De route vandaag over het groene deel van Santo Antão bracht ons prachtige uitzichten.

Als we op het eerste hoge punt komen zien we gewoon de mist tussen de eilanden optrekken en langzaam worden de contouren van São Vicente in de verte meer zichtbaar.
De gids is duidelijk trots op zijn eiland. Hij vertelt over wat er verbouwd wordt. Er zijn twee oogsten per jaar, normaal gesproken dan.
Tegen de schuine wanden van de oude inactieve vulkanen en bergen zijn terrassen gebouwd om erosie tegen te gaan. Ook daar worden wel mais en suikerriet of aardappelen gepland maar ik zie ook, op het oog, veel lege terrassen. Bij veel denk ik ook hoe kom je daar in vredesnaam!
Er is één uitzicht op een lappendeken van landbouwgrond. We staan op een hoog, winderig, punt en het is de vruchbare bodem van een inactieve vulkaan.
Bij een aantal uitkijkpunten hebben locals kleine houten hokjes geplaatst waar ze koffie en dergelijke verkopen. Soms zelfs eten.
Mijn oog valt, natuurlijk, op een rood met wit katje dat met een hypnotiserende blik de etende man probeert over te halen hem iets te geven. Gelukkig mijn camera paraat en heb het moment mooi gevangen.
Met mijn mobiele telefoon heb ik de foto bij dit verslag gemaakt, het bord was inmiddels leeg maar de kat zat er nog. De man liet het beestje rustig zitten.
We stappen ook een keer uit ons busje om dan een stuk van de weg te lopen.
Precies door bewoond gebied, wat een armoede hier. Ze hebben een dak boven het hoofd maar dat is het ook. Geen stromend water, ik zie wel stroomdraden dus iets van electra is er. Er wappert wasgoed aan de lijn, een soort van keuken met plaats voor een houtvuur waar iets op staat te koken, de keuken is half open afgeschermd met stokken, touwen en doek.
Er lopen kinderen waarvan sommige warm aangekleed, ja het is winter zegt onze gids. Het kan wel 10 graden worden hier...
Vandaag was het heerlijk 22 graden, volop zon.

Bij Delgadin, een hoge smalle weg over bergrug, hebben we aan weerskanten een prachtig uitzicht in een vallei.
Al deze wegen van basalt stenen zijn met de hand gelegd...
Eenmaal afgedaald naar de kust rijden we één vallei in waar we gaan lunchen. Door het aanwezige water hier is de vallei vruchtbaar, overal waar je kijkt ook bananenbomen.

Terug naar de kust rijden we een kustweg met prachtig uitzicht richting Ponta do Sol. Hier is het oude vliegveld van het eiland. We zien de zeer korte landingsbaan nog.
We stoppen bovenaan het stadje en de groep splitst zich.
Ik ga met de wandelaars lopen naar een volgend mooi gelegen dorp, Fontainhas.
Peter vertelt dat dit dorp door National Geographic is uitgeroepen tot twee na mooist gelegen dorp ter wereld...
Dat wil ik wel eens zien!!
De bus rijdt met wat medereizigers die niet willen wandelen Ponta do Sol in, daar hebben zij wat tijd voor zichzelf.

De grotendeels stijgende weg richting Fontainhas is in onderhoud, ze werken aan de weg en aan de stenen muurtjes langs de rand. Wandelend is het ongeveer een half uur doorstappen.
Mooie bochtige weg met uitzicht op de oceaan. Het lopen gaat goed en uiteindelijk de beloning: uitzicht op het mooie dorp.
Fel gekleurde huisjes aan een bergwand geplakt met ertussen terrassen. Na zo'n 10 minuten de terugreis weer aanvaard. Bij dalende weg toch voorzichtig lopen om uitglijden te vermijden.
Langs de varkenshouderij, op de heenweg gillende varkens (werden ze gecastreerd, het klonk echt angstig?) en langs de Joodse begraafplaats het plaatsje Ponta do Sol in.
Daar treffen we, bij het haventje, de anderen weer.

De tour is nog niet klaar want er volgt nog een proeverij. Van suikerriet wordt hier, in de Paul vallei, groque gemaakt. Een versnapering met 43% alcohol, dat komt wel binnen. De iets oudere variant is 37% en wat zachter van smaak.
Er kunnen ook smaken aan toegevoegd worden zoals koffie of mango of hibiscus...
Van mij worden ze niet rijk maar medereizigers kopen er wel dingen. Zijn wel goede zaken gedaan voor de distilleerderij denk ik.

Weer terug naar de kustweg, basalt stenen veranderen ineens in asfalt...o wel lekker soepel rijden weer. De 'nieuwe' weg ligt er sinds 1995.

In de avond eet ik in het hotel. Eerst een drankje bij de bar. Meer reisgenoten komen aan en met een groep van uiteindelijk 7 personen gaan we naar het restaurant. Er is een buffet, smaakt goed, soepje vooraf.....vooral het dessert buffet was zeer succesvol.
Ter afsluiting weer bij de bar gezeten.
Was een gezellige avond!

Het uploaden van foto's lukt weer niet....geduld is een schone zaak.
De volgende morgen had blijkbaar de president van de Kaapverdische eilanden alle wifi nodig. Die was hier, compleet met bewaking, om een conferentie te openen.
Hij is nu weg, de wifi iets beter dus toch iets kunnen plaatsen. De rest probeer ik in het volgende hotel. Gelukt!

Geschreven door Brouwertje