Richting Jerome, een voormalig mijnbouwstadje gesticht in 1883. Blijkbaar zijn hier diverse wijnmakerijen. Montezume Castle National Monument, wooncompex van indianen tegen klifwand. Misschien lunchen in Sedona.

O,o, wat hadden we ook vandaag weer een mooie route. Maar laat ik bij het begin beginnen, het ontbijt 😄 Niet inbegrepen vandaag, maar wel betaalbaar. Ze hebben hier een buffet, maar ook a la carte gerechten. Een goede gelegenheid voor manlief om weer eens een lekkere omelet met van alles te bestellen, de hele mikmak behalve kaas. En ik heb ook mazzel want er staan eggs benedict op de kaart. Welke aardappelen ik daar bij wil? Aub geen aardappelen ‘s morgens vroeg! 😖 Lekker glas jus erbij en de magen zijn weer gevuld. We checken uit en gaan weer op pad.

Vanuit Prescott zou je in een uur al in Williams kunnen zijn, maar dat doen we natuurlijk niet. Ik heb een mooie route (89a) uitgestippeld via Jerome (nog een bergpas) en Sedona. Prescott heeft nogal wat buitenwijken, het ziet er hier echt aangenaam wonen uit. Er wordt ook volop nieuw gebouwd. Maar uiteindelijk rijden we de bebouwing uit, hebben dan eerst een gebied waar de nodige veeboeren lijken te zitten en zo rijden we langzaamaan weer de bergen in. Hele groene bergen vandaag, veel dennen. En veel haarspeldbochten, er ligt weer een hele verantwoordelijkheid op de schouders van manlief 😄 Het plaatsje Jerome bevindt zich op het hoogste punt, vandaar dalen we weer. We stoppen niet, het ziet er minder interessant uit dan verwacht. Dus we rijden rustig verder en zien de bergen veranderen in een warme rode kleur, prachtig!

We verlaten route 89a om via Cornville aansluiting te vinden op route 179. De omgeving wordt almaar mooier. En dan zien we borden Sedona. Veel hotels, motels en restaurants/fastfood langs beiden zijden van de weg. Is dat het nou? Het is pas 11.30 dus nog te vroeg voor de lunch, maar om hier nu uit te stappen en rond te kijken? Nee, gaan we niet doen. Misschien een korte hike om de tijd door te komen tot de lunch, anders zijn we te vroeg in Williams. Maar het is hier druk, heeeel druk. Tsja, zaterdag hè. Behalve de toeristen zijn nu ook de eigen inwoners vrij en die gaan massaal hiken, kamperen, vissen lijkt het wel. De diverse parkings staan bomvol. We rijden dus gewoon door en komen …… in een file terecht. En dan zien we dat het echte centrum van Sedona nog moet komen. Het ziet er gezellig uit, maar megadruk. Sommige parkings zijn al afgesloten, voor andere moet je vanaf de doorgaande weg een eind naar beneden rijden en dan kun je daar parkeren. Ehhhmmm, dan moet je dus eerst naar boven klimmen om weer op straatniveau te zijn. Gaan we manlief niet aandoen (en ik zit er zelf ook niet op te wachten).

Gaan we toch gewoon verder. De weg wordt wat smaller, we rijden tussen bergen en bomen en klimmen weer. Alle parkeerplaatsen bij startpunten van trails staan klem vol, auto’s staan overal langs de weg. We stoppen nog een keer bij een viewpoint. Ik maak wat mooie foto’s en zie een slang. Tenminste, anderen zagen ‘m eerst en die staan zo’n herrie te maken dat ik nieuwsgierig ben gaan kijken. Van op een veilige afstand uiteraard 😄
Manlief klaagt over z’n conditie en zegt dat ie adem tekort komt. Hij heeft er even geen rekening mee gehouden dat we hier op een hoogte zitten en de lucht dus wat ijler is. Dat blijkt geen goede combinatie met zijn astmatische bronchitus. Traag stappen is de remedie.

We rijden verder en al gauw bereiken we Williams. We rijden ons motel voorbij, het is nog te vroeg om in te checken en we rijden dus op ons gemak het stadje door tot het einde. Daar zien we Frontier, restaurant en beergarden. Ziet er gezellig uit met oranje parasols op een groot terras. Als we uitstappen hoor ik goede muziek en er blijkt een live bandje te spelen. Leuk! Het is binnen bestellen en afrekenen en dan krijg je een nummer mee om op tafel te zetten en dan komen ze het eten brengen. Frisdrank kun je zelf tappen en onbeperkt bijvullen. We bestellen allebei een broodje pulled chicken en kiezen als sidedish eens een keer geen frietjes maar aardappelsalade. Alles smaakt buitengewoon goed zo lekker buiten in het zonnetje.

Dan is het tijd om in te checken. We krijgen een fijne kamer toegewezen, hier blijven we voor 2 nachten. Als de hele handel uit de auto naar binnen is gesleept, is het tijd voor een wandeling. Langs de ene kant van de straat heen en langs de andere terug. Meer is het niet, maar het is wel leuk, gezellig druk en er is van alles te zien. Meteen maar een tafeltje vastgelegd voor beide avonden.

En dan kom je dus een paar uur later bij het restaurant, staan er mensen buiten én binnen te wachten. Maar …. wij hebben een reservering 😃 Ja ….. maar al die anderen dus ook. Als we ons melden krijgen we te horen dat we gewoon nog een half uur moeten wachten. Tssss, wat heeft reserveren dan voor zin? Gaan we niet doen, maar ja wat dan? Het is overal druk, ook elders krijgen we de half uur mededeling. Uiteindelijk lopen we naar de andere kant van het dorp, de drukte uit. We zien Goldie’s route 66 diner, het ziet er rustig uit en we worden vriendelijk ontvangen. We krijgen te horen dat alles van de kaart beschikbaar is, ook ontbijt 😄 Dat doen we maar niet, we bestellen scampi tempura. Inbegrepen is soep of salade vooraf en we kiezen beiden de soep, een knoflook/tomatensoep. Lekker hoor, alleen die scampi, 9 stuks 😲. Veel te veel, die eten we niet allemaal op. Manlief moet per slot van rekening nog wat gaatjes laten voor een ijsje 😋

We wandelen rustig terug naar ons motel. Nog even tv kijken en lezen en dan hopelijk lekker slapen. Er komt hier vlakbij met regelmaat een trein voorbij. Dat is niet zo erg, maar ze claxoneren ook steeds en dat maakt een hoop herrie. Zouden ze ‘s nachts ook rijden? 🤔🤞


Weer: vanmorgen slechts 16 graden, rond 12.00 uur 25 graden, tegen 13.30 een klein buitje en 18 graden in Williams, zon en wolken

Hotel: Rodeway Inn & Suites Williams Downtown route 66

Geschreven door Jacquelinereist