En omdat je altijd alles eruit moet halen wat er in zit zijn Milou en ik vandaag op de laatste dag er samen op uit getrokken.
Jammer genoeg voelde Gitte zich niet zo goed dus zij bleef in het hotel.

Onze bagage kon worden opgeslagen in het hotel en de bushalte was handig voor de deur. Michaela had nog wat suggesties gedaan voor Honolulu waaronder een botanische tuin. Met de bus was het een uur rijden en we hoefden niet over te stappen. Hoe mooi wil je het hebben.

In de bus is het duidelijk waar we zijn. De haltes worden omgeroepen en we zien de namen ook nog in een lichtbak voorbij komen. We moeten 52 haltes verder... Was dus een uur, en er werd (gelukkig is het rustig) niet bij iedere halte gestopt.
Bij onze halte is het nog 12 minuten lopen naar de tuin, the Wahiawa Botanical Garden. Ah, er zijn toiletten bij de ingang, fijn!
De tuin is wat wild, mooi maar ook minder groot dan gedacht.
Op de heenweg reden we ook langs Pearl Harbor en zo ontspruit het plan om op de terugweg te gaan kijken bij het USS Arizona memorial hoelang de wachtrij is voor de boot naar het memorial.
Op onze eerste dag zijn we uitgebreid op het terrein geweest maar hebben vanwege een de 2 uur durende wachtrij naar het memorial punt dit niet gedaan en alleen uit de verte gezien.

Oke, dat is het plan, dus na de botanische tuin eerst een buskaart aangeschaft en uitgestapt na drie kwartier bij Pearl Harbor.
Er mogen geen tassen mee naar binnen dus die moet je afgeven. Daar al even geïnformeerd naar de wachtrij bij de boot naar het memorial. Ja, dat is wel 2 tot 3 uur zei het meisje...
Oei, dat zou krap gaan worden. Om 17.30 uur moeten we echt terug zijn bij het hotel. Laten we maar zien hoe het gaat...
We komen bij de wachtrij voor de boot en die lijkt mee te vallen. Reserveringen gaan voor en wij komen in de standby rij.
Om 14.30 (ieder half uur) gaat nu de eerste boot tot 16.00, we hebben drie kansen.
Dan worden de mensen uit de standby rij toegelaten op de boot en....wij zijn de laatste twee die meteen al mee mogen!!!!
Nou ja, o lucky day.

Het memorial maakt indruk, je staat boven het wrak van de USS Arizona die nog een klein stuk boven het water uitsteekt.
Er is een display met uitleg en een aparte ruimte met een wand met alle namen van de omgekomen opvarenden.
We ontdekken ook dat opvarenden die het wel hebben overleefd ook hier nog hun zeemansgraf kunnen krijgen. Kippenvel!
We zien mooie visjes in het water...

Zo begonnen met Pearl Harbor en we zijn er ook mee geëindigd. De cirkel is rond.
Terug in het hotel, prachtig op tijd, bagage opgehaald en kleding verwisseld.
Zelfs nog tijd voor dit laatste verslag.

Dankjulliewel voor het lezen en de reacties. Altijd leuk om die ook te lezen.