Het kraakt, en dan hebben we het niet over het bed 😄

We hebben wat last van jetlag en de huidige temperatuur: klammig & heet. Voeg daar 's nachts nog een portie huilende honden aan toe en je nachtrust is gelimiteerd. Wallen it is! 😂🙌

Voor we op pad gaan voor onze langste roadtrip, nemen we eerst onbijt in ons hotel. Compleet verwend met:

•vers fruit
•french toast
•omeletje

Nadien is het tijd om met onze Tuk te vertrekken richting Anuradhapura. Elke 100km best tanken, "and never trust the meter", haha... instructies van de rental 👌😄 We fotograferen dus de meter bij elke tankbeurt, en kopen ook een busje olie om in ons grasmachien te kappen. Elke dag moet er een oil check gebeuren.

Gelukkig heb ik Mechanic Knip mee, ik maak mij dus absoluut geen zorgen 🤪

Overal kijken de locals, alsof we een attractie zijn (oftewel alsof dat Ives iemands Tuk Tuk heeft gestolen) 🤣🤣🤣
Maar ze wuiven en lachen en zijn overal vriendelijk.

De trip is niet lang maar heeeeeel lang.
Als de gps zegt 4u, maak er dan maar 6u van... aangezien we maar 40 km/u rijden 😉 maar het is zeker leuk en we genieten van alles rondom ons. De vrouwen in hun fleurige jurken, de geur van uitlaatgassen, wierook, rijst en curry's die je neusvleugels passeren... alles tegelijk 😄👌
Onmogelijk te beschrijven, maar het heeft iets!

We stoppen onderweg voor een zak banaantjes en een ananas, die smullen we onderweg op. Niet veel later stoppen we voor een fles water, en terwijl ik wacht op Ives in de Tuk, wuift een mevrouw aan haar eetkarretje of ik wil komen. Wanneer ik haar vraag wat ze maakt, antwoord ze heel trots: hoppers!

Allez hop, geef ons maar hoppers, geen idee wat het is, maar we proberen het 😋
We moeten in haar garage onder het afdak plaats nemen, maar we willen de zon nu ze schijnt. Ze verklaart ons zot 🤣

Too hot madam ☀️☀️☀️

De plastieken stoelen en tafel worden vol ongeloof naast straat in de zon gezet. Zalig! 😎😍👌 We krijgen maar liefst 6 hoppers, en ze worden gemaakt met slechts het volgende:
Kokosolie in een ronde smeedijzeren bowl, en dan gooit ze er rijstpoeder in. En dan krijg je dus zo'n flinterdun filo-achtig schaaltje van. Superlekkere snack! We genieten 🥰
Ze duwt ons bij vertrek nog gauw een opgevouwen krantpapiertje in de handen met iets lekkers: Mung Kavum.
Het is een zoete nieuwjaarslekkernij, gemaakt van rijstbloem, mung bonen en een soort honing. Het ziet er uit als nen uitgedroogde kippevleugel, maar potverdekke das GOE!!! 😍😂😂😂

Wanneer we over de helft zitten, bijna 4u gereden, stoppen we onderweg bij een soort wegrestaurantje. Geen woord engels. Dit wordt spannend 😆

We wijzen met onze vinger naar de reclame van 'fried rice' op de plastic tafel, aangezien de menukaart wel Arabisch lijkt... Kunnen we niks mee misdoen, toch? 😉
Krijgen we daar een bordje rauwe, gemarineerde ingewanden. Heel trots 😅

Daarna volgen 2 borden met elks nen halve kilo gebakken rijst en één kippebil. Het was de laatste, zei ze 😄
En nog 2 gefrituurde vissen, waarschijnlijk ter compensatie.

Maar mannekes: waar moeten wij da steken?? Ze begrepen dus ook niet dat we niet alles hadden opgekregen 🙈
Memorabel etentje, dat wel 😄

Na 6u brommen mag ik wel zeggen dat we blij waren om te arriveren bij onze Guesthouse Heladiv. Een oase van groen en rust aan de rand van de drukke studentenstad Anuradhapura.

We verkoelen ons een uurtje in het zwembad en nemen dan een siesta. Om 19u worden we verwacht om hier te eten. Das wel net zo handig, want met de Tuk rijden in de pikdonkere wordt afgeraden. (Straathonden, geen straatverlichting, olifanten die kunnen oversteken, dronken chauffeurs etc...)

Ives kiest voor de kip met friet, en ik voor de Noodles met kip. Dessert kregen we on the house: Buffalo curd met coconut honey en gebakken bananen met ijs. Ives smult alles op 😅

Met volle buikskes en nog steeds jetjag, duiken we vandaag op tijd ons bed in. Morgen bezoeken we de stad met zijn tempels!

Graag tot morgen 🤗

Ellen en Ives

Geschreven door Knipellen