Eerst maar even een correctie op mijn vorige verhaaltje.
Ik heb onbewust Joke teleurgesteld door haar aankopen te omschrijven als 'slierten met vogeltjes'.
Slierten...Joke wordt niet gelukkig van een sliert en ze wordt altijd juist heel blij van haar souvenirs met vogeltjes. Maar hoe zou ik het dan moeten noemen?
Streng? Snoer?
We komen uit bij 'slinger'.
Dus we vergeten snel de slierten met vogels!
Joke hangt graag zelf haar slingers met vogeltjes op!

We verlaten de fijne lodge in Khorixas en Joke en ik zitten vandaag voorin de bus.
Het roulatiesysteem werkt nog steeds en vandaag was er juist afwisseling in de natuur dus zaten wij er goed voor om het als eerste en het beste te zien.
Er komen meer bergen en heuvels in de route. We passeren zelfs de hoogste top van Namibië in het Brandberg gebergte (2573 meter).
Zien we eerst nog aardig wat groen in de vorm van bomen en struiken, al vlot wordt dat minder en minder.
De hobbels op de weg nemen toe, af en toe lijken we in een achtbaan te zitten. Blij dat we voorin de bus zitten en niet achterin bij deze African-massage-weg.

Het laatste stuk voor de kust is de weg prima, ze zijn aan de weg bezig. Een flink project zo te zien want er is nog een lang stuk te gaan wat voor verbetering vatbaar is.
Inmiddels rijden we door de Namib-woestijn landschap, zand waar je kijkt.

Kaap Kruis (Cape Cross) is een landtong aan de Namibische kust. Dit is ook de plek waar de Portugese zeevaarder Diego Cáo als eerste Europeaan voet op de Namibische kust zette. Je vindt hier nog een replica van het kruis dat hij hier oprichtte.
Cape Cross is ook een bekend reservaat voor een enorme kolonie Kaapse pelsrobben.
Wat een waanzinnig gezicht deze enorme groep pelsrobben.
De jongen worden in november en december geboren en het krioelt er van.
Op de lucht die ervan afkomt waren we voorbereid maar mede door de wind valt het me alles mee.
Wel zien we ook flink wat dode dieren tussen de massa, dat is de natuur. De zwakkeren overleven niet. En er zijn er eigenlijk teveel dus de natuurlijke selectie dat er dieren sterven is ook goed, al is de aanblik natuurlijk niet prettig.

Manda's lekker lunch (hij had voor ons vertrek in de vroege morgen een eiersalade gemaakt) doen we op een bijzondere plek.
Er staan tafeltjes met zoutkristallen te koop en geldpotjes/kistjes waar je het geld in kan doen. Het landschap is bijna surrealistisch om dan hier met de groep ook te lunchen.

De eindbestemming vandaag is de plaats Swakopmund. De rivier Swakup mondt hier uit in de oceaan, dus Swakopmund.
Swakopmund is een badplaats en wordt gekenmerkt door de Duitse koloniale architectuur. De stad werd in 1892 gesticht als de belangrijkste haven voor Duits Zuidwest-Afrika.
De temperatuur is er een aangename 19 graden, heerlijk om hier niet constant met een natte rug te lopen.

Om iets meer te weten te komen over deze plaats hebben we een Township tour geboekt op de fiets.
Met z'n drie stappen we op de fiets, gids voorop en een stagiair sluit de korte stoet.
Het eerste Township genaamd Mondesa is begin jaren 50 opgericht voor de donkere mensen die werkten in Swakopmund. De barakken waarin zij verbleven waren een soort van hostels. Geen privacy, gezamenlijke slaapruimtes en douche en toilet delen met iedereen. Het Township was ommuurd, in het echte Swakopmund mochten ze niet komen (alleen voor werk).
Op de markt krijgen we uitleg over producten, we krijgen ze later ook te proeven...
We bezoeken er een mevrouw thuis die ons wat laat zien en de gids vertelt over haar huishouden en bestaan, zij is van de Herero stam. De gids vertelt dat de bruidschat voor een huwelijk is twee koeien.
Bij een scheiding kost het je zes koeien.
Een man kan meerdere vrouwen huwen.
Er zijn nog maar enkele barakken over, verder staan hier huisjes van steen, winkeltjes, kleine kliniek, school met speeltuin. Het ziet er uit als een woonwijk waar de mensen veel buiten leven.
Als blanke fietsers vallen we wel op. Op eigen gelegenheid kom je niet hier.

Het volgende Township is van een ander kaliber. Het is echt een krottenwijk, maar dan wel zonder rommel en troep. De mensen die er wonen, in hutjes van houten planken aan elkaar gemaakt en zeil met een net als dak, houden hun omgeving toch zoveel mogelijk schoon.
Electra of een riool is er niet.
Ze hebben verplicht een wc maar de pot staat boven een gegraven gat in de grond.
Een toiletbezoek laten we aan ons voorbij gaan.
De vrouw die ons ontvangt heeft haar mooiste zelfgemaakte jurk aan. Ze laat ons potjes met kruiden, wortels en takjes zien er vertelt via de gids waarvoor het gebruikt kan worden. We krijgen ook uitleg over de kliktaal. Sommige bevolkingsgroepen hebben 7 kliks, zij hebben er 4. Een woord begint met een klik, voor in je mond, achter in je mond, met je tong in een krul of tegen je verhemelte.
Hetzelfde woord betekent liefde en moord maar afhankelijk van de klik weet je welk woord het is. Moeilijk hoor!
Laatste bezoek is aan een restaurant en ja hoor daar komen de locale specifieke gerechten voor ons op tafel die we eerder op de markt zagen.
Pap, bonenprutje, spinazie en de rups...
Joke (de dappere) heeft alles geproefd, ik voelde me niet echt geroepen door de rups...

Vanmorgen stond een excursie met een boot op het programma. We werden opgehaald bij ons (superdeluxe) hotel en naar Walvis Baai gereden.
Daar konden we aan boord van een catamaran (met toilet, toch wel belangrijk).
De kade amper verlaten of we kregen bezoek aan boord van pelikanen en pelsrobben. Ook op de dolfijnen hoefde we niet lang te wachten, een groepje van totaal 5 zwom dichtbij de kust. Superleuk!
We zijn naar een oesterfarm gevaren, kregen er uitleg over van Billy. Een pensionado hier geboren van Duitse ouders. Hij had er duidelijk nog veel plezier in om dingen te vertellen.
De verzorging aan boord was uitstekend, er kwam zelfs een compleet buffet op tafel met voor ieder wat wils. Natuurlijk ook de oesters en fonkelwijn (champagne).
Voor de zekerheid een pilletje tegen zeeziekte genomen maar het was een kalme zee.
Wat een top-ochtend!

In de middag met z'n twee door Swakopmund gewandeld. Jammer dat er zoveel winkels gesloten waren...of misschien was het wel goed want leuke en mooie souvenirs zien we veel.
Een onverwachte muddagdut, Joke dacht ik ga maar even lekker in de bar zitten dan, ze komt wel...en inderdaad na 5 kwartier verscheen ik na mijn powernap ook daar.

In de buurt van de vuurtoren lekker gegeten. Morgen reizen we weer verder.

Geschreven door Brouwertje