Zaterdag 6 april 2019.

In een achterwaartste tijgersluipgang schuif ik behoedzaam uit ons bed, hopend dat ik niet in een “stroompje” terecht kom.
Goddank, onze gebeden zijn verhoord!! Het is droog.
We kunnen rustig aan een nieuwe dag beginnen. We gaan nu ècht de bergen in.
Ik probeer een camping voor de komende avond te bellen, maar dat lukt niet. We volgen een scenic route en komen in het plaatsje Nederland uit. 5 jaar geleden kwamen we hier ook langs.
Toen was het er wit van de sneeuw! Nu prachtig weer en we kunnen bijna in T shirt!
Helaas lukt het me hier niet om een camping te bellen....

We volgen de weg langs de Colorado River, nu nog een klein, smal riviertje. We gaan hoger en hoger, komen door de Glenwood Canyons.
Nog hoger en steeds meer sneeuw. De skiliften draaien nog; er wordt volop geskied. Uiteindelijk komen we over een pas van 3600m en even daarna zien we een Starbucks!!
Koffie en sigaretje voor Ben ( en natuurlijk ook voor ons koffie).
Ik pak de telefoon nog een keer en hierboven op 3000 m hoogte heb ik verbinding!! Camping vol!!!
Volgende telefoonnr: antwoordapp met een heel verhaal: if.....press 1, if......press 2, if.....press3..enz! Onverstaanbaar zeker met alle bijgeluiden in de Starbucks.
We vragen een amerikaan om voor ons de band af te luisteren. Hij komt ook niet verder dan een gratis 1-800 nr.

Wij besluiten ondertussen om ons “agentschap buitenland” in te schakelen, een nichtje van Lia, teweten Saskia Iliohan in Taos/Nw Mexico.
En ja hoor, zij weet een camping te regelen!
Dankjewel Saskia! Het was een prima camping met een prachtige zonsondergang n een heerlijke hollandse pot: gebakken aardappeltjes, worteltjes en vlees.

Groetjes van ons allemaal,
Gineke.

Geschreven door Henk.en.Gineke