Ja, en dan ben je zomaar weer op weg naar de laatste camping: Manteca/Ca.
Een geweldige rit met haarspeldbochten, nog scherper dan die in het Sequoia Park, je weet wel dat park waar we niet in mochten vanwege de scherpe bochten…
Ook nu zouden we te vroeg aankomen en wat doe je dan? Je zoekt een mooie, stille plek tussen de dennenbomen en dan is het weer Henk tukkie en Gineke boekje, stoeltje en zonnetje.
Na een uurtje verlaten we deze prachtige plek, op naar Manteca.
Na de vorige dagen tussen de sinaasappels en mandarijnen te hebben gereden zijn het nu de eindeloze rijen amandel- en walnootbomen.
Het is dan ook de San Joaquin Valley waar we door rijden en waar geen scherpe bochten meer zijn
We vinden een prima plek op die camping in Manteca (“French Camp”). Het is warm en als we alle “ snoertjes en kabeltjes” weer hebben aangesloten dan vinden we het tijd voor een koel biertje in de zon op het bankje naast de camper.

En zo zien we een grote Amerikaanse camper met een auto op de aanhanger naast ons komen staan.
Wij zitten eerste rang.
Eerst de strijd om op de juiste plek naast de aansluit- en afvoer paal te parkeren. Omdat dit rijdend geheel erg veel ruimte vraagt is dit voor dit echtpaar op leeftijd enigszins moeilijk.
Ze groeten ons vriendelijk met de mededeling dat ze de “zwartwatertank” (die waar poep en pies in zit) nodig moeten legen.
Meneer is in slechte conditie en vraagt of hij even bij ons op het bankje mag komen zitten. Natuurlijk mag dat. Zijn vrouw moet alle klusjes doen en vanaf de bank kan hij haar zo coachen.
Probleem 1. Mevrouw is niet zo heel handig.
Probleem 2. De slang is amper lang genoeg. Eigenlijk moeten ze met dat hele gevaarte iets achteruit rijden, maar daar wordt niet voor gekozen.
Nee, er verschijnt nog een extra stuk slang, wat dus ook betekent dat er een extra verbindingsstuk nodig is….
Mevrouw moet de verbinding maken en daar is wat kracht voor nodig. Na veel vijven en zessen lukt dat voor zover we kunnen zien.
En wij, wij nemen nog een koel slokje.
En dan is het moment dat de tank open gaat en dat de inhoud met behoorlijk veel druk naar buiten “stort”.
En dat is óók het moment dat de verbinding niet goed vastgedraaid blijkt te zijn en óók het moment dat hun verteerde voedsel van de laatste dagen zich over de grond verspreidt.
En wij, wij zitten eerste rang…!!
Niet alleen qua geur maar óók qua aanzicht….
We houden ons flink en we nemen tòch nog maar een slok van ons biertje.
En mevrouw doet haar best en spuit alles weer schoon.
Daarna komt ze even bij ons zitten. We bieden haar een biertje/wijntje aan. Meer hebben we op dat moment niet. Ze weigert want ze is van de zevende dag adventisten en die roken en drinken niet.
Ze houdt wèl van Trump en praat wel een half uur over complottheorieën en hoe goed de president het wel niet doet. Na dat half uurtje komt haar man om het hoekje van de camper kijken en zegt dat ze thuis moet komen; ze moet gaan koken…. precies zoals Trump dat wil?

Wij rijden de volgende ochtend, vrijdag, nog steeds langs de Amandel-en walnotenbomen, naar Joyce en Shirley in Oakdale/Ca. Samen zullen we de volgende dag de camper naar het inleverpunt brengen.
Echter, 10 minuten voor onze aankomst in Oakdale rijdt Joyce haar auto in de prak. Weggesleept naar de garage….
Nu moeten we weer even inventief zijn. Hier rijden gewoon niet zoals in Nederland, overal bussen en treinen… het is en blijft avontuur, nietwaar?

Overigens, het uitzicht in hun tuin is…..sinaasappelbomen, citroenen en perziken en hun favoriete baseball team San Francisco Giants.

Oh ja. Het echtpaar “op leeftijd” bleek 10 jaar jonger dan wij…

Gineke.

Geschreven door Henk.en.Gineke