Page, Gran Canyon, Las Vegas.

Zondag 14 april 2019.

We verlaten een zonnig Page, op weg naar Cameron/Ar. Daar, in het reservaat van de Navajo indianen moet de klok weer een uurtje terug.
De indianen doen nl niet mee aan de zomertijd hetgeen ons alleen maar weer in de war brengt. Gisteren moesten we ook al de tijd van Utah weer aanpassen aan de Pagetijd.
Je raakt er behoorlijk van in de war met als gevolg dat ik de volgende ochtend een uur te vroeg, fris en fruitig, gepoetst en gewreven, klaar zit om te vertrekken, terwijl Henk nog in zijn “blote hansopje” (volgens Lia) rondhobbelt in de camper...

Zoals gezegd brengt deze rit ons naar Cameron/Arz.
We vinden een kleine camping bij een van oudsher “Tradingpost” ter bevoorrading. Nu uitgegroeid tot een motel/ restaurant/ hotel/ benzinepomp en souvenierswinkel.
Er valt weinig te beleven, maar het eten is er heerlijk.
Heel even hebben we wifi en kunnen we lezen dat Sparta die zondag zijn voetbalwedstrijd heeft verloren en dat Twente nog één wedstrijd moet winnen...
Goed nieuws dus voor deze Tukkers.
Ondertussen hebben we Lia leren “boerenbridgen” Dat doet ze niet onverdienstelijk; ze leert elke dag bij....!!

Maandag 15 april willen we verder rijden richting Las Vegas. Maar eerst door de Grand Canyon. Tja, wat zal ik er van zeggen...
Immens, geweldig, indrukwekkend, prachtig. Lees de reisgidsen er maar op na. Geen woord gelogen!!
Buiten het park eindelijk weer eens een Starbucks kunnen scoren (plus even wifi). Buiten, op het parkeerterrein komen ineens heerlijke geuren uit de camper van Lia en Ben.
Dacht ik altijd dat Lia gek was op een broodje/kroket.... nou een broodje worst gaat er bij haar ook regelmatig lekker in...!!
Sinds enige tijd loopt Lia wel te trekken met haar linkerbeen. Hoezo?
Als wij de invaliden-parkeerkaart van Henk gebruiken, gebruiken zij in een noodgeval die van mij en dan vindt Lia dat ze wel zielig moet gaan lopen...

Als we in de namiddag in William/Ar aankomen zien we een strakblauwe lucht. Het waait keihard en er wordt ons gevraagd voor de nacht het citywater af te koppelen. (Citywater is een rechtstreekse aansluiting op de waterleiding van het stadje).
Er wordt die nacht nachtvorst verwacht op 2200m hoogte...

Overigens..... via de postduif hoorde ik dat de dames vd Velde wat onrustig werden.
Elke dag een volle pot thee gezet om vervolgens de belevenissen van hun moeder te volgen onder het genot van een kopje....
Maar ja, in dit immense Amerika is de wifi niet altijd geweldig of nix.... dus....

toch de groetjes,
Gineke.

Geschreven door Henk.en.Gineke