De februarimaand is een fijne maand voor een reis. Vorig jaar was dat naar Namibië en Botswana en nu vlieg ik in dezelfde richting maar stop bij de Kaapverdische eilanden.
Kaapverdië ligt in de Atlantische Oceaan voor de westkust van Afrika, op 570 kilometer afstand van de Senegalese hoofdstad Dakar.
De groep van 10 Kaapverdische Eilanden bestaat uit negen bewoonde eilanden, een onbewoond eiland en verschillende kleinere eilandjes waarvan enkele beschermde natuurgebieden zijn.
Ik ga 5 eilanden bezoeken in de aankomende 12 dagen.

De start op Schiphol gaat vlot, geen drukte en ik ben ruim op tijd. Er is een overstap in Lissabon en ik verwacht daar bij de volgende vlucht pas reisgenoten te treffen. Ik installeer me bij de gate en start in mijn eerste boek. Van lezen komt alleen niet veel want na 10 bladzijdes word ik al aangesproken: ga jij ook naar Kaapverdië?
Alsof het op mijn voorhoofd staat geschreven...
Jeannella herkende me aan mijn wandelschoenen en rugzakje als handbagage...typische reiziger outfit schijnt. Binnen no time komen twee andere vrouwen erbij, zij zagen ons kennis maken en dachten hé medereizigers. Op deze reis zijn er 8 solo reizigers, 7 vrouwen en 1 man en 6 duo's, totaal 20 personen. In het vliegtuig naar Lissabon zit ik naast een man wiens vrouw ook van de partij is. In dezelfde rij zit ook de enige solo-reizende man van het gezelschap, een Hagenees.
Op Lissabon is er een lange overstaptijd. Pas om 20.45 uur vliegen we door naar Praia, de hoofdstad van Kaapverdië.
Ruimschoots de tijd om iets te eten en ik zoek een lekkere plek om te zitten lezen ergens bij een ongebruikte gate waar de stoelen iets makkelijker zijn als in de centrale hal.

Als de gate bekend is waar de volgende vlucht vertrekt wandel ik daarheen. Ik zie weer een reisgenoot, Anna. Het toeval is dat zij een bekende is van mijn tante Henny, ze woont ook in Amsterdam. Tja de wereld is klein. Ze informeert direct of ik ook op indeling heb geboekt maar nee, ik heb een kamer voor mezelf.

Het is nog vier uur vliegen naar Praia vanaf Lissabon. Op deze vlucht krijgen we zelfs een maaltijd. Het ruikt lekker maar daar blijft het ook bij, het gerecht rijst met doperwten, wortel en kipstukjes in een soort satésaus heeft een flauwe onbestemde smaak.

De aankomst in Kaapverdië is middernacht, tijdsverschil met Nederland is twee uur.
Door de douane, fee betalen om binnen te mogen (kon ook via een website, wat ik dus ook al eerder gedaan had), bagage van de band afhalen (hoera, alle bagage van iedereen is meegereisd), geld wisselen en/of pinnen en daar is onze reisbegeleider Peter.

Op naar het eerste hotel, een ritje van 10 minuten. Ze weten dat we komen, Peter had in de namiddag al geregeld dat de kamers en sleutels klaar lagen.
Dat blijkt toch net weer anders bij het arriveren daar. Niet alle sleutel kaartjes werken, een medewerker moet steeds meelopen om de mensen op hun kamer te installeren en te zorgen dat ze electriciteit hebben. De lobby druppelt langzaam leeg. Met twee kamers is er een probleem wordt verteld (in gebrekkig Engels). Wachten, wachten, waarop? Wat gebeurt er?
We worden het zat, willen naar bed. Nederlandse tijd inmiddels 3 uur in de nacht.
Peter, de reisbegeleider, wordt zelfs gevraagd of hij zijn kamer wil afstaan aan mij. Hij heeft er al een nacht geslapen dus niet echt een optie.
Lang verhaal maar ik heb dus geslapen op een andere locatie, drie straten verderop. Is voor één nacht wordt me verzekerd.
Peter is meegelopen om te zien waar het was, de receptionist aldaar was niet op de hoogte en begreep het ook niet helemaal.
Maar goed, ik had uiteindelijk een kamer met een bed (met een kuil in het matras als een sinkhole) en een gezamenlijk toilet en douche op de gang.
Na 4,5 uur slaap ben ik 'fris' voor de nieuwe dag en ontdekking van Kaapverdië!!

Update: de eerste close encounter al gehad, ik stap de op dat moment niet afgesloten douche en toilet binnen en er staat een donkere man (die zie je ook niet direct!) onder de douche....

Geschreven door Brouwertje