Na een onrustige nacht met tandpijn, rijden we naar onze afspraak met Terry Alderman. Hij brengt ons naar het afgelegen gebied White Pocket.
Na een ritje van 2,5 uur met zijn jeep door duinenzand, komen we aan op de meest onaards mooie plek...
Sprakeloos... zo mooi was de omgeving :)
Ik werd er helemaal emotioneel van... (waarschijnlijk ook wel door de medicatie en de nodige stressvolle en pijnlijke dagen die de revue zijn gepasseerd ;-)
Maar goed, ik was helemaal overdonderd dat wij hier helemaal alleen rondliepen. De vormen, de kleuren... we hebben dan ook heel veel foto's genomen.
Onze laatste hike, dus heb ik extra mijn best gedaan om eens niet te denken aan de pijn.
Morgen gaat het nog naar Vegas voor 2 dagen, en daarom eindig ik mijn verslag ook op deze dag. We zullen in Vegas niet meer gaan doen dan slapen, eten en rusten :)
Het was een mooie reis, maar toch ook heel emotioneel van mijn kant.
Nooit gedacht dat een schildklier zo je dag kon bepalen, en bij momenten heel erg moeilijk om je aan te passen, gewoon omdat ik van nature een bezig bij'tje ben.
De traantjes hebben dan ook af en toe gevloeid, maar rekening houdend met Ives, heb ik me wel sterk gehouden. Tenslotte is het ook vakantie voor hem!
Volgend jaar zal het geen Amerika worden, daar zijn we nu al uit. We willen dan even een reis die niet zo belust is op hiken.
ik doe dat ZO graag en dan het niét kunnen doen en er zo overal in de buurt gaan logeren... frustrerend!
NIEMAND ligt hier aan het zwembad, gewoon omdat iedereen er op uit is om te gaan wandelen en ontdekken.
Daar had ik het in begin wel moeilijk mee.
Nu - op het einde van de reis - laat ik het allemaal bezinken, en besef ik dat het toch best een mooie vakantie was waar we toch best veel gezien hebben!
Al zal ik - eerlijk gezegd - ook blij zijn om thuis te zijn en te genezen.
Dikke knuffels en tot in Belgie xxx
Ellen & Ives
Geschreven door Knipellen