Vrijdag 14 maart 2025
Ik kan alvast verklappen dat we de komende dagen zo goed als niets meer zullen doen. Gewoon relaxen, genieten van het huis, het weer en lekker eten, lui volk dus π Hier thuis zijn we bezig om van alles op te maken, de laatste broodjes, de laatste eieren, de laatste koekjes en de laatste snoepjes. O ja, en wijn. We gaan vast niet alles op krijgen, door die eerste 2 weken ziek zijn van manlief is er weinig verbruikt geweest en dat krijgen we niet meer ingehaald. Nou ja, er zal wel iemand blij mee zijn.
Het is vandaag weer erg warm en het lukt tot 15.00 uur buiten te zitten, maar tegen die tijd krijg ik het langzaamaan zo warm dat ik de voorkeur geef aan de airco. Even bijkomen. Een beetje wind van gisteren was nu wel welkom, maar het is compleet windstil vandaag π
Vanavond eten we met B en F bij Oceans 8. Een bekend en zeer geliefd seafood restaurant, het zit er altijd nokvol. Geen restaurant waar je een avond lang gaat dineren, maar waar je wel heerlijk kunt eten. Ik verbaas me na al die jaren wel nog steeds over de locatie, een beetje achteraf. Maar hé, als iedereen het toch wel weet te vinden …..
Manlief kiest de prawns special, 12 stuks. Hij weet vooraf al dat ie die niet op zal krijgen maar F neemt regelmatig een doggybag mee terug naar hun guesthouse en kan daar de man van de security blij mee maken. Geen voedselverspilling dus. Ikzelf kies vanavond de hake, ik weet dat die hier erg goed is. Vergelijkbaar met de Nederlandse lekkerbek π
We kletsen gezellig, eten lekker en al weer veel te snel is het tijd om naar huis te gaan. We kijken nog even naar het schaatsen, het journaal en Flikken en beginnen dan aan het nieuwe seizoen van Reacher. Goede serie hoor, ik lees de boeken ook graag. Weer een dag naar de vaantjes π
Zaterdag 15 maart 2025
We beginnen de dag met een omeletje met de laatste paprika voor manlief en scrambled egg voor mij. Tsja, die eieren moeten op π Verder staat er weer niks op het program tot vanavond. Die laatste dagen brengen we het liefst ook maar rustig door zodat we lekker uitgerust in het vliegtuig stappen. Pakken doe ik morgen pas, dus niksen is het motto vandaag. Het zal 29 graden worden, er staat een fijn briesje, dus we kunnen nog wat zon meepikken βοΈ
Vanavond gaan we eten bij Ernie Els. Ik heb zelf geprobeerd hier te reserveren, maar helaas was alles volzet. Maar vorige week kreeg ik een berichtje van B dat ze een dubbele boeking had gemaakt. Ze hadden met vrienden afgesproken maar ook voor henzelf bij Ernie Els geboekt. Dat gaf ons de kans hun reservatie over te nemen. Het restaurant ligt op dezelfde weg als Hidden Valley waar we eerder zijn geweest, we hoeven alleen maar iets eerder linksaf te slaan. Een lange oprijlaan naar beneden, bocht naar rechts en dan gaat de weg weer naar boven. Volgens mij doen ze dat expres om het Wow-gevoel groter te maken π En inderdaad, WOW! π We zien een prachtig gebouw met een mooi terras ervoor als we zo’n beetje aan het einde van de oprit zijn. En ook als we binnen stappen, WOW! Hier is flink wat geld geïnvesteerd, alles ziet er tot in de puntjes verzorgd uit. We worden ontvangen met een glas bubbels en stappen het terras op. We hebben hier een mooi uitzicht en iedereen loopt maar heen en weer met de telefoon in de hand om foto’s te nemen. Er ligt een teebox waarvandaan je een balletje kan slaan naar een hole op zo’n 70/80 meter afstand. De aanwezige heren hebben het er maar druk mee π
We worden naar een mooi tafeltje begeleid, frontrow, met dank aan vriendin B π Neemt niet weg dat we er ook absoluut geen probleem mee zouden hebben om verder naar binnen te zitten, het ziet er een aangenaam restaurant uit. We maken onze keuze van de kaart, kort aangebakken tonijn als voorgerecht, beef fillet voor manlief en ik kies voor hert als hoofdgerecht. We laten ons adviseren voor de rode wijn. Water komt vlot op tafel, net als een mandje brood (bijna te laat voor een foto π€¦π½βοΈ) met boter en verse sandwichspread (zeer lekker). Even later volgt ons voorgerecht, oei dat is een bord vol π Het smaakt geweldig en ik eet m’n bordje leeg, maar manlief beperkt zich tot de helft. Dat was voor mij eigenlijk ook voldoende geweest, maar het is zo lekker en dan eet ik het toch maar op, zonde om te laten liggen. Maar ja, ondanks de 15 minuten pauze speelt me dat bij het hoofdgerecht toch parten. Het lukt me 2 stukken vlees weg te werken, maar dan hou ik het voor gezien. Ook manlief laat de helft van z’n 250 gram! bief liggen. Een zeer goede keuken, maar een volgende keer zullen we geen voorgerecht meer nemen en dat is toch eigenlijk best jammer. Je zou eigenlijk halve porties moeten kunnen bestellen. De vriendelijke jongeman die onze tafel bediend verzekerd ons echter dat de desserts zeer licht zijn, dus hoewel we van plan waren te delen maken we dan toch maar ieder onze keuze, apple crumble met - hoe kan het ook anders π - een bolletje vanilleijs voor manlief en pannacotta met rabarber voor mij. En inderdaad, zeer lekker en erg licht. Manlief zou zeggen: dat vult de gaatjes π
In het pikkedonker - een paar lampjes langs de weg zou niet verkeerd zijn - zoeken we onze weg terug naar de hoofdweg. Terug thuis is het nog even tv kijken en tegen middernacht gaat het licht uit.
Geschreven door Jacquelinereist