Het is nu zondagavond en ik lig gestrekt op bed in mijn hotel. Gisteren ben ik om 15 uur vertrokken van Schiphol om via Frankfurt (heel duidelijk te zien aan de souvenirs op de luchthaven in welk land ik was) naar Tokyo te vliegen. De vlucht ging voor mijn gevoel lekker snel, heb wat gelezen, muziek geluisterd en twee leuke films bekeken.
Florence Foster Jenkins met Meryl Streep (jee die zingt goed vals voor deze rol, heb erg gelachen) en Hugh Grant (die krijgt ook een oud hoofd) en de oscarwaardige film La La Land. Ik zat naast een reisgenoot, Koen, en het was even minder dat hij op het einde van de reis net voor de landing zijn compleet net gegeten ontbijt in twee kotszakjes deponeerde. Pfff, als zoiets lang duurt ga je bijna meedoen

Op Schiphol had ik al kennis gemaakt met Marjolijn uit Krommenie. Reist ook alleen en we klikken wel,dus gezellig.
Onze reisbegeleider René wacht ons op op de luchthaven van Tokyo. Is nu ik hem deze middag zo meemaak wel een lieverd, een goeie, zorgzaam en aandacht voor zijn mensen.
René stelt voor ons even op te frissen en dan na een uur op pad te gaan voor een eerste kennismaking met Japan.
O ja de groep bestaat uit 20 personen, waarvan er eentje eerder is aangekomen dus die zien we morgen als ze met het programma meedoet.

De hotelkamer is klein maar heerlijk Japans ingericht. Op het bed liggen twee pyjama's (kimono's), er staan slippertjes klaar en er is een schoenlepel, schoenborstel en schoenglanspapier. Het toilet vergt helemaal een studie, een heel console met knoppen zit ernaast. De bril is verwarmd....eh dat hoeft niet zo nodig van mij... Ook zijn er twee soorten sproeiers om je onderste regionen schoon te spoelen, lauw water en de waterdruk kan ook nog gewijzigd worden. Er is ook nog een knopje deodorizer voor de rozengeurtjes. Ik lach me rot.
Het uur is zo om.

Met z'n allen lopen we naar het vlakbij gelegen station en kopen een reispas, handig voor de rest van de vakantie. Hierna pakken we de Japan Rail naar Ueno, een mooi park en nu vooral populair door de kersenbloesem (sakura). De bloeitijd verschilt per plek, afhankelijk van de hoogte van het gebied, hier begint het alweer uit te vallen maar mooi is het nog wel. Gelukkig is het droog en grote groepen zitten op kleden en zeilen te picknicken. Ook zijn er veel eetkraampjes, ik zie sticky rijstbolletjes in verschillende kleuren, veel vis op een stokje, aardappelspiralen, heel veel etende Japanners.
We pakken de trein weer terug en hier splitst de groep zich. Het stikt hier van de restaurantjes maar op grote groepen zijn ze niet ingericht. René wijst ons enkele tentjes. Sommige willen al terug naar het hotel maar het is beter om in het ritme van hier te komen. En ik heb ook wel trek, Marjolijn ook en zo komen we met z'n twee uit bij een sushitrain-tent met lopende band. Echt leuk dit, op de eerste dag ook al zo typisch Japans.
Tegen de klok van 19 zijn we terug in ons hotel.
De eerste dag was niet alleen maar een reisdag. Dat beloofd veel goeds voor de verdere reis.