Grmbl …
Ik denk dat we nog nooit zo slecht geslapen hebben als vannacht… vraag me niet waarom, misschien lag het aan de temperatuur (koud), of het lawaai, maar ik ben gewoon gebroken!
We hebben nog 1 nachtje kamperen voor de boeg in Williams (na Grand Canyon) en we denken er serieus over na om toch maar snel een motelleke te boeken. Pfff… what a nightmare!

We pakken ons boeltje in, nemen nog snel een douche en vertrekken naar Bryce. Op 10 minuutjes zijn we het park binnen en stoppen we aan verschillende uitzichtpunten. We vinden het niet indrukwekkend… nochthans hadden we al van anderen gehoord dat het hét hoogtepunt was van de reis, maar dat vonden wij net niet. Het is wél mooi, maar we hebben niet de indruk dat elk uitzichtpunt anders is, voor ons is het net allemaal hetzelfde en het boeit ons niet bepaald.
Vandaar ook dat we besluiten hier geen hike te doen. Bijgevolg zijn we hier al na een uurtje uitgekeken en zetten we onze reis voort naar Page!

Onderweg switchen we eens ne keer van plaats en mag ik voor den eerste keer chauffeuren! Jippie jeeeej!! Een automatique is toch wel even wennen, maar het lukt perfect!
Na een halfuurtje rijden is Ives al een dutje aant doen (waarschijnlijk ook wel logisch na zo’n rotnacht in een tipi, haha) en zie ik een bordje opduiken met Coral Pink Sand Dunes, ach ja, waarom ook niet? Ik sla af en Ives is halfwakker, ik zeg "hey kijk allemaal dirtroads!!"
Ik vraag of ik der es mag incrossen… "jaja, doe maar" zegt ie...

Nu de naam zegt het hem zelf he… we waren dus op n gegeven moment echt in een verlaten woestijn, zandduinen, prachtig, maar euhm… het begon nogal te schuiven onder die banden... Ives zei ineens: ni stoppen, vooral ni stoppen! Anders zitten we vast, en ‘t is gene 4WD maar ne 2WD… uh??? Ik vraag hem hoe da komt… tja, bleek dat de Toyota’s wel ne 4X4 waren en deze dus niet :-s

Ik kreeg het nu echt wel warm, mijne zetel was KLETSNAT vant zweten! Ik mocht ni te hard rijden en ik mocht ook ni stoppen, en dan de gedachte dat we nog maar 1 streepje benzine hadden en in een godvergeten gat zaten. Man man… het moest ons weer overkomen!!

Op n gegeven moment kwamen we aan een rots en het liep er steil naar boven (echte duin dus) ik ben daar gestopt en wilde dit echt niet zelf doen. Ives nam het stuur over en probeerde die duin op, maar dat was echt "Mission Impossible"…
Uiteindelijk is Ives toch kunnen draaien en zijn we dezelfde weg teruggereden, en hij maar lachen, nou, ik kan je vertellen, ik zat toch echt wel met een ei in mn broek zenne! Phew…

We zijn in een trek naar Page gereden en aangekomen aan Lone Rock, een eenzame rots, zoals het woord het zelf zegt in het midden van Lake Powell. Allemaal motorhomes aan de kant van het water, veel bootjes en mensen die op het strand liggen.
Wat verderop komen we aan de Glen Canyon Dam, we nemen nog wat kiekjes van de Colorado River en besluiten dan maar in te checken in Motel 6. Propere kamers, clientieel is iets minder vriendelijk, maar we slapen voor maar 52$ dus das echt een prijsje!

Eerst een douche, want we hangen letterlijk onder het zand van in die zandduinen te ploeteren. En dan gaan we iets eten bij de Dam Bar & Grill. Het ziet er alvast verzorgd uit, maar we moeten 20 min wachten aan de bar, want de keuken kan niet volgen.
Okay dan… Ives sloebert aan een Bud Light en ik neem zelf het Lake Water, iets met Blue Curacao en Rum, wel lekker!
We hebben toch al wel wat honger dus vragen we of we een voorgerechtje/hapje mogen nemen aan den toog. We nemen de nacho’s met beans, tomatoes, onions en dipping sauce.

Nog geen 10 min. later staan ze daar met een reuze bord, bedekt met gegratineerde kaas, mja… zoek de nacho’s maar. Je kan het zien op de foto’s, daar ziet het er niet echt uit, en t was ook wel een overhoopje, haha, maar t was echt wel lekker. De nacho’s zaten bedolven onder de tomatoes, onions en gesmolten kaas… njammie.
Er was maar één probleem, die tafel hadden we niet meer nodig want onze buikjes waren rondgevuld! hm hm… dan maar de rekening gevraagd en terug naar het motel for a GOOD night sleep ...

Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen