7 am en de wekker loopt af… we zijn volledig klaar om de Narrows te gaan lopen. Deze hike had ik in mn vorige bericht dus al uitgelegd en gezien het water niet té hoog staat, is het perfect om het te doen vandaag!

Met een topje aan en een shortje stappen we op de shuttlebus richting laatste stop in het park "Temple of Sinawava" wat voor ons het startpunt is van de hike. Maar wat is het KOUD!!
Het verschil hier met ‘s ohtends en ‘s middags is enorm groot! Zo is het hier rond 8 à 9u in de ochtend nog maar 16°C en ‘s middags weeral 33°C. Niet verwonderlijk dus dat n mens van zn stokje valt :-

Enfin, eens van de bus af is het een goeie anderhalve km lopen tot aan het water. Blijkbaar zijn we de enige vroege vogels want voor de rest is er geen kat te bespeuren. 10 min. later passeren er ons 2 Kunta Kinté’s (lees: chinezen) meisjes met hoge hakken aan en ze menen het nog ook zenne, overal een fotostop en ik vraag me spontaan af of ze zo meteen ook het water zullen ingaan met die schoenen… djeezes, hier zie je ook alles! :-s

Het is echt wel koud buiten, en als we aan het water komen twijfelt Ives of ie er wel wil ingaan, want ik ben uitgerust met mn open Teva’s en hij heeft zn bergschoenen nog aan, dus ze zullen wel kliedernat worden als ie beslist van te gaan. Plus dat ie het water nog wat te koud vind, dus ik moet het eerst eens "testen"
Je kon ook waterdichte bottinen huren, maar ze kosten 25$. Gezien ik dat al niet moet dragen (wegens risk op zonnebrand aan mijn enkels) was dat voor mij al uitgesloten. Ik zou het wel proberen op mn sandalen.

Het water was wel koud, maar eigenlijk eens je aant stappen bent voel je dat niet meer ;)

Allez, we beginnen aan onze tocht, allebei met n stok in de hand, want dat blijkt achteraf gezien toch wel een handige steun! Als je vroeg genoeg start aan deze tocht staan er houten stokken aan het startpunt. Anders moet je van die echte wandelstokken gaan huren in het centrum van Zion, ach, dat hebben we toch weer lekker uitgespaard :p

De stenen die in het water liggen hangen vol met algen dus het durft soms echt wel eens heel glad te zijn, oppassen dus hoe je je voeten zet. Maar dit was voor ons wel de leukste hike van de reis :)

We hebben anderhalf uurtje gelopen tot aan Wall Street en dan weer terug langs dezelfde weg, want de canyon loopt enkel rechtdoor en wordt steeds smaller en smaller en achter elke hoek/ bocht had ie andere kleuren, echt prachtig!

Na de hike terug naar de auto, want onze valiezen waren al ingepakt van vanmorgen, dus we waren al klaar om weer door te rijden, deze keer naar Bryce!
Na een 3-tal uurtjes rijden komen we aan bij Ruby’s Inn, dit hotel met campground ligt ongeveer op een mijl van de ingang van het park. We waren ongeveer om 5:30 pm gearriveerd, en we wilden ons eerst installeren in onze Tipi-tent, dus hadden geen zin meer om het park nu nog in te gaan, dat was voor morgenvroeg!

We hadden een slaatje gekocht vanmiddag in de supermarkt en wat zwanworsten om te BBQ-en, bij Ruby’s Inn nog even wat brandhout gekocht en plastic bordjes en we konden ons vuurtje gaan aansteken! Het eten smaakte ons wel… mmmm We waren alleen te gierig om een pomp te kopen voor de luchtmatrassen en deze keer hadden we ook geen buren die er ééntje bijhadden dus heeft Ives ze zelf opgeblazen.

Het was reuze-gezellig buiten, je voelde weer dat het een pak kouder werd tegen de avond, iets wat we toch niet gewend waren. Maar met n fleece aan en rond het kampvuur dat we aangestoken hadden was het lekker warm. Pikdonker was het omstreeks 8 pm en vééééééééél sterren aan de lucht, amai…
Ik had ook zo’n zak Marshmellows gekocht met caramel om boven het vuurtje te houden, jak… toch ni echt mijn ding hoor :-s

Om 9:30 pm besloten we almaar van in de tent te kruipen, het is eens wat anders, in zo’n tipi!

Slaap lekker!
Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen