Wat hebben we gisteren gedaan? Wat zullen we vandaag doen?

Nou, het antwoord op de eerste vraag is inmiddels bekend 😄 De plannen voor vandaag zijn ook gemaakt, maar laten we bij het begin beginnen. Om half 6 schrik ik wakker van de deur van 1 van de buren. De deuren van de kamers in dit hotel sluiten nogal gehorig, ook als je moeite doet om zo min mogelijk herrie te maken. De bewuste buur doet niet eens een poging tot moeite doen en het volgende half uur sluit de deur wel 6 keer met een klap dicht. Nu ik toch wakker ben pak ik even de iphone erbij, lees wat mailtjes, kijk naar wat nieuws en de weersverwachting. Daarna nog even met de e-reader en dan houdt ook manlief het voor gezien. Tijd om op te staan.

Mijn ontbijt is een ietsiepietsie uitgebreider vandaag. Ze hebben appel/kaneel muffins vandaag! En vandaag geen smeerkaas maar pindakaas. Ik zou het eerder pindaboter noemen, hij is heel glad en smeuïg. Bij gebrek aan Calvé 😄 is het best lekker voor de verandering. Manlief ook blij, want ze hebben hier ook Nutella 😋

De reis gaat vandaag naar Kolob Canyon NP, een ritje van 3 kwartier. Om de hoek zou je kunnen zeggen. We rijden Springdale uit langs een mooie begroeide weg, maar dan zomaar ineens rijden we weer in het inmiddels bekende dramatische landschap van rode rotsen, wel met veel groen deze keer. Via een stukje snelweg bereiken we de afslag Kolob. Even aanmelden bij het visitorcenter om onze pas te laten zien. Je kunt hier een scenic drive doen. Niet lang, slechts 8 mijl, maar toch de moeite waard. Aan het eindpunt is de Timber Creek Overlook trail. Een korte hike van 1,6 kilometer. Ga je gang, zegt manlief 😆 Dus gewapend met een flesje water en het fototoestel begin ik aan de hike. Mooi en zeker niet moeilijk. Als ik bijna aan de top ben, wil ik een foto maken van dat laatste stuk. Het lastigste stuk van de klim denk ik, want allemaal stenen. Wat denk je? Batterij leeg! Verdorie, ik dacht dat ie nog vol genoeg was. Ik sta even in twijfel, maar gezien de erg oneffen ondergrond besluit ik het te laten voor wat het is en terug te wandelen. Ik heb ook niet het idee dat ik daarmee een mooier uitzicht mis dan wat ik al heb gezien (ik heb inmiddels gegoogled en ik had gelijk).

Terug naar beneden dus met de auto. Een kort bezoek, maar wel mooi, het is aan deze kant van Zion erg groen. De navi wordt ingesteld op Saint George. Ik heb gezien dat hier een Skechers outlet is en we zoeken bepaalde schoenen voor manlief. We rijden via Interstate 15 en men mag hier 80 mph rijden. De hoogste snelheid die we tot nu toe hebben gezien. Een kleine 130 km per uur, maar niemand houdt zich hier aan de snelheid dus het merendeel rijdt zeker 140 km of harder. Tijdens onze rit valt het ons op dat er hier veel wordt gebouwd. Het lijkt wel of ze hier compleet nieuwe dorpen uit de grond stampen. Woonwijken, winkelcentra, fastfoodrestaurants uiteraard, hotels. Dit is echt een gebied in ontwikkeling.

Aangekomen bij Skechers lopen we een rondje door de winkel, maar de gezochte schoenen hebben ze niet. Ik vermoed dat ze nog te nieuw in het assortiment zijn om al in een outletwinkel te staan. Dan maar iets eten. De ketens bij het winkelcentrum kennen we niet en er is ook niemand te zien, niet druk bezocht bedoel ik. We kiezen het zekere voor het onzekere en rijden even naar de nabijgelegen Mac. Kipnuggets en frietjes voor manlief, crispy chicken voor mij en appelpartjes als toetje 😆 Ik heb in al m’n 57 jaren nog niet zo vaak fastfood gegeten als deze vakantie 🙈 Maar het is gemakkelijk, snel en voordelig. Lekker eten doen we ‘s avonds wel 😁

Op weg naar de Mac zag ik een carwash en het bakbeest heeft sinds Monument Valley - en dat is al een week geleden - dringend een wasbeurt nodig. $10 voor wassen en drogen en we rijden er weer blinkend wit bij 😄 Miep wordt gevraagd met een mooie (lees: andere) route terug te rijden naar Springdale. We rijden door resortwijken, langs nog meer nieuwbouwprojecten en een gloednieuw aangelegde golfbaan. Mooi, maar nog wel een beetje kaal 😆 Er wordt in het oneindige niets naast onze route met buggy’s gecrosst, nog weer verder kan men ziplinen of een jeepsafari boeken. Er is hier voor iedereen wel iets te doen. Vlak voor Springdale schijnt de zon prachtig tegen de bergen. Vooruit dan maar, nog 1 foto 🤪

Voor vanavond heb ik gereserveerd bij Switchback Grille. Het restaurant zit aan de achterkant van Dulivia waar we de afgelopen 2 avonden hebben gegeten. We melden ons aan en vragen of we buiten kunnen zitten. O, ehh ja hoor. We krijgen een tafel op het fijne terras. Er zijn slechts 2 andere tafels bezet. En het is nog wel zo aangenaam buiten, 27 graden. Maar de rest van de Vond komt er verder niemand meer buiten zitten en als de andere tafels vertrekken, hebben we het terras voor onszelf. Ik informeer bij de ober naar het waarom en hij zegt: het is te warm! Pfff, binnen heb je een trui nodig 😏

Het maakt ons verder niet uit en we genieten van onze garnalencocktail die in niets lijkt op de garnalencocktail zoals we die thuis kennen 😆 Daarna heeft manlief de petite (altijd nog 8 oz. dus helemaal niet zo petite) filet met bearnaisesaus en frietjes en ik kies vanavond voor de meatloaf, oftewel gehaktbrood. Ze hebben er een mooi torentje van gemaakt met 2 dikke plakken tomaat ertussen. Het smaakt allemaal heerlijk, zeker in combinatie met een fijne merlot. We sluiten af met chocolade banaan breadpudding. Nooit op, toch eens proberen. En het smaakte wel, maar we zullen het niet snel opnieuw bestellen 😆 Maar we sluiten zo weer een mooie dag af. Terug op de kamer tv kijken (manlief), dit verhaal afmaken, nagels lakken en lezen (ik zei de gek 🤪). Morgen: Viva Las Vegas!


Weer: 33 graden in Springdale, maar 37 graden in Saint George 🥵 Zon, zon en nog meer zon ☀️

Geschreven door Jacquelinereist