Vertrekken richting Mexican Hat, afslag highway 261 Moki Dugway, view of Valley of the Gods, misschien Muley Point meepikken, rondrit Natural Bridges NM, Hickman Bridge (of morgen)

Ik ben niet zo van het vroege opstaan in de vakantie, ik zie wel wanneer ik wakker word. En soms is dat om 06.45 uur, zoals vanmorgen. En omdat de zonsopkomst om 07.11 uur zou zijn, zat ik om 06.50 uur dus op ons balkonnetje. Trui en lange broek aan, want het is slechts 11 graden. Nou, ik was zeker niet de enige, het merendeel van de hotelgasten stond met camera of gsm in de aanslag op het balkon of het observatiedek. Behalve manlief, die lag lekker tot aan z’n oren onder het laken 😆 Klik klik, klik klik, er werd wat af gefotografeerd. Ik ook, maar had wel een beetje de pech dat vanaf ons balkon de zon precies achter de meest rechtse butte omhoog kwam 😏 Nou ja, het licht was mooi. Om 07.25 uur weer snel naar binnen en nog even in bed opwarmen. Brrrr, koude voeten 🥶

Maar, kwart over 8 lopen we alweer naar het restaurant voor het ontbijt. Het is inbegrepen en het valt gezien de kamerprijs een beetje tegen. Ten eerste al papieren borden en plastic bestek. Gisteravond hadden we echte borden en echt bestek en we zitten in hetzelfde restaurant. Verder zijn er wel worstjes en bacon maar geen roerei, wel harde koude eieren. En voor op de toast enkel jam. Geen pindakaas of smeerkaas, laat staan echt beleg. En daar kunnen we mee leven in een goedkoop hotel, maar dat is dit bepaald niet. Overigens is het verder een prima en mooi verzorgd hotel met een zeer vriendelijke, meestal native, staf.

We laten het niet aan ons hart komen en gaan weer en route. Eerst de 163 richting Mexican Hat. We stoppen even bij Forrest Gump Point. Hier stopte Forrest Gump in de film met rennen. Mensen stoppen hier om midden op de weg te gaan staan en een zogenaamde iconische foto te maken. Ik heb de foto gemaakt, maar niet midden op de weg gestaan. Ten eerste heb ik er het geduld niet voor (je moet wachten tot er niemand anders meer op de weg staat) en ten tweede zie ik het nut er niet van in 😆 Verder naar Mexican Hat en ja verrek, alsof er iemand staat met een grote sombrero op 😄

Iets verderop volgt de afslag naar links, route 261. Ik weet wat er komen gaat (dat krijg je als je maandenlang alle info op het AllesAmerika forum leest), maar manlief heeft geen idee. Dit is dus een gewone doorgaande route, maar het heeft een stuk onverhard, genaamd Moki Dugway. De gravelroad begint op 1623 m hoogte om via haarspeldbochten te klimmen tot 1958 m. Hellingspercentage is 10%. Het is een smalle weg zonder vangrails, erg mooi maar goed dat Martien Meiland niet bij ons in de auto zat 😂 Manlief draait met gemak de bochten en ik probeer een en ander zo goed als mogelijk op de foto vast te leggen. Na 3 mijl zitten we ineens weer op het asfalt en volgen we de 261 tot route 95. Dit is weer een zogenaamde scenic byway, moet mooi zijn dus. Iets na de kruising doen we eerst nog een uitstap naar het Natural Bridges National Monument, hier kun je een scenic drive doen (dat scenic begint een thema te worden 😆). Ik maak hier de nodige foto’s, maar voor echt goede foto’s zou je naar beneden moeten hiken. Nu vind ik dat niet zo erg, maar het terug omhoog … 🤪 Doen we maar niet dus.

En verder gaat de rit via route 95. Dwars door het grote niks. Hier woont niemand, hier is niks behalve overweldigende natuur. En de Colorado rivier. Achter iedere bocht opnieuw, WOW! De foto’s spreken voor zich. En dan na heel veel niks, zijn we in Hanksville. Even een plaspauze en een snelle hap, kipnuggets en frietjes voor manlief en een veel te grote, maar erg lekkere, wrap voor mij (ik eet ‘m niet helemaal op hoor!). Na Hanksville gaan we verder via route 24 naar onze eindbestemming, Torrey. We rijden langs/door Capitol Reef NP en het is het groener dan we sinds enige tijd hebben gezien. We zien echt gras 😆 en zelfs fruitbomen. We passeren diverse startpunten van trails en het is overal erg druk. Ook bij het visitorcenter van het park staat de parking vol. We zullen zien morgen wat dat wordt. We arriveren een dik half uur te vroeg op onze bestemming maar kunnen gelukkig al inchecken. Weer op de verdieping, dus de trap op sjouwen met de koffers. Goed voor de conditie zullen we maar denken zeker? 😏

We installeren ons, relaxen wat, manlief gaat lekker even in een warm bad liggen 😄 en dan is het al weer tijd om te gaan eten. Er zit een restaurant bij ons verblijf en om 19.00 uur melden we ons. Vroeg voor ons doen, maar ik had zo het vermoeden dat het wel eens druk kon zijn. En warempel, 45 minuten wachten. Even terug naar de kamer, maar om 19.45 uur kunnen we ook daadwerkelijk aan tafel. We bestellen de petite tender, maar die is niet zo petite als wij zouden willen 😆 Maar wel mooi mals en dat is ook belangrijk. Een derde blijft liggen, zonde maar het is niet anders. Een ijsgerechtje na om te delen en het restant van de fles rode wijn gaat mee naar de kamer. Weer een mooie dag voorbij, we zijn al over de helft en gaan nog veel meer moois zien. Nu even nadenken over morgen, ik wilde een gemakkelijke trail gaan stappen, maar manlief heeft hier (we zitten weer 1000 meter hoger als de afgelopen dagen) weer zuurstoftekort (saturatie 89%), dus misschien maken we er wel gewoon een lekkere relaxdag van. Kan ook heel fijn zijn. 😆😆


Weer: van 11 naar 30 graden, zon, zon en nog meer zon

Hotel: Broken Spur Inn Torrey

Geschreven door Jacquelinereist