Vandaag stond het pronkstuk van Fogo, Pico do Fogo, op het programma.
Deze vulkaan is het hoogste punt van Kaapverdië.
De hoofdkrater had in 1675 zijn laatste uitbarsting. De laatste uitbarsting via een zijkrater vond plaats in november 2014 (duurde tot februari 2015) en daarvoor 1995.

We splitsen de groep op in een stel die de vulkaan op gaan, een wandeling van 3 uur, en een groep die in de oude krater blijft en daar de dorpjes bezoekt en de plekken waar het lava van de uitbarstingen is gekomen.
Beide groepen krijgen een gids mee.
De weg naar de vulkaan was al mooi en we zien het landschap langzaam veranderen. We klimmen aardig hoog en het busje moet er flink aan trekken. Als we even langs de weg bij een vangrail stoppen voor een foto is daar ineens uit het niets een vrouw met een dienblad met souvenirs. Huh, achter welke struik komt zij vandaag? Ik heb een lavahuisje bij haar gekocht voor omgerekend 2 euro. Liever en leuker bij haar dan in winkel. Heel veel souvenirs zijn hier (nog) niet te koop.

Iets verderop lijken we ons op de maan te bevinden. Rotsen van lava in grillige vormen, zwart gruis/zand. Met de blauwe lucht erbij prachtig.
Ik blijf bij de groep in de oude krater, aan het bergbeklimmen beleef ik geen plezier. Zou dan alleen met het naar boven lopen bezig zijn en niet kunnen genieten van de omgeving.

De oude ingestorte kraterwand is een hoge steile muur. Aan de kleur van de lavarotsen is te zien of het de lava uit 2014, 1995 of eerder was.
Hoe lava stroomt is niet te voorspellen. De dorpjes in de oude krater konden alleen maar afwachten of de nieuwe lava hun huisjes zou bereiken.
Nieuwe dorpjes zijn alweer ontstaan op de plek van de oude... Ongelooflijk dat hier mensen wonen en ook willen blijven wonen.
Sommige huisjes konden worden uitgegraven, van veel anderen zie je alleen nog een plat dak. Enkele hebben een gang naar de voordeur gegraven en zo het huis weer betrokken.
Huis is ook een groot woord hoor, het zijn kleine stenen gebouwtjes.
Ook dieren (geiten en varkens) worden gehouden in uitgegraven gaten in de lavastroom. Met wat takken erop is het een verblijf.....

In de oude krater is de grond vruchtbaar, er is druiven en koffie teelt. Ook zijn er een paar hotels....met altijd de kans dat je hotel op een keertje in rook op gaat.
Bij enkele huisjes is de lava tot hun muur gekomen maar door de hitte is binnenin alles verbrand.

Ondertussen komt er van de andere groep het alarmerende bericht dat een man niet meer kan lopen.
Staan ze bovenop de vulkaan...
Later horen we, als hij gelukkig beneden is, dat het op 2/3 gebeurde. Hij kreeg geen lucht meer, zwalkte, verloor zijn zicht. Twee reisgenoten konden hem helpen, gerust stellen, helpen met ademhaling, tas overnemen, ondersteunt met lopen. Toen het echt niet meer ging heeft de gids (die krijg je altijd mee als je de vulkaan opgaat) hem op zijn rug gedragen. Een man van 95 kg, chapeau voor de gids.
We hadden nooit moeten gaan zei zijn vrouw later in de bus. Is het jezelf bewijzen... overschatting....
Hij knapte gelukkig weer op eenmaal in de oude krater.

We gingen laat lunchen met de groep en kregen een heerlijke versgemaakte cachupa.
Op de terugweg dommelen we in. Een hele dag weer buitenlucht en een warme maaltijd maakt slaperig.
In het hotel werk ik, gezeten bij het zwembad, mijn reisverslag bij.
Denk dat ik de avondmaaltijd maar weer over sla.

Geschreven door Brouwertje