De morgenstond heeft goud in de mond. Lekker uitgebreid ontbijtbuffet in ons hotel en om 8.18 uur op pad.
We pakken een tram die ons een stuk op weg brengt naar de Praagse burcht.
Het laatste stuk met de benenwagen zijn veel trappen, we zitten snel heel hoog.
De burcht wordt bewaakt, de wachters worden ieder uur gewisseld. Wel gedurende dat uur bladstil staan en zelfs een glimlach is teveel gevraagd. Ze hebben beide een zonnebril op, ze staan toch niet stiekem te slapen?

De tickets voor toegang tot vier gebouwen (royal palace, St joris basiliek, gouden straatje, St.Vitus kathedraal) zijn snel aangeschaft. De St.Vitus is in de ochtend dicht, dan alleen nu de buitenkant bewonderen en de rest later (dachten we).
De waterspuwers vind ik geweldig, een paar goede close ups gemaakt met mijn fotocamera.
In 926 werd op deze plek op de burchtheuvel de eerste kerk gebouwd. De eerste steen van de huidige kathedraal (het moest de grootste van Europa worden) werd gelegd in 1344.

Met ons bezoek aan het gouden straatje hebben we mazzel. Er lopen misschien totaal 5 mensen. We blijken net vóór openingstijd van de winkeltjes (die nu in sommige huisjes gevestigd zijn) dus de deur(tjes), kleine mensen in die tijd, zijn nog dicht. Eigenlijk wel zo leuk zonder de reclame op de deuren en zonder zoveel volk.
Op sommige huisjes staat vermeld wie er vroeger heeft gewoond, een smit, een naaister, een waarzegster, een militair. De bedden die we zien zijn echt ieniemienie, heel smal en kort. Toch gebeurde er wel meer dan slapen in die bedjes want we zien ook een kinderbedje in een huisje.
De naam 'het Gouden Straatje' is te danken aan de 16e-eeuwse alchemisten, die onder het bewind van keizer Rudolf II hier goud probeerden te maken.
De bekendheid van de straat steeg in de 19e eeuw, toen schrijvers, dichters, beeldende kunstenaars en andere belangrijke persoonlijkheden naar deze plek begonnen te komen, zoals schrijver Franz Kafka die hier met zijn zus enige tijd woonde.
Aan het eind van het straatje staat de Daliborka toren (vernoemd naar de eerste gevangene). Erg ongezellig en vervelende martelwerktuigen zien we hier....

Na een drankje wandelen we nog door het royal palace, we zien maar een klein stukje. Wat wapenschilderingen op de muur en oude boeken. De St Joris is niet heel groot en zijn we ook vlot door.
De Vitus kathedraal is nog dicht dus we verlaten de burcht en gaan naar de ernaast gelegen heuvel met daarop het Letnápark met prachtig uitzicht over de Moldau.
Stom genoeg is het restaurant gesloten, verderop wel gelukkig flesjes water kunnen scoren. Wat is het heet in de zon! En berg op, berg af, hoofd als een tomaat.

Via de bovenkant van het park besluiten we niet weer af te dalen maar aan de achterzijde de burcht ergens in de gaan. Blijkt nog een mooie route langs het zomerpaleis van koningin Anna met de koninklijke tuinen en inderdaad een oversteek naar de achterkant van de Burcht.
Oke...eerst even zitten en iets eten.
Amper lunchtijd en al veel uitverkocht, nog net twee ham/kaas croissants, maar toch ook heerlijk even gezeten op een koele binnenplaats.

Dan op naar de Vitus kathedraal. Wat een mensen op het plein, wat een verschil met onze binnenkomst in de burcht.
O jee, nee toch, al die mensen staan in de rij voor de kathedraal.
Ja daaaag, ook een stuk in de brandende zon. Gelukkig denken we beide hetzelfde. We zijn al geweest.

We verlaten de burcht en dalen af naar de rivier. Er is een John Lennon Wall. Op een stuk muur heeft iemand ooit John Lennon geschilderd. Van oorsprong was het een soort van protest muur. Vele beeltenissen van John Lennon zijn al overgeschilderd.
We bespreken een tafeltje bij de Mexicaan voor vanavond en pakken de tram terug naar het hotel. Even lekker uitgevoerd op bed gelegen. Het heetst van de dag dus we trekken ons even terug.

De Mexicaanse maaltijd was super. Gesmuld en met volle buikjes steken we de weg over en pakken de kabeltram naar boven. De Petřínheuvel en het gelijknamige park bekijken. De verkleinde versie van de Eiffeltoren gaan we niet op maar een echt uitzicht door de hoge bomen is er niet.
Bij een restaurant vinden we het wel. Twee cola met prachtig uitzicht, we wachten er tot de zon echt onder is en de lichtjes van Praag aan gaan.
Een top daggie!

Geschreven door Brouwertje