Het is alweer een poosje geleden dat jullie iets van ons hoorden, maar er waren ook eigenlijk geen wereldschokkende dingen om te delen, dus.......... Maar toch komt de dag, dat we weer moeten vertrekken uit Santa Barbara op weg naar Washington DC. Joyce en Shirley zullen ons naar ons hotel (naast het vliegveld) in Los Angeles brengen. We maken weer de mooie rit langs de stille oceaan , waar het absoluut niet stil is (highway one).
Onderweg een lunch-stop, een heerlijke fish and chips, Amerikaans groot: de halve zee op je bord.......
Het hotel is prima, maar het restaurant is 's avonds gesloten en een biertje??? 7-Eleven is om de hoek en Mac Donald aan de overkant.
Sinds we in SB waren, volgden we de weersberichten op de TV en zagen dat de tornado's van de laatste tijd als een band over de VS lagen, van Chicago naar zuid-west, precies de route die wij hebben gereden, alleen wij waren sneller. Onze 1e camping, in Champaign, Illinois, werd ook getroffen. Gelukkig waren we allang weg. Maar de tornado's zijn er nog steeds en we moeten er dwars door of er overheen vliegen naar Washington. De piloot vond dat we daarom allemaal in de riemen moesten, maar het kwam allemaal goed en op tijd.
Erick pikt ons 's avonds op van het vliegveld Dulles in Washington en dan op naar Front Royal, waar Bart tijdens zijn highschool jaar woonde. Terry en Erick zullen de volgende dag, dankzij wijzigingen in hun reisschema, al vroeg vertrekken naar Basel. We kunnen nog net onze laatste nieuwtjes uitwisselen. Zij gaan, net als de Romeinen, de Rijn afzakken, niet op een vlot van boomstammen, maar op een luxe passagiersboot om uiteindelijk aan te meren bij de Kinderdijk molens, die ze overigens al eens gezien hadden.
En wij, wij blijven achter in Front Royal, in een huis waar we ons thuis voelen, waar we de deur van de badkamer en toilet altijd achter ons dicht moeten doen, omdat de honden die we verzorgen, de toiletrol afrollen en door het hele huis vervoeren. ( èn eten....)

PS : Mijn vakantie wordt toch nog goed! Na een heerlijke Mexicaanse maaltijd vond ik de sombrero met een Mexicaan er onder. Niet met een bolle buik, maar lang en slank. Geen gitaar, maar wel mooie lakschoenen.
En vandaag een heerlijke frozen mango margarita.... omdat het zaterdag is...

Geschreven door Henk.en.Gineke