Opnieuw een heerlijk ontbijtje van Elisabetta, daar word een mens toch wel gelukkig van :p

Om 9u staan we al paraat buiten aan de B&B. Uitgecheckt zijn we al, maar we hebben een kookworkshop vandaag tot 16u, en dus hebben we gevraagd aan Elisabetta of ze de bagage voor ons wilde stockeren en of we de auto mochten laten staan tot straks. No problema!

Zo gezegd, zo gedaan. Om 9u15 stond Michele de chauffeur van “Ciao Laura” ons al op te wachten met zijn busje. Ik had deze kookles gevonden via Tripadvisor.com (net zoals alle overnachtingsplaatsen trouwens) en het leek me echt een once-in-a-lifetime experience om dit eens te doen in Italië zelf En het was… fantastisch op zijn zachtst gezegd :)

Ik weet het, ik gebruik veel superlatieven, maar het is ook moeilijk om niet enthousiast te zijn!!

Eerst bracht Michele ons in ontmoeting met de spontane Ylenia, onze Italiaanse gids voor vandaag, uiteraard Engels-sprekend Ylenia nam het van hier over, en ze nam ons – en een 2e koppel uit Toronto (Sam & Arlene) – mee naar de lokale cafè voor een espresso en een cornetto (koffiekoek of iets in dat genre).

Er werd uitgebreid kennis gemaakt, en ik was al blij dat we niet met een grote hoop mensen waren, slechts met 4 was dus perfect!
Daarna werden we geïntroduceerd met een lokale kaaswinkel, of toch een winkel waar voor je ogen nog ambachtelijk de Mozarella wordt gemaakt. Ylenia kan maar niet genoeg benadrukken dat de mozarella uit de supermarkt niet hetzelfde is als van deze winkel. We krijgen dan natuurlijk ook een proevertje van hetgeen zonet klaargemaakt is voor onze ogen…

Wat een verschil! De mozarella is een beetje lauw, en trekt zoals gesmolten kaas, en vooral smaakt een beetje zout! De mozarella die wij kennen is vooral smakeloos (althans ik kruid het toch altijd extra met peper en zout) Veel mensen passeren hier de revue terwijl wij toekijken hoe de mozarella bereid wordt, en van verschillende kazen mgen proeven. Tijdens het weekend staan de mensen hier naar het schijnt in een rij aan te schuiven tot buiten op de straat.

Na de kaaswinkel rijden we met de wagen van Ylenia naar een lokale markt. Hier zijn voornamelijk groenten en vlees te verkrijgen. Bij de allereerste groenteboer – die Ylenia duidelijk kent – nemen we kerstomaten mee, aardappels, en krijgen we van de vriendelijke marktkramer een boeketje van pepers mee ‘to spice up your sexlife’, zegt ze met de grote glimlach haha… :))

Deze gaan we toch proberen mee te nemen naar huis, Arlene en Sam kunnen dat jammer genoeg niet, gezien ze in de USA een serieuze controle doen van elke valies… Wij gaan het erop wagen :) het is een leuk souvenir voor onze keuken!

We stoppen bij de vleesboerin (of hoe zal ik het noemen) en krijgen mortadella vlees om te proeven met een stukje kaas waarvan ik de naam al niet meer ken, maar het smaakt wel goed af. Het vlees wordt hier ook steeds flinterdun gesneden.

Na de markt rijden we naar de Masseria waar we zullen gaan koken. Een masseria is een mega-landgoed waar een gerestaureerde boerderij op staat, alsook olijfgaarden en granaatappelbomen, citrusbomen, prachtige klimplanten, en uiteraard ook wijngaarden. Meestal kan je ook slapen in een masseria, al zijn de prijzen hoger dan die van een B&B.

Masseria Provincale nabij Squinzano waar wij gaan koken heeft ook een heel groot & mooi zwembad, 10 logies, en je kan er dus kiezen voor bvb half pension, dan krijg je elke avond het lekkerste eten “ooit” klaargemaakt door mama Giulia). Mama Giulia is de lokale mama die hier in deze masseria voor de gasten steeds kookt, maar ook meedoet aan de kooklessen. Zij geeft deze les samen met Ylenia, maar ze spreekt enkel Italiaans.

Op het eerste zicht ziet het er een echte boze en zure mama uit. Beetje afstandelijk zo.
Maar wanneer ze ziet dat Ives bij het maken van een crostata (kruimeldeeg voor het dessert) de perfecte deeg voorlegt, en de rest van ons het niet voor mekaar krijgt om de brokken van deze deeg samen te houden, verschijnt er een glimlach om haar gezicht. En vanaf dan is het blijkbaar wel ‘aan’ tussen die 2, haha…

Mama Giulia is helemaal weg van Ives, ze vraagt dan ook aan Ylenia hoe ze zijn naam moet uitspreken omdat dat toch moeilijk blijkt te zijn, en ze dompelt hem dan maar snel om in ‘Ivano’ veel makkelijker, zegt ze :) Ivano, onze nieuwe chef doet het goed! LOL

Eerst zag hij er tegenop om mee te gaan naar de kookworkshop die ik had geboekt. Ik citeer: “Is dat nu iets voor mannen?” Maar als hij merkt dat hij zo goed als den beste van de les is, tja… dan begint hij wel te stralen natuurlijk ;)

Mama Giulia zegt hem: ‘vanaf nu maak je voor Elena altijd verse orechiette en macaroni’ :p Ge hebt het gehoord he!!
We komen tijdens de les ook niks tekort. Het lijkt ook niet meteen een technische les ofzo… er wordt heel wat afgelachen, en zo maken we dus ook de deeg voor de focaccia, verse pasta (orechiette) wat er makkelijker uitziet om te maken dan wanneer je het zelf doet :s en ook de macaroni. Hier in Puglia eten ze vaak macaroni en orechiette in dezelfde pastaschaal, dat heet het “huwelijk” tussen de pasta (de orechiette zijn dan de vrouwtjes, en de macaroni zijn dan de … nou ja, je weet wel ;-)

Alle mama’s willen dat hun dochters kunnen koken, dat is altijd zo. Dus van jongs af aan wordt hun geleerd hoe ze pasta moeten maken, bepaalde recepten worden hun meegegeven van thuis uit. Vrouwen moeten in de keuken hun plan moeten trekken! Zo ook, Italianen, gooien nooit iets weg uit de ijskast. Alles wordt gerecycleerd, als er nog brood is, komkommer en tomaten, dan maken ze een maaltijdsla, waarin ze het oude brood in lauw water met olijfolie en zout laten trekken, samen met de gesneden tomaten en komkommer, zo gaat de smaak van de groenten in het brood.
En voila… ze hebben een sla die je maag voldoende vult. De Italiaanse keuken is eigenlijk vooral simpel.

Ylenia zegt ook, wij ontbijten zoet in de ochtend (croissant met confituur (zelfgemaakt) en fruit. Daarna doen we iets van sport omdat het door de dag veel te heet is.
Rond 13u eten we ons middagmaal, en daarna gaan we rusten, living the ‘easy life’ zoals ze het zo vaak vertelt, want wij willen geen stress. Als we iets gaan drinken, zegt ze, dan eten en drinken we met volle besef dat dit het goeie leven is, het dolce vita! En dat is belangrijk. Omstreeks de avond gaan ze alweer eten, maar pas rond 21u, daarna wandelen en gaan dan ook heel laat slapen.

In Puglia is het doorgaans heel het jaar strandweer, zegt ze. Buiten de maanden november, december, januari, februari en maart, kunnen ze vanaf april al weer naar het strand gaan. Always hot, zegt Ylenia :)

Maar goed, even terug naar de kookles! ;-)
Tijdens de les, maken we dus de crostata voor ons dessert (taartje van kruimeldeeg met confituur) we maken platte focaccia om te dippen en focaccia met tomaten in (zachte versie), én een aardappeltaart met kerstomaten én ééntje met mortadella en kaas… verrukkelijk!

We krijgen aan de lopende band Chardonnay tijdens de les, dus je kan je wel voorstellen dat het een plezante boel was daar :p We maken zelf het pasta deeg en maken de befaamde Pugliese ‘orechiette’ en macaroni. En daarna moet de pasta drogen. Ondertussen maken we een wandeling over het landgoed van de masseria. Ongelooflijk mooi!

Daarna is het lunch-time, waarbij we natuurlijk veel te veel eten… jezus wat een hoeveelheid!! Er staat een aardappelsalade met tonijn en amandelen, een rijstsalade, de focaccia die we zelf maakten (mmmmmmmmmmmmmmmmmm…!!) en ook de pasta in saladevorm met verse (!) mozarella, tomaten en basilicum. Allemaal superlekker, we weten nu al dat we vanavond ons diner maar skippen.

Na de les is het terug naar onze B&B waar we worden afgezet door Ylenia met een dikke knuffel en een goodie-bag op de koop toe! :)
Het zakje is gevuld met vincotto (een zout, vloeibaar goedje dat je net als balsamico kan druppelen op kaas of sla) een potje lekkere dip, een fles rosato Negroamaro wijn van de streek, vacuumgetrokken orechiette en onze keukenschort als souvenir. Leuk!

Hoewel hij er tegenop zag, is onzen Ivano heel tevree van deze goedgevulde dag Oef! ;)

En hij heeft er een nieuwe vriendin bij: mama Giulia :))

We halen onze bagage op in de B&B van Lecce, en rijden nu naar Martina Franca! Het midden van de hak van de laars, ook wel meer gekend als den ‘boerenbuiten’

Tot morgen!!

Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen