Vertrek via Pahrump, tanken! Via Shoshone, afslaan Jubilee Road, Badwater bassin, Dante’s Peak, Zabriskie Point, Artist’s Drive CA190

Lekker uitgeslapen. Het is frappant hoe stil het is op de gangen van dit hotel als je nagaat hoe druk het is in de openbare ruimtes. Je hoort geen gegooi met deuren, geen mensen die om 7 uur in de ochtend al compleet “aan” staan en vinden dat iedereen maar wakker moet zijn/worden 😆 Manlief probeert z’n krantje te openen, maar de wifi is hier echt naadje. Na te zijn overgeschakeld op de hotspot (mijn e-sim) lukt het wel. We ontbijten met een banaan en verder zien we wel. Alles in het koffer en dan zijn we klaar om naar beneden te gaan. Ik moet onze parkingticket laten valideren en als we in de lobby zijn zie ik dat de enige mogelijkheid is, aansluiten in de rij. Dus tussen de mensen die willen inchecken. Dat is waardeloos natuurlijk en ik sta zo een half uur aan te schuiven om vervolgens met 3 minuten klaar te zijn. Slecht geregeld!

De auto staat er nog 😆 en even later zijn we onderweg. Een klein stukje Interstate 15 en dan de afslag richting Death Valley 🏜️. We komen langs een aantal benzinestations dus we tanken de auto eerst nog even vol. Altijd verstandig vanwege de vaal lange afstanden tussen de pompen. En we gaan vandaag weer de grens van Californië over, dus weer duur tanken. We kunnen vandaag pas vanaf 16.00 uur inchecken en daarom lijkt het me een goed idee om eerst de scenic loopdrive door Red Rock Canyon te doen, we komen er toch langs. Van manlief hoeft het niet persé, die heeft inmiddels rode rotsen genoeg gezien. Maar ja, we moeten wat tijd kapotmaken (denk ik). Het is een mooie drive, maar als we het niet hadden gereden hadden we nu ook weer niet heel veel gemist. Verder maar weer, richting Pahrump. Zo’n beetje de laatste grote plaats voordat we weer verdwijnen in niemandsland. Geeft ons meteen de gelegenheid om weer lekker ongezond te lunchen bij de Burger King 😆 Het valt me op dat de hele tent vol zit met senioren 😁 De beker met cola zero wordt voor vertrek nog een keer goed gevuld met ijs. Goed drinken is belangrijk in Death Valley en koud drinken is toch net even lekkerder 😁

Eerste stop is Dante’s View en wat ons betreft ook de enige niet te missen stop. De rit er naartoe is eindeloos en op enig moment vraag ik me af of ze ons niet serieus bij ons pietje hebben en het uitzicht datgene gaat zijn waar we al mijlen doorheen rijden. Maar nee, we hebben vanaf het hoge uitkijkpunt een prachtig zicht op Badwater Bassin, de zoutvlakten waar het in Death Valley toch eigenlijk om draait. Prachtig! De moeite van de (auto)klim waard. Jammer alleen van die ongelooflijk luidruchtige groep Franstalige toeristen. Pfff, ben toch eens stil en laat anderen in alle rust van het uitzicht genieten! 😏

Na deze stop is het door naar Zabrinsky Point. Aaahhh, dat wordt klimmen bij 40 graden 🥵 Ik waag het erop, manlief blijft wijselijk in de koele auto zitten. Het is best een klim, maar het uitzicht op de prachtige gevormde en gekleurde rotsen is het waard. Ik kan me voorstellen dat veel toeristen hier speciaal naar toe komen met zonsopkomst of zonsondergang. Ik ben wel blij als ik weer in de auto zit en voor de koude blower. Even afkoelen 😅 Ik heb nog Badwater Bassin (laagste punt) en de Artist’s Drive op het program staan, maar we vinden het wel goed zo. Niets gaat mooier zijn dan het uitzicht van Dante’s Point, dus ik zet de navi op Lone Pine. Mmmm, raar, we doen daar veel langer over dan ik dacht. We passeren Furnace Creek, met hotel en een soort oase in de woestijn. Een korte stop bij het visitorcenter om een foto te maken van de temperatuurmeter, 44 graden!, en dan heel veel lange wegen, eindeloze wegen door het oneindige niks. Een bocht en een nieuwe eindeloze weg. En dan ineens veel bochtenwerk (specialiteit van manlief 😃👍), we klimmen naar 4500 ft en vervolgens dalen we weer naar 1000 ft. En dan stijgen we weer naar 4000 ft. De ene haarspeldbocht na de andere, ja nu snap ik dat we er zo lang over doen. De Alpen zijn hierbij maar kinderspel. Dat was me bij de planning eigenlijk niet zo duidelijk geworden. Dacht dat de weg naar Lone Pine een lange rechte weg was 😏 Maar het is een mooie route, en uiteindelijk om 17.30 uur (voor ons doen laat) zijn we bij ons motel. Inchecken gaat vlot en kamer 6 is prima en nog gezellig ook, met een echt kamerplantje!

We besluiten niet te laat te gaan eten, het kan zomaar druk worden en dan moet je een uur wachten. Naast ons motel kun je eten bij The Grill, het krijgt prima recensies, dus daar gaan we naar toe. We kunnen lekker buiten zitten, het is altijd nog 29 graden. De 2 dames in de bediening zijn super vriendelijk, de ene noemt iedereen honey en sweetheart 😄 Manlief besteld halve spareribs en ik ga voor de linguine scampi. Dit komt met soep of salade. De soep is clam chowder. Daar ben ik niet zo voor, dus voor mij wordt het de salade en voor manlief de soep. Mooi vers en het smaakt prima. Dan komen de hoofdgerechten. Hemeltjelief, wat een porties. Van die pasta kan ik een week eten. Maar met wat peper erbij smaakt het verder goed en manlief z’n spareribs zijn botergaar. Ze zijn iets te kwistig met de barbecuesaus, maar ach, die veegt ie gewoon opzij. Een glas pinot grigio voor mij en een fles pinot noir voor manlief en om mee te nemen naar onze kamer en een rekening van $ 96,00, een koopje. Morgen kunnen we hier ook ontbijten. Nu terug op de kamer om dit verslag te maken. Manlief heeft wat programma’s in te halen omdat het met de waardeloze wifi van het Cosmopolitan niet lukte, ik zal zo nog even Urk terug kijken en dan mijn boek uitlezen en in een nieuwe beginnen 😂 Gewoon relaxen dus 😄


Weer: oplopend tot 44 graden 🥵 het begon helder, maar in de loop van de dag veel bewolking

Hotel: Dow Villa Motel Lone Pine

Geschreven door Jacquelinereist