Ietsje eerder dan gisteren liepen we buiten vandaag. Het beloofd weer een zeer warme dag te worden dus vroeg op pad is wel het beste.

Als eerste wilden we de Karelsbrug over wandelen. Nog geen 8.30 uur dus nog niet zo vol met mensen. We hebben niets tegen mensen maar ze moeten niet allemaal op onze foto staan...
We hebben gisteren alles wat we wilden zien aan de overkant van de Moldau al af kunnen strepen op één ding na. En dat is te zien aan het eind van de Karelsbrug.

Op een gevel van een huis aan de Na Kampa straat hangt een schilderij van Maria. Met een balkonnetje met bloeiende planten en een lantaarn met (eeuwig) brandend lichtje. Naast het schilderij aan weerskanten een rol. Er is een verhaal bij dit wat we zien.

Het schilderij dreef hier op de rivier de Moldau tijdens een grote overstroming. We schrijven het jaar 1785. Het water steeg meer dan vijf meter.
Op een van de vele bomen, die werden meegesleurd in het kolkende water, zag de eigenaar van het huis, František Pelzl, het schilderij met een afbeelding van de heilige maagd Maria. Aangezien de man religieus was, besloot hij te proberen het schilderij te redden.
Met zijn bootje baande hij zich een weg door de gevaarlijke stroomversnellingen in het kolkende water. Hij verloor hierbij bijna zijn leven, maar uiteindelijk viste hij het schilderij eruit en keerde terug naar de kade. Volgens de mensen van die tijd begonnen de overstromingen terug te trekken op het moment dat het schilderij uit het water werd getrokken.
Het geredde schilderij werd vervolgens op een ereplaats in de gevel met uitzicht op de Karelsbrug opgehangen.
Een arm dorpsmeisje diende later in hetzelfde huis. Ze nam het schilderij heel serieus en versierde het elke dag met verse bloemen. Ze zorgde er ook voor dat het eeuwige licht eronder nooit doofde. Op een dag was het meisje kleding aan het strijken op een oude, zware strijkmachine, en in een moment van onoplettendheid kwam haar hand onder de rollen van de enorme machine.
Met pijn en angst riep zei de Maagd Maria om hulp, en toen stopte de machine vanzelf. Het meisje bevrijdde onmiddellijk haar hand en er zat niet eens een kras op. Ter herinnering aan deze gebeurtenis hing de eigenaar van het huis vervolgens twee rollers aan de zijkanten van het schilderij, die ons nog steeds aan het wonder herinneren.

De oude Joodse wijk heeft een paar synagoges. De Joodse begraafplaats bestaat uit veel op elkaar gestapelde grafstenen. We hebben geen tickets ervoor gekocht dus doen het met een foto op afstand. Tijd voor een drankje vlakbij de deur met de zonnebloemen.
Het metrostation Náměstí Míru is het diepst gelegen in Praag. De roltrap gaat met een gangetje van 9 km per uur en je doet er ruim 2 minuten over om boven te komen. We gaan een paar keer heen en weer...voor de fotoreportage.
We zijn in het nieuwere deel van de stad.
Park Riegrovy Sady geeft een mooi uitzicht over de stad, weer een klimmetje omhoog. De tv toren die we vaak aan de horizon zagen in de verte staat hier ook in deze wijk.
We nemen de tram terug richting oude stad.
Het draaiende beeld van Franz Kafka is bijzonder om te zien. Verschillende spiegelende schijven draaien om en om en zo schuift zijn hoofd telkens een stukje op zodat hij telkens een andere kant op kijkt.

Een traditionele lekkernij hier is de trdelník.
Trdelník is een kokervormige cake die wordt om een stok gewikkeld en gebakken boven open vuur, waardoor het zijn holle vorm krijgt. We zien ook wel de naam chimney (schoorsteen). Het schijnt een toeristenval te zijn want het is niet traditioneel maar wij gaan ervoor. De cake wordt met ijs gevuld en gegarandeerd met nootjes, saus of vruchten.
Voor lunch een lekker alternatief. Ik ga voor pistache en Leonie voor vanille met karamelsaus.

We gaan even een paar uurtjes verkoeling zoeken in de hotelkamer, een siësta zonder dutje. Even later:
Het dansende huis stond nog op ons lijstje, we pakken een stukje de tram. In de volksmond ook wel het Fred&Ginger-huis. Zeg het maar eerlijk, ze lijken wel te dansen met elkaar!
Vanaf hier wandelen we (zoveel mogelijk in de schaduw want we worden geroosterd door de zon, het heetst van de dag is het) naar Vysehrad. Op een rots is de tweede burcht van Praag gebouwd in de 10e eeuw. burchtcomplex dateert uit de tiende eeuw.
Uitgedroogd kom ik boven, snel twee zalige home made lemonade besteld... Heerlijke frisse dorstlesser, Yamas!

Met de tram weer terug naar het hotel en weer even bijkomen. Tegen 19 uur zijn we richting het grote plein gelopen en hebben daar in een straatje achter de kerk lekker gegeten. Een Tsjechische maaltijd, een goulash met rundvlees (heerlijk zacht) met brood en aardappelenpannekoekjes.
Langs de Moldau met de Karelsbrug met lampjes terug gewandeld naar ons hotel.
Voldaan, was weer een mooie dag.

Geschreven door Brouwertje