Amarillo - 1100 m hoogte, toch 16 gr toen we gistermiddag aankwamen.
Maar deze ochtend staat er een harde koude wind over deze, tot nu toe duurste camping (= KOA dus) op een kale vlakte, waar weinig campers staan.
Nog één keer een een lange, saaie rit door Texas op weg naar de bergen, naar het mooie deel van onze reis. Maar hoe langer de rit door Texas, des te meer kans ik heb om nog zo'n heerlijke cowboy, met lasso, op zijn paard te zien: elk nadeel heb zijn voordeel" ......... toch? Verwachtingsvol blijf ik goed naar buiten kijken, maar al wat we zien ..... geen cowboy, maar wel uitgestrekte, bruine grasvelden, waar het lijkt of de bomen zijn vervangen door enorme aantallen, witte windmolens.
Dan plotseling komt er een geur in de camper, dat wil je niet weten.... . We zien vele voetbalvelden, grote, kaalgevreten, vlakten vol zwarte koeien, bijeengedreven voor een grote schuur (met voer?) , wachtend op het moment, dat ze op ons bord of BBQ liggen. Wat roken we dus? Een "gezonde" boerenlucht of was het koeien-angst. Heel de omgeving, tot in de auto, was één en al "onaangenaam" geurend. En de cowboy? Als hij ook zo stinkt, dan laat maar....
Na verloop van tijd verlaten we Texas, komen we in New Mexico en wordt de rit mooier. Via Las Vegas ......? , ja er is er dus nog een, rijden we naar Saskia in Taos. De wegen worden beter en de natuur mooier. We rijden niet niet alleen vooruit, maar ook omhoog door het Carson National Forest, tot 3000 m hoogte, waar nog sneeuw ligt en op sommige plaatsen nog druk geskied wordt. Veel schoolkinderen, want het is schoolvakantie in Texas en vele inwoners komen dan allemaal hier naar toe. De wegen zijn gelukkig sneeuwvrij en zo komen we veilig in Taos aan. De camper kan perfect voor de oprit staan en wij kunnen heerlijk warm douchen.

De volgende ochtend, dinsdag = rustdag, worden we wakker met een strak blauwe lucht en 12 gr. We zitten nu lekker uit de wind en in de zon op 2000 m hoogte.
Maar oh, 's avonds lijken onze hoofden wel gloeilampen!
Dat Texas vakantie heeft zien we die avond, als we naar, volgens Saskia, het beste Mexicaans restaurant gaan. Het is een kleine eettent, waar de mensen lang in de rij moeten staan, voor ze binnen kunnen zitten.
Ook wij moeten buiten wachten, maar er staan stoelen rond een kampvuur, er is bediening, wij nemen een wijntje en Henk een sigaar. Zo gaat onze wachttijd van 1 1/2 uur redelijk snel voorbij.
We hebben heerlijk gegeten in dit kleine restaurantje, waar slechts één toilet was, formaat kleuterschool, alleen bereikbaar via de keuken, en waar Henk buiten bij het kampvuur op de schouder werd getikt door de gerant, met de mededeling dat het buiten , dus bij het kampvuur, een rookvrije zone is, dus sigaar maar in het vuur.......
Snap je dat nou? Maar wrsch is een sigaar in Amerika meer luchtvervuilend dan een groot kampvuur...

En vandaag, 15 maart, gaan jullie lekker naar de stembus, wij gaan wel op het terras zitten om een stukje voor jullie te schrijven.

Geschreven door Henk.en.Gineke