Alweer 4 dagen onderweg en nog geen tijd gehad om te schrijven. Mijn telefoon is overbelast door al die app-jes van jullie of het wel goed gaat. Heerlijk, al die zorgen om ons.
Ik zal jullie geruststellen: Het gaat prima!!

Dus laat ik beginnen bij het begin, de eerste dag maandag 24 maart.
Omdat onze kinderen allemaal hardwerkende Nederlanders zijn konden ze ons niet naar de trein brengen. Dus een Ubertje gebeld. "Over tien minuten zijn we bij u" Das mooi. Gepoetst en gewreven staan we alvast buiten op de oprit met onze bagage. Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, zo houden we het daar wel even uit. Mooi op tijd voor de trein.
Maar na 10 minuten: waar blijft die Uber? "over 15 minuten zijn we bij U".... Daarna nog weer eens 15 minuten in het zonnetje op de oprit wachten. Om een lang verhaal kort te maken: De Uber is überhaupt niet gekomen dus de Uber is "uber en aus".
Omdat we toch graag onze trein willen halen bellen we een "gewone" taxi. Die is er binnen 10 minuten. En dankzij deze chauffeur èn een heel vriendelijke NS conducteur die nog hielp om de tassen in de trein te zetten voor hij op zijn fluitje blies, hebben we de trein toch nog gehaald!

Op Schiphol staat één van onze hardwerkende Nederlanders, dochter Elke, klaar om ons mee te nemen naar Heemstede, waar we onze kleinkinderen nog even zien, waar we een hapje mee eten en waar we door haar naar ons hotel in Hoofddorp worden gebracht.
Na een gratis! biertje in de hotelbar: Lekker sloap'm.

Dinsdag 25 maart.
Met de hotelbus naar Schiphol. Bij de incheckbalie is het niet druk. Durft men niet meer na al die verschillende reisadviezen? In ieder geval zijn we er snel doorheen. Dan naar de "assistance"
Omdat Henk de afstanden op Schiphol niet kan lopen,gaat hij in een rolstoel en wordt hij geduwd door een leuke meid (de bofkont) en ik loop ernaast met mijn rollato Max. (Max voor 't Stappen). Het voordeel is nu dat ik ook mee loop via een speciale route waardoor ook ik niet in de lange rijen bij security en douane hoef te staan. "Ons nadeel heb toch een voordeel" zal ik maar zeggen...
We moeten naar gate G 1E. Dat is begane grond. Dat betekent dat de passagiers met de bus over het platform naar het vliegtuig worden gebracht. Men gaat dus niet door de slurf het vliegtuig in maar via de trap....
Hoe gaan ze dat met die 6 rolstoelers op deze vlucht doen? Henk en ik komen die trap wel op, maar die anderen?
Wel, wij mogen mee met een andere bus, een soort hoge liftbus. Je rijdt een plateautje op en vervolgens "lift" je naar niveau bus, om daar in te stappen cq rollen. Bij het vliegtuig aangekomen ga je niet naar de trap voor de "normale" passagiers, maar naar de andere kant van het vliegtuig, waar ook een deur is. Ons lift busje rijdt naar die kant, hups, de hele bus gaat omhoog tot het niveau van de de vliegtuigdeur en zo rollen de "cripples" gewoon het vliegtuig in. Echt mensen : een "Once in your Life Experience".
En ja hoor.... eenmaal in het vliegtuig zijn (net als een paar jaar geleden) de eerste Tukkers alweer gelocaliseerd. Ze zitten voor ons, een echtpaar, geboren in Enschede, gaan óók een camper testrit maken, net als wij.
Er volgt een rustige vlucht naar Chicago; we hoefden maar een paar keer in de touwen...

Tot zover. Gineke.

Geschreven door Henk.en.Gineke