Het avondeten in het hotel was niet geweldig. Omdat we tussen de middag al rijst met diverse gerechtjes hadden gegeten kozen we voor sandwiches. Het brood was taai en oud. Gelukkig maakte het dessert veel goed, gebakken banaan mmmmmmm.
Tijdens het wachten op het eten hebben we een lang gesprek met de manager van het hotel. Hij zit duidelijk verlegen om een praatje. Doet ook een beetje zielig dat hij het land nog nooit heeft verlaten voor een vakantie. En wij ieder jaar! Heb hem wel even duidelijk gemaakt dat wij er ook voor moeten sparen, prioriteiten stellen.
Op onze kamer komen we erachter dat Roos mijn bedlampje uit moet doen en ik de hare, de draadjes zijn blijkbaar verwisseld. Bijna een natte broek van het lachen.

We vertrekken vroeg voor een lange autorit. We stoppen heel vaak, lekker iedere keer even eruit, ook al is het alleen voor een foto.
We bezoeken een kruidentuin, altijd leuk om weer te zien waar alle kruiden en vruchten vandaan komen. Roos leert hier dat een pinda een aardnoot is en onder de grond groeit, met dop en al zegt ze nog. Daarna rijden we door een plaatsje waar een groot internaat voor moslimkinderen is. De kinderen blijven daar van 12 tot 19 jaar, wonen in hokjes...net kippenhokken, heel bizar.
Hierna volgt uitspraak van de dag: Marado vertelt over de moslimkinderen en het internaat en vergelijkt het met de pastoor en zijn klootzak....
Bedoelt hij KLOOSTER, haha je kan me opvegen. Hij lacht mij ook uit als ik een Indonesisch woord tracht uit te spreken dus hij is gelukkig niet beledigd.
Even later vertelt Marado over een Nederlands boek dat hij heeft, het sprookje van Sneeuwwitje. Zegt hij: spiegelei spiegelei aan de wand... Weer lachen natuurlijk, en zelf lacht hij net zo hard mee.

We rijden een tijdje langs een rivier waar goudzoekers zijn. We stoppen er ook even. Een oude man steekt de rivier over en laat ons zien hoe het werkt. Met een schaal wat zand van de bodem van de rivier scheppen en dan langzaam met draaien proberen het zand te filteren. Marado schreeuwt tegen de man en we begrijpen niet goed waarom. Hij laat het ons juist goed zien. Blijkt de man stokdoof..

We lunchen aan de waterkant in een verder lege tent, heerlijke loempia's.
Verder de middag nog bij een rijstveld gestopt waar een echtpaar aan het werk was. En bij een familie die palmsuiker langs de weg verkoopt. Ze hebben 9 kinderen, grote gezinnen zijn hier nog standaard. Bij het Panti natuurreservaat maken we een korte wandeling. In dit gebied zaten vroeger heel veel tijgers. De Sumatraanse tijger is er nog wel maar geen grote aantallen, wel beschermd gelukkig.

Laatste stop is bij de evenaar, de equator. Met z'n drietjes springen we over de evenaar. We maken een foto waarop Roos op het noordelijk halfrond en ik op het zuidelijk halfrond sta.

Doordat we vlot zijn komen we eerder bij het hotel. Ziet er prachtig uit, fijne grote kamer. We zitten bovenop een heuvel en eten nasi goreng met saté in het hotel in Bukittinggi.

Dit is het gebied van de Minau Kabau, de Batak is meer noordelijk. In tegenstelling tot de Batak zijn bij de Minau Kabau de vrouwen de baas. Marado zegt dat de vrouwen hun man onder de oksel hebben ( onder de duim hihi).

De volgende dag is er weer eentje met veel leuke en mooie dingen om te zien hier in de buurt.
Na het zien van het Karbouwengat (mooi de grand canyon van Sumatra) rijden we naar het Singkarakmeer. Helaas belanden we in een muurvaste file.
We blijven eerst zoet in de auto maar na verloop van tijd geeft de blaas aan dat die geleegd dient te worden. Met z'n drie stappen we uit en lopen richting de oorzaak van de file: een markt, een overdekte maar zo druk door het verkeer dat er geen doorkomen aan is. Er is een toilet.... En heel veel te kijken.
Na 2,5 uur kunnen we eindelijk verder rijden. Ons schema van de dag klopt niet meer.

De fotostop bij het Singkarakmeer meer is kort maar genoeg. Daarna nog even een paar huizen van Minau Kabau op de gevoelige plaat en tot slot nog een mooi paleis van lokale koning.

De uitgebreide rijsttafel voor lunch is ook weer heerlijk en zelf (Marado en Josie eten niet zo vlot) wandelen we een stukje terug langs de weg voor een uitzicht over een rijstveld. Een groepje moslimschoolkinderen komt ons tegemoet en eentje is er zo dapper te vragen of ze met ons op de foto mag. Natuurlijk mag dat, maar wij dan ook eentje van hen. Supersnel staat een hele groep om ons heen.

Weer terug in Bukittinggi bezoeken we nog het fort de Kock. Van het fort staan alleen de kanonnen er nog. Dan nog de Big Ben, de klokkentoren. En alle highlights hebben we zo'n beetje gezien.

Vanavond laatste diner met Marado en Josie. Morgen brengen zij ons naar de luchthaven en nemen we afscheid. Wij vliegen dan via Jakarta naar Medan terug. Zij gaan het stuk met de auto terugrijden.

Ons Sumatra-avontuur zit er bijna op. Woensdag gaan we richting Maleisië voor onze stedentrip Kuala Lumpur.

Geschreven door Brouwertje