Vrijdag 19 april 2019.
Death Valley en CBR....
We gaan Las Vegas verlaten op weg naar Death Valley. Deze dag begint goed; er is bericht uit NL. Het CBR heeft nl besloten dat Ben lichamelijk èn geestelijk in staat wordt geacht om een motorvoertuig te besturen...... een pak van ons hart :-)
Daar heeft het CBR vanaf november 2018 over nagedacht!!!! Maar nu kan hij het rijbewijs op het stadhuis van Enschede afhalen.....
Maar hoe staat het met de geestelijke gesteldheid van het CBR???
Eerst schrijven dat het rijbewijs klaar ligt en een paar dagen later komen er nog twee brieven:
Één met de mededeling dat Bens rijbewijs over een paar dagen verloopt en dat meneer nog niet gereageerd heeft. De andere brief gaat over de medische keuring die hij nog moet ondergaan.
Kunnen jullie het volgen??
Hoe zit het met de onderlinge communicatie bij het CBR?
Is dit instituut nog te vertrouwen?
Mogen de CBR medewerkers zèlf wel rijden?
Zijn zij mn geestelijk wel in staat om te rijden????
Death Valley is en blijft een imposant gebied met zijn prachtig gekleurde bergen, zoutmeren op 85 m beneden de zeespiegel en de temperatuur van 40-45grd C.
Hier willen we een overnachting maken.
Maar minder leuk is dat alle campings die we vonden op onze weg, geen elektriciteit (meer) hadden.
En voor de snuffelpaal van Henk hebben we dat absoluut nodig...
Uiteindelijk zijn we doorgereden naar Cartago, een dorpje van 3-man en een paardenkop, direct buiten Death Valley. Hier vinden we een typische Tipi camping waar het die nacht weer eens 4 grdC is.
We richten onze (warme) hoop op de volgende camping in Weldon aan Lake Isabella. Het is daar een prachtig gebied en we zullen er 2 dagen blijven.
Als we aankomen schijnt er een heerlijk zonnetje en waait er een harde, koude wind en het stuift ontzettend. Dus: uit de wind en in de zon is het er buiten nèt uit te houden...
“ Morgen wordt alles alleen maar beter”denken we als positivo's.
De tweede dag daar begint acceptabel maar na een paar uurtjes komt er weer zo'n harde wind opzetten dat zelfs bij Henk en Ben hun haren in hun ogen waaien...
We eindigen die dag binnen met een potje boerenbridge.
Wie gaat er winnen?
Bij Ben heeft het te maken met wat hij die avond gegeten heeft,
Lia moet je in de gaten houden. Ze heeft het spel aardig onder de knie. Ook het kaartjargon is haar al niet meer vreemd: “op de achterhand”, “het zit rond”, “jij moet uit” en “troeven”. En als ze vindt dat ze slechte kaarten krijgt roept ze keihard dat ze een k.. kaart heeft......Ja Liane, dat is je moeder … om je dood te schamen.....
En Henk? Hij schrijft, dus hij blijft.....
En ik? Ik observeer.....
Groetjes van de kaartclub op vakantie.
Gineke
Geschreven door Henk.en.Gineke