We hebben alle tijd deze ochtend en één van ons (ik noem geen namen 😆) maakt daar ruimschoots gebruik van. We ontbijten op ons gemak, manlief leest z’n krantje en rond de klok van 11 stappen we in de auto. Doel van vandaag, Bryce Canyon Natinal Park. Slechts 15 minuten rijden vanaf Tropic. We laten bij de entree onze pas zien, maar blijkbaar is het een “vrije” dag vandaag.

We gaan de scenic route rijden en ik heb gelezen dat je het beste eerst helemaal naar het einde (of begin) rijdt en vanaf daar terug met stops bij de viewpoints. Dus we rijden de 18 mijl lange weg door hoofdzakelijk bossen met naaldbomen. Helaas ontkomt ook Bryce Canyon aan een occassionele bosbrand, zonde. Ik speur de bossen af naar herten, maar zie enkel 1 hert verscholen achter een struik liggen, de oren komen er mooi bovenuit. Niet voldoende om een foto te maken. Het wil nog niet echt lukken met het spotten van wildlife.

Het eindpunt (of beginpunt) ligt op 9115 ft hoogt, een kleine 2800 meter. Vanaf hier krijg je een goed beeld van de grootte van dit gebied. Overigens gaf manlief gisteren al aan weer minder lucht te hebben, dus het maken van een wandeling hebben we maar helemaal uit ons hoofd gezet. Met het in- en uitstappen op de diverse viewpoints worden er toch ook al de nodige stappen gezet.

We rijden langzaam de hele 18 mijl terug en stoppen op diverse plaatsen om de uitzichten te bewonderen en foto’s te nemen. Ik heb de grootste bewondering voor de mensen die ik ver in de diepte een trail zie lopen. Klimmen en dalen en weer klimmen. Ik doe het ze niet na. Maar als je voldoende getraind bent en gewend aan de ijlere lucht, lijken het me wel prachtige wandelingen. Aan het einde van de route komen we bij wat men het amfitheater noemt. Hier zie je Bryce Canyon op z’n mooist, de smalle pilaren worden hoodoo’s genoemd, het is indrukwekkend.

Als we het park weer uitrijden, stoppen we nog even bij Ruby’s Inn en met name bij de Galeria. Een winkel met van alles en nog wat. We besluiten wat lekkere broodjes te kopen voor de lunch en deze “thuis” te nuttigen. Ze lijken wat op eclairs of een koffiekoek en we dachten dat ze gevuld zouden zijn met pudding. Dat zijn ze helaas niet. Neemt niet weg dat ze lekker zijn, zeker in combi met een lekkere frappucino 😋 Degene die we niet bij naam noemen 😆 trekt zich terug voor een middagdutje en ik ga lekker met m’n e-reader op het terras zitten. Dit is echt een geweldig fijn verblijf.

Voor de avond heb ik gereserveerd bij de Stone Hearth Grill. Gelegen op 3,2 kilometer van ons verblijf, dus we pakken de auto. De schemering zet in en als we de bebouwing uit rijden rent er ineens vlak voor ons een hertje de straat over. Hij/zij blijft iets verder in het groen stil staan om ons aan te kijken. Kan ik warempel toch nog een mooie foto maken, wel met de gsm helaas. Bij het restaurant aangekomen krijgen we een fijne tafel op het terras met een mooi uitzicht. Voor het eerst sinds LA wordt er gevraagd wat voor water we willen. Sparkling please! We bestellen grote garnalen vooraf en heilbot als hoofdgerecht. Zeer nette porties en mooi gepresenteerd. Wat een fijn restaurant na de prima maar toch wel een beetje grove keuken van de afgelopen tijd! 😄 We sluiten de avond af met een heerlijke chocolademousse.

In het pikkedonker rijden we terug naar onze cottage. De rest van de avond vullen we volgens het bekende patroon 😆

Weer: 28 graden en alweer volop zon!

Geschreven door Jacquelinereist