Madeira... we zijn er weer! 😍

Gisteren gearriveerd om 13u30, allebei moe van de vlucht omdat we al van 4u in de ochtend wakker waren. Onze auto was al een tijdje geboekt aan het laagste tarief en we gaven toen mee dat we gingen arriveren om 16u30.

Ware het niet dat Tui daar een stokje voor stak en de vlieguren nog aanpaste ergens in september. Autohuur "aanpassen" was jammer genoeg enkel nog mogelijk door te annuleren en opnieuw te boeken, maar dan was ie ondertussen wel 2x zo duur. Dan maar zo gelaten 😉

Toen we om 14u arriveerden bij Centauro wezen ze onze aanvraag af op hem vroeger mee te krijgen. We moesten 2u wachten of 250 euro bijbetalen 🙈

Ives belde met Dirk die hier woont op het eiland, samen met zijn vrouw Magda. We waren welkom voor een aperitief en lunch bij hun in Funchal op 15min rijden van de autohuur 🥰 We springen de taxi in en hebben er enorm van genoten in de eerste zonnestralen ❤ Wat een fijne mensen!

Zo rond 18u besloten we onze auto te gaan ophalen, want de vermoeidheid hakte er genadeloos in. Ook al konden we nog uren verder praten 😄

Dirk bracht ons terug en onze huurauto stond klaar om onze reis verder te zetten naar Calheta. Na een warme douche ploften we meteen ons bed in, vrijwel meteen in dromenland 😉

Deze ochtend waren we dan ook heel vroeg wakker, 7u om precies te zijn 😆
Rustig gedoucht, zak klaargemaakt en om half 9 waren we op weg.

Tijdens deze vakantie hebben we een afspraak om een huisje te gaan bezichtigen, maar doordat de makelaars niet eerder tijd hadden is dit gepland aanstaande woensdag.

Ives heeft géén geduld. Hij moet en zal er vandaag al naartoe rijden 😄 Een 20-tal minuutjes rijden op dit tijdstip en we zien de temperatuur zakken van 17gr naar 14gr. Het is dus wel een feit dat hoe westelijker we rijden, dit enkele graden scheelt. Het huis ligt op 500m hoogte, met een prachtig uitzicht op de westkust. Je hoort hier NIKS.

We staan vooraan op de parking van het huis, maar omdat het gebouwd is achter een heuvel mét omheining, zie je er niks van.
Ives port me om mee te gaan via de achterzijde van de grond om zo te gaan kijken, maar het is me te fout en te spannend, dus ik weiger halstarrig 😑

Na 10 minuten komt hij enthousiast terug, "kom mop" er is niemand! 🙈 En zo overhaalt hij me mee te gaan "inbreken" op andermans grond 🤦‍♀️😆 Met een bang hartje volg ik hem, maar eens in de tuin waren we betoverd door de ligging, het zicht, alle fruitbomen, de charme... phew!
Ik neem wat foto's en een filmpje en Ives zegt me "ik ga heel even de drone uit de auto halen hè". Ok.

Ineens hoor ik na enkele minuten een auto stoppen, en waar ik voor vreesde was waar: iemand die dit huis kende stapte uit. Help!! 😳

Ik riep gesmoord over de muur: moooooppp!
Geen antwoord. Er was geen tijd meer om hem te zoeken, ik moest weg! 😱 Ik rende naar de ruine in de tuin, naar de achterkant ervan en verstopte mij met een bonkend hart en de tranen in mn ogen. Waaaaarom had ik hem toch gevolgd??! Jezus...

Ik belde Ives, geen antwoord. Dan smste ik naar hem om me te helpen, maar dat ging uiteraard niet 😅
Ik plak een screenshot van mijn tekstberichten bij de foto's... ik ben echt nog nooit zo bang geweest. Ik heb me dan ook nog nooit zo STOM gevoeld!! 🤦‍♀️

Ineens hoor ik de mevrouw roepen "Where is she?" 🙈 Al mijn moed bijeen geraapt en met knikkende knietjes naar beneden gekomen... "hier ben ik" sorry sorry sorry... 😔

Ineens slaakt ze een gierende lach, dat het niet erg is. En of we graag willen dat ze met ons eens rondgaat?

Euh wat??

Mannekes, mijn hart 😑 Uiteraard willen we dat! Ze toont ons allerlei fruitbomen, gaande van peren, perziken, tangerine, appelsien, citroenen, limoenen, vijgen, en nog andere fruitsoorten die we zelfs niet kunnen uitspreken typisch van hier 😂😂

Ze vertelt over het huis, en dan voornamelijk over haar vader. Hij is 5 jaar geleden overleden en heeft tot op het einde van zijn leven gewerkt in deze tuin, dat vond hij zalig. Hij is 101 jaar oud geworden! Zij woonden met hun familie in Camara do Lobos, wat aan de zuidkust ligt niet ver van onze B&B in Calheta. Maar daar is het veel meer volgebouwd. Dus haar pa wou een lap grond om te tuinieren. Aan deze grond is een huisje wat ze dan gebruikten om 's middags te eten tussen het tuinieren, en ook met Pasen en Kerst kwamen ze hier bbq'en met de familie. Ze weent terwijl ze het vertelt, en het is duidelijk hoe close ze met haar vader was. Ze heeft 4 zussen, maar zij deed de tuin met hem. Nu is het teveel geworden voor haar alleen...

Tijdens onze rondleiding door de tuin zegt ze dat ze een kerstboom heeft geplant, speciaal om vandaag uit te doen en mee te nemen naar huis. Ives vraagt haar of hij kan helpen? Dat moest hij geen twee keer vragen 😄

Erna grapt ze: deze 2 andere mini kerstbomen zijn misschien die van jullie (40cm hoog) als jullie zouden kopen 😉 Ik ben al lang blij dat ze het ons niet kwalijk neemt dat we ongevraagd in haar tuin zaten 😄

Ze knipt vanalle fruit uit de bomen en overhandigt ons nog een mandje vol: hier, dit is voor jullie! Vitamine C, met een knipoog.
Dan zegt ze: kom we drinken er ene!
Ze haalt een fles eigengemaakte kersenlikeur boven en hoewel het nog maar 11u is kunnen we niet weigeren 😄 Het is nog lekker ook nog 🤭

Dan nemen we afscheid, en ze weet intussen dat we woensdag met de makelaar komen. Maar zelf lacht ze ermee, "ik weet van niks" 🤫😂😂 Breng wel het mandje leeg terug vraagt ze ons. En dat doen we uiteraard met plezier 😉

Graça is haar naam, geweldig mens, veel te spannend avontuur... gelukkig met een happy end 🙈

Op 5 minuutjes van het huis ligt ons favoriete restaurantje: O Forno. Alles word hier buiten op de bbq klaargemaakt, heerlijk!
Ives besteld de coffee rubbed steak en in neem de saté van steak met look, laurier en grof zout. Het smaakt ons weer enorm en het zonnetje erbij maakt het helemaal compleet.

Erna gaan we nog een levada hike doen, de Levada Pedregal. De varens zijn intussen ros gekleurd, wat hier en daar een herfstig gevoel geeft. We babbelen, genieten van het zonneke en de beweging... dit is net wat we nodig hadden. Effe knopje af.

15.000 stapkes gezet vandaag en afgesloten bij de vuurtoren met zonsondergang. Schoner kon de dag niet eindigen 🥰

Tot morgen!

Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen