Na de blote man vanmorgen onder de douche, overigens zeer vriendelijk want hij klopte later op mijn deur om te zeggen dat de doucheruimte vrij was, ben ik uitgecheckt uit het tijdelijk hotel en met mijn bagage naar het eerste hotel gewandeld.
Er was nog geen nieuwe kamer voor mij maar de bagage werd opgeslagen en ik kon er wel ontbijten.
Het ontbijt werd alleen niet echt bijgevuld en om 9 uur waren het nog wat restjes.
Er was nog wat tijd voordat het praatje van Peter begon en ik ben de hoofdstraat door gewandeld. De locatie van het hotel is wel perfect middenin het centrum. Halverwege kwam ik Anna tegen en bij een supermarkt hebben we flesjes water/sap gekocht.
Er is heel weinig wisselgeld in omloop en uit de ATM krijg je grote coupures dus dat is niet heel handig.

Peter verteld wat algemene dingen over de gang van zaken en vandaag zal de locale Catia ons rondleiden. We starten dus te voet in het stadje.
Dichtbij is er de overdekte markt, ik had hem op mijn eerdere loopje al gespot.
Leuk hoor al dat groente en fruit, vaak zeer georganiseerd, op de stalletjes. In de hoeken van de markt is een vishal en een vleeshal.
Qua vlees is het hier kip, kip en nog eens kip en o ja kip....heel soms een verdwaald stukje varkensvlees.
Cachupa is het nationale gerecht van Kaapverdië. Er bestaan veel verschillende varianten en iedereen geeft zijn eigen twist aan het Cachupa recept. Het is een soort stoofpotje dat uit een mengeling van verschillende soorten bonen en maïs bestaat. Soms wordt er ook maniok en zoete aardappel aan toegevoegd. Vanmorgen bij het ontbijt stond het ook, met zoete aardappel. De luxere variant is met vis of met vlees maar meestal is het zonder. Het is wel heel voedzaam.

Kaapverdië is onbewoond gebleven tot de eilanden in de 15e eeuw ontdekt werden door Portugese en Italiaanse ontdekkingsreizigers. Zij vestigden zich hier en de dieren die hier zijn heeft de mens geïntroduceerd. Behalve vogels en insecten was er niets. Nu lopen er wilde geiten en wat koeien.
Konijnen, ratten en ander ongedierte zijn er niet.
Huisdieren worden niet echt gehouden, al spot ik wel een katje met een halsbandje. Een paar zwerfhonden maar niet heel veel.

Catia geeft ons aardig wat informatie, niet allemaal even goed te volgen maar in grote lijnen begrijp ik haar verhaal.

Kaapverdië is, onder het juk van Portugal, het middelpunt voor de slavenhandel geweest
Het einde van de slavernij kwam er na zo’n 300 jaar, officieel in 1870.
Kaapverdië kende ook periodes van langdurige droogtes. Mede door ontbossing verdween vruchtbare landbouwgrond en vele mensen stierven van hongersnood.

Er kwam een roep tot onafhankelijk en op 5 juli 1975 verkreeg Kaapverdië dat eindelijk. Was trouwens in hetzelfde jaar als Suriname.
De onafhankelijkheidsstrijd werd aangevoerd door Amilcar Cabral. Hij is de belangrijkste vrijheidsstrijder in de geschiedenis van Kaapverdië.
Tot zover even wat geschiedenis.

We lopen met de groep langs het presidentieel paleis. In de binnentuin zien we enkele witte nijlreigers. Maar o wee als je op het muurtje leunt om een foto te maken, staat er meteen een wacht in je nek te hijgen.

De namen van reisgenoten, ik ben daar altijd vlot mee. Iemand stelt zich voor en ik bekijk diegene en onthoud de naam. Zoniet bij de meeste van mijn reisgenoten. Ik moet eigenlijk wel heel hard lachen als ik hoor dat Amalia ineens door iemand met Maxima wordt aangesproken. Hahaha, ze waren wel warm.
Dezelfde Amalia noemde mij net Annemaria...ik kon het KOEKOEK nog binnen houden.

Over warm gesproken, heerlijk temperatuurtje hier, een graad of 23, klein windje erbij.

Na de lunch, en nog een marktje, stappen we in ons busje (past allemaal maar net met 21 personen plus chauffeur) en rijden we naar
het Fort Real de São Filipe (16e-eeuws) dichtbij de eerste hoofdstad Cidade Velha.
De ligging is prachtig. Dat is ook zo mooi aan eilandhoppen, die uitzichten over de oceaan. Het fort ligt 120 meter boven de zeespiegel en Cidade Velha, wat ervan over is, staat sinds 2009 op de werelderfgoedlijst van Unesco.
Na het fort dalen we af naar Cidade Velha. De Rue de Banana was de eerste straat op Kaapverdië.
We krijgen even tijd voor onszelf, lekker met een fris drankje op een terras.
Een mooie dag en start van de reis!

En...ik heb nu ook een eigen kamer in het hotel waar iedereen verblijft. Ik kreeg zelfs een upgrade vanwege het ongemak en excuses van de baas.

Geschreven door Brouwertje