Het wekkertje liep vroeg af vanmorgen, het was 5.00 uur. Het hotel was zo vriendelijk om een ontbijt klaar te zetten. Koffie en water voor thee waren lauw in de thermoskannen...hebben ze die nu gisteravond al klaargezet. Maar we klagen niet want verder kon je brood, beleg, yoghurt en fruit pakken.
Om 6.15 gaan we richting ferry. Koffers mee want op het volgende eiland verblijven er ook weer twee nachten.
Reistabletje maar ingenomen voor het geval van zeeziekte, de oversteek is maar een uur maar de zee is aardig ruw.
Het tijdstip van vertrek is perfect voor een mooie zonsopgang.
Als we buiten op het dek wat foto's willen maken lopen we als Bambi''s op glad ijs. Een beetje wijdbeens en snel oversteken naar de volgende reling of persoon waar je je aan vast kunt houden. Wat een wind zeg en de boot gaat flink op en neer.
De steward heeft het druk met kotszakjes uitdelen en ophalen...het is beter buiten te zitten want binnen hoor je kokhals geluiden en ik lijk een zurige lucht te ruiken....
Van onze groep is gelukkig niemand beroerd.
Om 8 uur varen we de haven van Porto Novo binnen. We zijn nu op het eiland Santo Antão.
Lokale gids Roberto staat al met een Djoser bord in zijn handen ons op te wachten.
De koffers gaan bovenop het busje, als een puzzel leggen ze de koffers precies pas.
Meteen door naar ons hotel waar we de bagage op laten slaan en aan onze eilandtour gaan beginnen.

Santo Antão is van oorsprong vulkanisch. De vulkanen zijn inactief. Het zuiden is heel droog en in het noordelijke deel valt een normale hoeveelheid neerslag, daar is het het groenst en wonen de meeste mensen. Het eiland heeft geen vliegveld, het oude is gesloten na een ongeluk. De landingsbaan was te kort.
Er wonen ongeveer 47.500 mensen op Santo Antão. Het vergrijsd, veel jonge mensen verlaten het eiland.
Met een nieuw vliegveld hopen ze op meer werkgelegenheid maar de plannen daarvoor blijven vooralsnog plannen.

We stoppen diverse keren, bij een kloof...nou Grand Canyon is hier toch iets overdreven. Dan kunnen we een stukje op de weg wandelen langs wat landbouw activiteiten. Na een korte plas en koffiestop krijg ik zeker even later wel de Grand Canyon fibes.
We stijgen naar 1000 meter. We staan eigenlijk op de rand van een hele oude vulkaan/caldeira.
Geweldig mooi uitzicht!
We gaan een stuk wandelen, gewoon op de weg. Er is hier zo weinig verkeer dat het makkelijk kan. Tijdens onze loop zijn er misschien 3 auto's langsgekomen.
Het plaatsje Alto Mira is in drieën gedeeld, we wandelen van nr3 naar nr2. Bij het eindpunt staat een blauw kerkje.
Heel erg mooi, ik ben van dit eiland ook weer onder de indruk.
De lunch is vandaag inbegrepen en bij Babilonia staat er een buffet met locale traditionele gerechten klaar. Varkensvlees (zaten wat botjes in), vis (was weinig en al op, werd wel aangevuld maar niet gegeten want ik ben nog steeds geen vismens, al probeer ik het soms wel voor variatie), bruine bonen, rijst, yam en salade.
Van de yam (een knolsoort) is een puree gemaakt, kleur is wat eigenaardig maar was lekker. Toe was er een mangomousse, niet luchtig maar meer een zalf structuur.

Weer verder in de bus word ik aardig gaar, vroeg opgestaan en meteen een programma na de verplaatsing naar een ander hotel is best vermoeiend. De kamers zouden gereed zijn maar toch staat Peter weer een half uur bij de receptie om de sleutels op orde te krijgen.
Bij de receptie is wifi, in de kamer soms wel en soms niet blijkt later.
Wel is er een welkomstdrankje met enkele hapjes. Bij het zwembad zijn flink wat kinderen, die net over de gang liepen te rennen. Hebben de Fransen als voorjaarsvakantie?
De zon is inmiddels al onder, ik loop maar even naar de receptie om dit verhaal online te plaatsen.

De foto's komen later, het internet is zo ruk hier dat die niet erbij kunnen...probeer het wanneer mogelijk.

Geschreven door Brouwertje