Donderdag 27 maart 2025.


Vanaf Champaign/Illinois gaat vandaag de rit naar Washington/Kansas. Het is een rit van 800 km, één rechte weg en super gevarieerd: nl prairie, prairie, prairie zonder één enkele boom. Hier valt niet zo veel over te vertellen, dus dat stukje springen we dan ook maar over.
Aan het eind van die 800 km is dan eindelijk camping Rose Garden.
Alles is donker; de camping, de office, of wat er van dit houten gebouwtje voor door moet gaan, en de 3 caravans die er staan.
Wel hangen er camera's.

6 jaar geleden kwamen we ook op deze camping. Ook toen was de office onbemand, maar er kwam wel binnen 10 minuten een brommertje met daarop de eigenaar van het geheel.
Maar al wat er nú ook kwam.....géén brommertje.
Dus de camper maar gewoon ergens neergezet in afwachting van het gemotoriseerde voertuigje.
Als er na verloop van tijd nog geen brommertje is verschenen gaan we maar eens bellen met het nummer dat langs de kant van weg op een groot bord staat.
Maar...."dit nummer is niet in gebruik".....
Na een poosje worden we terug gebeld door hetzelfde nummer, de brommerman. Kennelijk moeten wij, terwijl we in Amerika zijn, er toch het landnummer 1 voorzetten...
"I'm coming" roept hij. Wij blij.
En even later is onze brommerman er, dit keer met de auto. Hij regelt de electra en water en klaar is Kees.
Hij lust wel een biertje en op de achterbumper van camper bespreken we de toestand in de wereld zonder de naam van die ene te noemen.
Hij was blij en trots dat hij slechts 3 democratische buren had....
Wat hij niet had was wifi waardoor jullie iets langer moesten wachten op onze berichtjes.

PS: of we het kampgeld de volgende ochtend in de brievenbus van zijn office wilden gooien.

Gineke.

Geschreven door Henk.en.Gineke