Vroeg slapen betekent vroeg wakker. Iets na half 6 werden we wakker (oké ik tussendoor ‘s nachts ook een uur lang). Het ontbijt was inbegrepen en begon om 630uur. Echt vroege vogels vandaag, om 630uur zat ik aan de bagel, fruit en yoghurt en Edwin had lekkere frenchtoast. We kunnen er weer even tegenaan. Super vroeg reden we dus al het park in. Het visitor center was helaas nog gesloten.

Wat is het fantastisch weer en wat een rust overal nog. Genieten met cijfer 10. Eerst helemaal naar het laatste viewpoint gereden , en vandaar uit naar de andere punten. Op vele parkeerplaatsen stonden nog helemaal geen auto’s. Heel bijzonder op een zaterdag, maar wat is dat fijn 😍.

Voor het laatst waren wij in 2016 in Bryce Canyon NP, maar dit nationale park staat erg hoog op mijn lijstje van mooiste parken gezien in USA . Elke punt heeft weer zijn eigen schoonheid.

Rond 1000uur waren wij terug bij de eerste viewpoints. Daar was het duidelijk wel druk, maar we konden nog wel een plekje vinden voor de auto. Vanuit deze viewpoints starten ook een aantal trails de canyon in. Dit hebben wij ook al een keer gedaan, ik vond het toen super om tussen de hoodoos te lopen. Deze keer geen trails op de planning, behalve de stukjes die je loopt op de viewpoints. Al met al waren dat ook al ruim 5000 stappen 😀.

Inmiddels was het visitor center open en heb ik nog een sleutelhanger en een leuk shirtje gekocht. Edwin kon niet slagen, volgende keer beter.

Rond 1030uir reden we Bryce uit.
Op borden langs de kant van de weg zagen we dat er bij Bryce Canyon Airport een car and flight show was. Daar wilde Edwin graag even kijken. Het was niet groot, maar leuk om even gezien te hebben.

Tijd voor koffie, welke we kochten in het dorpje Tropic.

Eén van de mooiste scenic byways die wij in USA gereden hebben is de UT12. Die loopt van Tropic tot ongeveer bij Torrey. Wat een bofkonten dat we hem vandaag weer mochten rijden. Was weer genieten! De mooiste rotsformaties en uitzichten komen langs. Edwin heeft vlak voor we op vakantie gingen nog een 360graden camera gekocht en een stuk van de rit gefilmd en als timelapse opgenomen. Heel benieuwd hoe dat geworden is.

Aan deze weg ligt ook het Kiva Coffeehouse en daar hebben we nog een lekkere limonade gedronken.

Bij Boulder gingen we de verharde Burr Trail op, ook weer een schitterende weg. Het uiteindelijke doel was om naar de Strike Valley Overlook te rijden. Dit is een zijweg van de Burr Trail en onverhard van zo’n 3 mijl. Het zou op het eind flink hobbelen en bobbelen worden, dus benieuwd hoever we zouden komen. We gaan met de huurauto niet al te veel risico nemen. Echter er kwamen steeds donkerder wolken aan en het begon al te regenen. We hebben de lucht goed in de gaten gehouden, maar het schoof steeds meer de kant van de onverharde weg op. Als het gaat regenen kan het in 1x flink regenen, dus dat risico kunnen we niet nemen. Geen zin in een flash flood. Voor ons geen Strike Valley Overlook helaas. Schrale troost, in 2008 hebben we hem wel kunnen rijden en de overlook bewonderd . Want werkelijk je hebt er 1 van de mooiste uitzichten die we ooit gezien hebben.

Dus hup 30 mijl Burr Trail weer teruggereden. Edwin is wel een echte bmw rijder aan het worden …. 😜. Op een gegeven moment hadden we weer een paar auto’s voor ons en moest hij inhouden.

Bijna aan het einde van de Burr Trail hadden we geen 10 seconde eerder moeten wezen of we hadden afvallende takken en boomstronken op onze auto gehad. We zagen het vanuit de auto afbreken en vallen. Van de andere kant kwam ook een auto en met zijn allen zijn de boomstroken weggehaald. 1 jongen had een zaag in zijn auto liggen, dus dat kwam als geroepen. Even later was de weg weer vrij en kon iedereen zijn weg weer vervolgen.

De rit vervolgde zich door het Dixie Forest, hoog door de bergen met weer mooie uitzichtpunten.
Al rijdend door het Capitol Reef National park konden we ons opnieuw verwonderen over de mooie uitzichten. Hanksville is onze eindbestemming van vandaag. Maar voordat we daar aankwamen had Edwin nog een overlook punt gevonden : de Skyline View Overlook. Hiervoor moesten we nog over een 4 mile (enkele reis) lange onverharde (redelijk begaanbare) weg. Deze weg was op sommige stukjes nog best uitdagend. We kregen er wel een bijzonder uitzicht voor terug. Jeetje zoiets hadden we ook niet echt eerder gezien. Een diepe afgrond met een hobbelig maanlandschap in diverse kleuren. Hoe zich dat toch allemaal vormt, je zo er bijna geologie voor willen gaan studeren 😀. Naast de camera mocht de drone ook nog even in actie komen.

Na flink door elkaar geschud te zijn kwamen we rond 1900uur in Hanksville aan.

Snel een hapje gegeten bij 1 van de 3 restaurants van Hanksville. Edwin een sandwich pulled brisket en ikzelf 2 soft taco’s met kip en beef. Het smaakte prima.

De motelkamer is weer heerlijk standaard, auto voor de deur geparkeerd 😀.

Wij gaan nog even relaxen 😎

Tot morgen!

Geschreven door Edwinenrebekka.op.reis