Zaterdag 27 april 2019.

Venijn en scherven.

Al een paar keer horen we via de tam-tam of het wel goed met ons gaat omdat er geen berichtjes komen...
De een denkt aan ziekte., de ander zet een pot thee om het volgende berichtje te gaan lezen. Maar ze komen van een koude (thee)kermis thuis. (toch... Alexandra? )

Nee mensen, niets bijzonders. Alleen zitten we dagen zonder wifi.
Op elke camping wordt gezegd dat er wifi is. Ik kan ook wel verbinding maken maar lees vervolgens “geen internet “. En zonder internet kan ik deze app niet openen....dus....

Maar zoals jullie zien is het weer gelukt.

Vol goede moed kruipen we zaterdag 27 april, na weer een internetloze camping, weer achter het stuur voor de laatste lange tocht. Namelijk de highway 1, langs de kust van de Pacific oftewel de stille oceaan....:-)
Vanuit het binnenland komen we bij Monterey aan de kust. Onze padvinder Henk heeft enige moeite om de weg door Monterey te vinden..... We zien de stad uitgebreid.....
Nou ja, er waren óók wel veel omleidingen.... Maar na deze ongeplande sightseeing komen we dan toch op de kustweg.

Ook hier is het weer bewolkt, koud en heiig. Maar in de auto is het warm.
We doen de “17 miles drive “, die behalve veel tijd nu óók $10 kost, (tijd is geld :-), we zien de beroemde Loneley Pine die al wel 100.000x gefotografeerd is, nu dus 100.001x, we rijden langs Pebble Beach, volgens Ben en Lia de beroemdste golfbaan van de wereld en al die tijd ligt de Pacific rustig rechts van ons..

Verder op, ongeveer 10 km vóór Hearst Castle, je weet wel, van die krantenmagnaat wiens kleindochter Patty werd ontvoerd. (Ze deed later met haar ontvoerders mee aan een bankoverval, Stockholmsyndroom enz) Wel, 10 km voor dat afgrijselijke gebouw dat we nu door de mist niet links konden zien liggen, lag het hele strand vól met zeeolifanten, heel grote zeehonden met een soort slurf.
Deze dieren planten zich hier voort tussen december en februari en na gedane zaken blijven ze hier lekker uitrusten van alle inspanningen...

De uitrit van deze parkeerplaats is niet geweldig, er zitten nogal wat gaten in het zand....
Dat merken we in de camper....kastdeurtjes vliegen open, servies over de vloer, glazen rinkelen, kortom..... scherven!! Weer een beetje venijn in de staart?
We rijden toch maar verder...
Op naar Morro Bay waar we na alle vertraging nog een camping proberen te vinden op zaterdagavond ná 8 uur...!!!
En dat lukt nota bene nog!

Brengen scherven dan toch geluk? Wij gaan in ieder geval eerste maar puin ruimen en met een dikke jas aan zitten we buiten onze laatste voorraad te grillen ( en wij rillen)

Groetjes met koude handjes en voetjes,

Gineke.

PS: ik had jullie graag nog meer foto's willen sturen van oa de zeeolifanten. Maar helaas......ik ben ze kwijt.... misschien dat Lia ze nog heeft.... #scherven#geluk#venijn#staart???

Geschreven door Henk.en.Gineke