Ik hoor Ives al rondlopen in de cabin en kijk op mijn klok: 6u30...
Hij heeft niet zo goed geslapen vannacht omdat er om het halfuur iets uit de boom viel, recht boven ons op het dak. T waren geen kokosnoten, maar wel iéts 😉

Dat betekent dat we iets na zeven al op pad zijn. Het zonnetje schijnt al hevig, en vroeg vertrekken heeft zo zijn voor- en nadelen: de winkels voor ontbijt of boodschapjes zijn nog gesloten en we hebben niks meer in onze frigobox. Het voordeel: we hebben de Hana Highway helemaal voor onszelf! Héérlijk! 😍

Geen toeristen die in je achterste liggen te rijden, en fotostops à volonté! Joepie! 😛
Bijna iedere halve mijl kom je hier een stalletje tegen met vers fruit en een boeketje bloemen. Hoe dat? Wel, de mensen die hier wonen hebben keiveel fruitbomen staan op hun grond, overaanbod zeg maar. Ze zetten een stalletje vooraan aan de straat en er hangt een geldbus naast waar je centjes in kan stoppen. Zo vragen de meesten voor 3 banaantjes of een mango 1 dollar. Een avocado is dan weer duurder aan 2 dollar. Zo'n leuk initiatief! Ons ontbijtprobleem hier in het hol van Pluto is dus meteen opgelost. We stoppen voor 3 banaantjes en stoppen het geld in de box.

De bananen zijn superzoet! 😍🍌

We zijn vertrokken uit de cabin en gaan weer naar de iets meer bewoonde wereld. De leewardside, daar waar het zonnetje schijnt 😉. Kihei is één van de vele plekjes vlakbij de zee.

Dagjestoeristen die de Road to Hana rijden, rijden hem meestal tot aan de Pipiwai Trail en daarna keren ze om, dezelfde weg weer terug. De Road to Hana gaat nl. over in een gravelroad (zuiden) en die mag je officieel niet rijden met een huurwagen. Maar we hoorden dat de wegconditie prima is, ook als je geen 4×4 hebt, dus we verlaten de Road to Hana toch langs het zuiden.

Je ziet meteen dat wanneer de weg overgaat van Hana Highway in gravelroad alles er meer dor uitziet. Maar ook dit kan ons bekoren! 😊 Hoewel hij niet te vergelijken is met de Hana Highway is hij ook prachtig, en vooral in de ochtend met zon van oost naar west, perfect voor foto's 😉

We arriveren terug binnenland, en ook terug 'back amongst the living' - mét een hongertje! De Ulupalakua Ranch nodigt uit, en we ruiken de BBQ al vanop de straat 😁

Ives bestelt er een Venison Burger (hert) en ik neem gewoon een Beef Burger. Het smaakt! We blijven hier even plakken voor een uurtje en genieten van the view.

Het is inmiddels al 13u, dus we zijn al meer dan 5 uur on the road... ik geeuw een paar keer en we nemen ons voor van zometeen een siesta te nemen in de B&B. Het bed zal alleszins beter zijn dan dat van de cabin 😉

Als we aankomen in de B&B zegt Ives dat hij de auto gaat wisselen. Hij maakte al een raar geluid van bij het begin, maar we waren toen al volop op weg. Nu is het geluid alleen maar erger geworden!

Ik pak de bagage uit, neem een siesta, en als Ives terug is nemen we nog een plonsje in het zwembad 😊

Tomorrow I will show you our new car! 😉

Mahalo,
Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen