de jeep, iedereen keek vol verwondering naar de voorbijtrekkende landschappen. Alleen een Boliviaans muziekje pingelde door de auto, wat het plaatje compleet maakte. De contrasten en kleuren veranderden continu, de diepblauwe lucht, de bruine en rode tinten van de bergen, het witte van de zoutvlaktes en de gekleurde meren met de roze flamingos. 'S nachts hebben we bibberend en klappertandend van de kou naar de vele (vallende) sterren staan kijken in de pikzwarte ijle woestijnlucht. Ik heb nog nooit van mijn leven zoveel sterren gezien en zien vallen. 'S ochtends om 04.00 uur uit bed om de zon op te zien komen in de woestijn. Vervolgens met een temperatuur van -10 in een natuurlijke dampende warmwaterbron van bijna 40 graden dobberen met dit soort uitzichten. Een onvergetelijke ervaring...

Geschreven door Marjolein.op.pad