“Helemaal de weg kwijt”

We willen toch wel graag naar Bryce Canyon. De rit is aanvankelijk heel mooi door Capital Reef.
Op een gegeven moment wordt de rit toch wel wat saaier.
De weg is lang, de navigatie is de baas en wij zijn trouwe volgers. Maar de Tom Tom is toch niet helemaal bij de tijd en bij ons slaat de twijfel toe…. Dit gaat niet goed. Dan toch maar keren en een tikkie terug.
Ah, daar zien we ineens een pijl….Bryce 8 miles. Volgen dus. Maar die 8 miles zijn wel heel lange miles. Tom Tom houdt z’n mond, maar opeens wordt hij weer actief en we zien dat we toch wel op de goede weg zitten; er is ook nergens een zijweg. Dus gewoon gaan met die banaan.

Het weer slaat om. Plots bewolkt en binnen 10 min van zon naar sneeuwstorm. En….de tank raakt leeg. Wanneer komt er een pomp? Waar tanken in godsnaam die Amerikanen?
Maar eindelijk na wel na 5 à 6 keer 8 miles te hebben afgelegd komen we bij een rotonde waar een pijl staat “rechtdoor”naar Bryce.
Henk, die in zijn hoofd alleen maar bezig is met benzine, neemt de rotonde 2 keer extra, om vervolgens tòch de eerste afslag rechts te nemen. Daar vinden we een pomp.
“Dan terug naar die rotonde” denk ik. Maar Henk geeft aan dat hij weet waar de ingang van het park is, dus rijdt hij door…, de ingang komt maar niet. De rijweg wordt breder en na een tijdje realiseren we ons dat we niet op weg zijn naar de ingang van het park, maar dat we al op de highway naar Konab zitten, ons einddoel waar het die nacht niet zal vriezen.
Wat doen we nu? Terug rijden? Het is eigenlijk al te laat.
Nee, wat wij doen is vreselijk chagrijnig balen van dit gebeuren, ook nog op 1 april.

Die avond besluiten we om de volgende dag, Trumps “bevrijdingsdag”, onze route iets te wijzigen zodat we tòch Bryce Canyon zien. De overnachting zal aan de voet van Zion Park zijn waar naar verwachting het die nacht niet zal vriezen….

De volgende dag, 2 april, zijn we blij dat we toch nog Bryce hebben gezien. Het weer is heel veranderlijk; zo schijnt de zon en zo zit je weer in een sneeuwbui. Het baart ons wel wat zorgen.
En wat ons ook zorgen baart is het feit dat er op ons dashboard allerlei rode lampjes gaan branden en dat blijft de hele rit zo.
Een technische Nederlander die we toevallig treffen adviseert ons toch naar de garage van Road Bear ,het bedrijf voor wie we rijden, te gaan.
Uit onze vorige reizen weten we dat die garage in Las Vegas is. En zo wordt de route weer omgegooid.

Op naar de camping aan de voet van Zion Park gaan we dus overnachten. Maar… ook hier klopt er niets van de weersvoorspellingen.
Het zal die nacht 4 graden gaan vriezen…… Wat te doen om te zorgen dat de leidingen niet gaan bevriezen.
We zetten de verwarming op 21 grd, de kastjes, waardoor die leidingen lopen, laten we open staan en de kranen laten we druppelen.
Best wel spannend, een onrustig nachtje.
Maar de volgende ochtend lopen de kranen als vanouds, wij blij, en dan opgelucht door het prachtige Zion Park op naar Las Vegas.
Benieuwd wat er daar uitkomt!!

Door laptop problemen en slechte wifi in dit land komen onze berichtjes soms wat traag door.
Sorry. Gineke.

Geschreven door Henk.en.Gineke