Onze langste dag qua km’s. Vooral veel sightseeing vanuit de auto. We rijden via de zuidelijke ingang Joshua Tree NP in en kopen meteen een jaarpas. We rijden het park uit via het noorden richting Lake Havasu City.

Ontbijt deze morgen was inbegrepen. Een sober buffet maar wel met scrambled egg en bacon, helaas alleen bagels (ik vind dat veel te vast en droog brood). Verder yoghurtjes, cupjes smeerkaas, jam en pindakaas en men kon zelf wafels maken. En …. er stond warme havermout, dus ik ben de ochtend gestart met havermout met kaneel en bruine suiker 😆 Verandering van spijs …. vul zelf maar aan 😄 Manlief is happy met de eieren en spek, dus we kunnen weer op pad. Eerst nog even contact met mijn vader (91), die het videobellen helemaal geweldig vindt. Z’n dochter zien is beter dan alleen bellen en zo kan ie ook eens commentaar geven op de ongezellige hotelkamer (alles met witte muren is ongezellig 😂).

Iets voor de klok van 10 zitten we in de auto en gaat de reis verder, naar ons eerste nationale park, Joshua Tree NP. Vanaf de ingang tot de uitgang duurt ongeveer 2 uur, met de nodige stops. Bij het eerste visitorcenter kopen we meteen de jaarlijkse NP pas, hiermee hebben we dan meteen het merendeel van de andere parken betaald. Het park zelf is indrukwekkend, gigantisch groot en met steeds afwisselend landschap. Eerst is het net een maanlandschap, daarna zie je overal speciale cactussen, weer verder gigantische steenhopen en uiteindelijk Joshua trees zover je kunt kijken. Een heel speciaal park!

Nadat we het park hebben verlaten, stoppen we in Twentynine Palms bij de Burger King voor een snelle lunch. Wopper voor manlief en een wrap met kip en honingmosterdsaus voor mij. Lekker hoor 😋 En dan volgen kilometers weg waarvan velen zeggen dat ie saai en eentonig is. Dat valt reuze mee, vooral het eerste stuk verbazen wij ons erover dat links en rechts kilometers van de weg verwijderd mensen wonen, soms in een redelijk nette woning maar vaker in wat wij een hutje zouden noemen, met een aanbouwtje links en een aanbouwtje rechts en dan nog een aanbouw aan de aanbouw 😖 En meestal een enorme bende rond het huis. Ik denk dat ze hier allemaal van beroep schroothandelaar zijn.

Maar zomaar ineens is het gedaan met de bebouwing en is er een enorm weids landschap met in alle richtingen bergen, kilometers en kilometers land. De weg blijft duren, maar hoewel minimaal veranderd het landschap steeds een beetje. Dan weer met meer rotsen, dan weer meer groen. Langzaam krijgt de omgeving meer kleur, de bergen worden roder en de vegetatie groener. We steken de Coloradorivier over en rijden Arizona binnen, hoeven we eindelijk geen helm meer op 😂 Een aantal kilometers verder loopt de Colorado rivier in Lake Havasu, gevormd door de Parker Dam. Het is hier duidelijk een zeer gewild toeristisch gebied, we zien zeer veel mobilhomes, speedboten, waterscooters.

Ons hotel van vandaag ligt dicht bij het water alsook bij de London Bridge, jawel je leest het goed. Londen heeft verscheidene London Bridges gehad. Aan het eind van de 18e eeuw werd vastgesteld dat de ruim 600 jaar oude brug niet langer voldeed en ontstonden plannen voor een nieuwe. Deze kwam ten slotte tot stand in de jaren 1824-1831. De nieuwe en sierlijke brug, ontworpen door John Rennie, telde vijf bogen. Om het hoofd te bieden aan de groeiende verkeersstroom en verstopping van de binnenstad te voorkomen, werd hij in de jaren 1902-1904 verbreed. De fundering was hiertegen echter niet bestand, bovendien ontdekte men dat de brug langzaam aan het verzakken was. De brug van Rennie werd in 1968 verkocht aan een rijke Amerikaanse ondernemer voor een bedrag van 2.460.000 dollar (wat overeenkwam met £1.000.000). De brug werd in stukken vervoerd naar Amerika, waar hij weer in elkaar werd gezet in Lake Havasu City. Hier werd hij opengesteld in oktober 1971 en werd het een toeristisch succes.

Nadat we ons in het hotel hebben geïnstalleerd en manlief op z’n gemak even het nodige wereldnieuws tot zich neemt, loop ik even gewapend met m’n fototoestel naar buiten om die beroemde brug van dichtbij te bekijken. Er is een mooie wandelpromenade aangelegd en je merkt aan alles dat dit echt een vakantie-oord is. Ik maak meteen van de gelegenheid gebruik om een tafeltje te reserveren in een restaurant voor vanavond. Ik stap rustig aan terug naar het hotel (het is 35 graden, dan ga je vanzelf wel traag lopen 🥵) en schrijf momenteel dit verslag. Straks verder.

We eten deze avond bij Cha-Bones. Het is lawaaiig druk als we binnen stappen en ondanks de reservering moeten we even wachten. Twee jongemannen die na ons binnen komen en geen reservering hebben, moeten 35 tot 40 minuten wachten op een vrije tafel. Ze zoeken liever verder, maar vrees dat het dan toch een fastfood restaurant zal worden, want zo heel veel keuze is er hier niet. Inmiddels is onze tafel vrij, de glazen met water staan al klaar. We bekijken het menu en manlief start met beef saté met - zo blijkt later - zeer pittige pindasaus en ik kies de ahi tuna, die een behoorlijk pittig korstje blijkt te hebben. Blussen doe ik dan maar met chardonnay 😆😆 Als hoofdgerecht kiezen we vanavond allebei de kreeftenstaart en dat smaakt prima. Voldaan gaan we terug naar het hotel 😄


Weer: van 27 tot 35 graden, zeer zonnig

Hotel: Holiday Inn Express & Suites Lake Havasu

Geschreven door Jacquelinereist