Een volle dag weer op pad vandaag maar wel met relax momenten.
We blijven nog een nachtje in Pafos dus we de koffers blijven op de kamers. Een heel blije Corian bij het ontbijt want vanavond komt haar koffer aan op Cyprus. Met een koerier komt hij naar dit hotel. De koffer is op Schiphol blijven staan, bagagelabel eraf geraakt. Ze heeft hem gisteren toen hij echt nergens te traceren bleek uitgebreid beschreven, ook wat er in zit, en wat zie je het eerst als je de koffer opent. En vanmorgen dus het goede bericht en de vraag moeten we de koffer nog nasturen? Nou, dat leek haar natuurlijk van wel, de vakantie is wel over de helft maar nog niet om.

Om 9 uur vertrekken we naar de Koningsgraven van Pafos. Dit zijn ondergrondse graven uit de 4e eeuw voor Chr.
Koningsgraven of Tombe van de Koningen zijn ze genoemd maar er liggen geen koningen begraven. Die waren er niet in die tijd hier. Er liggen Cyprioten uit de hogere klasse, want dat ze rijk waren zie je wel aan het graf af.
Het terrein ligt prachtig aan de kust, de zee op een steenworp afstand. Ze zijn uitgehouwen in rotsen. Bijzonder...hoe is dit gegaan in de praktijk. Je staat op het terrein, kijkt om je heen en denkt: dit is mijn plekkie. En hakken maar in die rots, eerst een groot gat van een meter of acht diep, en dan ga je opzij werken, je hakt een stuk of wat pilaren uit dezelfde rots, een trap om er makkelijk bij te komen als je op bezoek wilt, een waterbron is ook noodzaak dus dat moet ook eerst onderzocht worden.
De tombes zijn in latere eeuwen ook nog een tijd gebruikt als woning.

Het Archeologisch Park van Pafos bevindt zich ook op een vlakte nabij de zee. Het park is beroemd om zijn mozaïeken, die dateren van de tweede tot en met de vijfde eeuw. Er zijn verschillende ‘huizen’ op het terrein: het Huis van Theseus, van Aion, van Dionysos, van Orpheus en van de Vier Seizoenen. Ik heb op Sicilië een aantal jaren terug ook mijn ogen uitgekeken in een opgraving van een oude Romeinse villa en hier was het ook weer genieten geblazen. Mozaïeken, ik hou ervan. Het precieze werk ook om zo'n kunstwerk, op je knietjes, te maken. Maria heeft bij elk mozaïek een verhaal/uitleg. Wat weet die vrouw veel, de Griekse mythologie heeft voor haar geen geheimen.
Narcissus was zo verliefd op zijn eigen spiegelbeeld dat hij zag in water dat hij er maar naar bleef kijken, hij wilde die mooie figuur graag kussen en omhelzen maar dat liep niet goed af. Hij viel in het water en verzoop. Na zijn dood werd hij een bloem, de narcis.

Zo'n 10 km buiten Pafos ligt het Agios Neophytos-klooster. Neophytos, monnik/kluizenaar/schrijver, zocht afzondering en vond in 1159 een kleine natuurlijke grot. Hij groef langzaam de opening van de grot verder uit tot zijn hermitage-cel, een kleine kapel en zijn uiteindelijke graf. Hoewel het begon als een hermitage voor Neophytos alleen, kreeg hij uiteindelijk een kleine aanhang en werd het een kloostergemeenschap.
We kunnen de grotten bekijken, ze zijn ook weer volgeschilderd met de inmiddels bekende voorstellingen. We mogen geen foto's maken, dan maar weer alleen op je netvlies. In zijn zelfgemaakte graf heeft hij niet altijd mogen liggen. Toen de plek achter een muur werd ontdekt, na enkele eeuwen door een man die zich voordeed als monnik maar eigenlijk een grafrover was, werd zijn kist naar de kerk gebracht. Luguber genoeg werd zijn schedel verwijderd, dat werd een relikwie. Toch ook zoiets raars die relikwieën, gisteren zagen we ook in het Klooster in het Troodosgebergte een uitstalling van relikwieën, een hand gemaakt van zilver met daaraan bij de pols een echt stukje bot of in een ander doosje een stuk van een knie...en in het geval van Neophytos kun je nu nog over zijn bolletje (schedel) aaien. Staat in een zilveren doosje met aan de bovenkant een opening waar de schedel uitsteekt.
Volgens Wikipedia is een relikwie een overblijfsel van het lichaam van een heilige, of een voorwerp dat met een heilige in aanraking is geweest, waaraan wonderdadige kracht wordt toegekend.

Lunchtijd aan de kust, bij Chrysochou baai (Middellandse zee). Een prachtig uitzicht op turquoise water. We hebben er 2 uur vrij, inclusief lunchtijd. Een paar grijpen de kans om te gaan zwemmen. De stenen waar je over moet lopen om het water te bereiken maken het voor mij wat minder aanlokkelijk. Toch met een paar anderen tot de knieën in de zee geweest.
Nu nog een bezoekje aan Aphrodites bad, een bron bij een grot en onder een vijgenboom. Niet echt een mooie plek maar daar dacht zij duidelijk anders over. Zij ontmoette hier haar minnaar Adonis.
Je mag het water daar nu niet meer in maar uit een kraantje ernaast, van dezelfde bron, mag je water pakken. Het is de bedoeling hier je gezicht mee te wassen, je blijft er eeuwig jong van...

Terugrijden naar het hotel in ongeveer een uur en 's avonds een mooie zonsondergang en met een deel van de groep weer gegeten. Morgen vertrekken we hier weer en gaat de rondreis verder.

Geschreven door Brouwertje