Vandaag is een kwestie van zoveel mogelijk zien van/op/vanaf de Tioga Pass en Yosemite NP. Afhankelijk van hoe vlot de dag verloopt Glacier Point in route opnemen.
Wat hebben wij vannacht slecht geslapen. Allebei rond de klok van 2 uur wakker en toen ging het niet meer. Manlief was benauwd, moest af en toe echt een hap adem nemen en ik had het warm terwijl het raam open stond en het buiten maar 8 graden was. Draaien, wenden, keren, plassen, draaien, wenden, keren, repeat. Even de airco aan gehad, maar die blies vol op het bed dus dat leek me ook geen goed idee. Wel een goede airco die in 10 minuten tijd een hoop koude lucht de kamer injoeg. Manlief is om 04.30 uur opgestaan in de hoop dat ik dan nog even zou kunnen slapen en misschien heb ik nog wel even gedoezeld, maar om 07.00 uur was ik er ook klaar mee π
Wassen en aankleden dan maar, het was behaaglijk in de living, manlief had de haard aangezet π Qua warm en koud sporen we niet helemaal, maar denk dat dat meestal het geval is bij man en vrouw. Voordeel van zo vroeg opstaan is dat je nog een mooie foto van de zonsopkomst kunt maken. En toen was het nog wachten op ontbijt. Ik kreeg gisteravond ineens een lumineus idee π‘ Er lag zo’n kaart op het bed om ontbijt op de kamer te bestellen. Niks duurder dan in het restaurant ontbijten, dus waarom niet. Een optie was 2 eieren naar keuze. Nou, als wij roerei van 2 eieren hebben met wat toast is dat voor ons meer dan prima. Dus ontbijt besteld voor 1 persoon maar wel met 2 sinaasappelsap π
Om 08.15 uur gaat de telefoon (de bestelling was voor 08.30 uur). Of we geen “meat” (bacon of worstjes) bij ons ontbijt wilden. Eh nee, dan had ik dat wel aangekruist. Als vervanging dan misschien avocado? Eh nee, want de bedoeling is nu juist de portie klein te houden π Die Amerikanen zijn het er niet mee eens dat wij de voorkeur geven aan een vrij sober ontbijt π Tien minuten later, knock, knock, daar is het ontbijt al. En ja hoor, een half mud aardappelen erbij! En 9!, ja echt 9 zakjes tomatenketchup ππ
Nou ja, de eieren en de toast zijn opgegeten en de rest is blijven liggen. Uitchecken, eerst ergens de tank weer volgooien en dan zijn we weer onderweg. Het eerste gedeelte tot aan het Mono Lake hebben we natuurlijk al gezien, maar vrij snel daar voorbij moeten we linksaf de Tioga Pass op. Het eerste deel is nog niet in het Yosemite Park, maar al snel zijn we bij de toegang en wordt ons - na een blik te hebben geworpen op onze parkenpas - een fijne dag gewenst. Door maar weer, 120 km lang tot de volgende afslag. We komen langs meren en beekjes, maar vooral door veel naaldbossen. Ik heb veel mensen horen zeggen (of gelezen) dat ze Yosemite het mooiste park vinden, maar eerlijk gezegd vind ik de weg nogal eentonig. Ik had nog gehoopt op herfstkleuren, maar ja, naaldbomen zover je kijken kan. Om te hiken zal het misschien geweldig zijn, maar om te rijden valt het ons een beetje tegen.
We hebben als tussenstop Glacier Point ingegeven, van waar je een mooi uitzicht hebt op Yosemite NP, de vallei en de bergen. En eerlijk is eerlijk, dat ommetje is de moeite waard, het uitzicht is prachtig. Even naar het uitkijkpunt wandelen (dat betekent hier sowieso altijd klimmen π), genieten van het uitzicht (lees: ff op adem komen), foto’s maken. Het is goed dat ik lang ben en foto’s kan maken over mensen heen, want ook hier staat een hele bus Aziatische toeristen en die nemen alle plaats in beslag. Iedereen (1 voor 1) moet op de foto met dezelfde achtergrond. π
En dan gaat het door naar onze eindstop van vandaag, Oakhurst. We zijn iets te vroeg om in te checken en omdat we nog weinig hebben gegeten tussen de middag (alleen een koek) besluiten we eerst nog even te stoppen bij de Mac voor wat kipnuggets. Dat smaakt en inmiddels kunnen we voor goed fatsoen wel proberen of onze kamer al beschikbaar is. Dat lukt allemaal en dan moet alles uit de auto. Die moeten we morgen weer inleveren, dus alle losse rommel moet nu in de koffers. Het echte ordenen doe ik pas in ons laatste hotel, maar de auto leeghalen moet nu al wel gebeuren. Morgen nog even zien waar we onze koelbox, borden en bestek kwijt kunnen. Er zijn ook nog de nodige flesjes plat water over, dus die moeten we ook nog kwijt zien te raken. Zal wel lukken.
Om 19.00 uur lopen we de deur uit op zoek naar eten π Op loopafstand van het hotel zitten 3 restaurants met goede recensies, waarvan er 1 vandaag sluitingsdag heeft. Dan is er nog een Amerikaans grillrestaurant of een Chinees restaurant. We hebben het zo langzaamaan wel gehad met de steaks, ribs en burgers, dus het wordt chinees vanavond. We worden vriendelijk welkom geheten en onder begeleiding van Last Christmas van Wham naar onze tafel begeleid π Jaren ‘70 inrichting, maar alles is schoon en de muren zijn helder wit gesausd. We beginnen met springrolls en shumai als starter en delen daarna de beef met oystersaus en gebakken rijst. De beef is een mooie portie maar de rijst is voor 6 personen π Manlief is in de hemel met een heerlijk helder Heineken, dat was lang geleden π En dat alles onder het genot van lekkere oubollige muziek. Van de Carpenters, de Everly Brothers en Simon en Garfunkel tot Pat Benatar en Bryan Adams. Een geslaagde maaltijd en we wandelen op het gemak in een aangename 25 graden terug naar ons hotel. Een aantal bedrijven en hotels zijn hier al helemaal aangekleed voor Halloween, spooky π π». En nu uitbuiken, relaxen en ik vermoed op tijd naar bed, we hebben nog wat slaap in te halen.
Geschreven door Jacquelinereist