Het is alweer onze laatste dag in Vang Vieng. Alessia en Nanna hebben allebei niet heel veel tijd meer en willen graag door naar Vientiane. Ik had zelf nog wel wat langer kunnen blijven, maar verkoos gezelschap boven meer van Vang Vieng zien. Dus we hebben gezellig met z'n drietjes de trein naar Vientiane vanavond.

Chillen met een grote C

Ik word ernstig laat wakker en heb het ontbijt gemist. Nog slaapsuf zie ik Nanna bij het zwembad en gaan we samen naar een cafeetje waar Alessia al koffie zit te drinken.
Ik bestel een Iced Americano en fried rice als "brunch". De koffie is volledig zwart en wordt in een gigantische beker geserveerd. Als ik hier niet wakker van word, weet ik het ook niet meer.
We komen met zijn drieën tot de conclusie dat we vandaag niet echt iets actiefs meer willen doen. En aangezien actieve dingen zo'n beetje de enige bezienswaardigheden hier zijn, dopen we vandaag om tot relaxdag.
Dus besteden we onze middag op een bedje bij het zwembad, we zwemmen, we slapen, we lezen, we zonnen.
Het enige item op het programma is vroeg eten door onze trein die om 19 uur vertrekt. Alessia heeft op TikTok een aanbeveling voor een restaurant gezien, en het gaat om 17 uur open. Dus staan we als echte Nederlanders stipt om openingstijd voor de deur zodat we voor 18 uur naar het station kunnen vertrekken. Daar denkt het restaurant echter anders over, want als Nanna en ik onze Thaise curry's allang op hebben, is de beef salad van Alessia nog nergens te bekennen. Gelukkig kan ze het to go meekrijgen en zitten we alsnog op tijd in de tuktuk naar het station. Alessia eet in de schuddende tuktuk het gerecht op een bewonderenswaardige wijze helemaal op zonder te morsen en met stokjes.

Opnieuw treinen en eerste indruk Vientiane

Op het station moeten we weer door de douane. Mijn tas wordt er tot mijn verbazing weer uitgepikt, maar als ik vervolgens mijn hele toilettas heb laten zien mag ik gelukkig weer verder zonder iets weg te doen. De check-in voor de trein verloopt weer vlekkeloos, en de treinrit zelf ook. Totdat we opeens na een harde knal tot stilstand komen. Er wordt iets in het Chinees en Laotiaans omgeroepen, en na een halfuurtje rijden we weer. Ik denk dat ik maar niet wil weten wat er was gebeurd.
Als we het treinstation van Vientiane uitlopen worden we belaagd door mannetjes die ons allemaal in hun tuktuk willen hebben. Gestrest kiezen we er maar eentje uit en voor we het weten zijn we onderweg. Blijkbaar gaat er dus ook een veel goedkopere bus naar het centrum, maar goed, die rent niet schreeuwd op je af.
Er zit ook een kind in de tuktuk, die Roblox video's aan het kijken is op een gigantische telefoon. Als zijn vader (gok ik) de mobiel afpakt om Google Maps aan te zetten, staart hij de rest van de rit naar buiten met zo'n dramatisch zielige blik dat hij zo in een slechte videoclip kan. Geen geslaagde "Bring your kid to work day" denk ik.
Ons hostel noemt zichzelf een "Poshtel", en als we onze dorm te zien krijgen weten we waarom: de stapelbedden zijn een soort pods waarin je je eigen hokje hebt en de matrassen zijn errug zacht. Heerlijk!
Nadat we hebben opgefrist is het tijd om de eerste wandeling door de hoofdstad te maken. Je merkt meteen al dat het niets lijkt op metropolen als Bangkok of Hanoi. Het is klein, er is niet zo veel verkeer en er hangt niet echt zo'n "stadssfeer". Wel stuiten we meteen al op een leuke streetfoodmarkt die we dankbaar verwelkomen na zo'n vroeg diner. Dit stukje Vientiane doet me dan wél weer denken aan Bangkok. Maar dan wel op een stuk kleinere schaal.
Ik zie een kraampje dat pannenkoeken verkoopt, en met meer trek in wat hartigs ga ik voor een kaas en ketchup topping. Slechte keuze, want het beslag was alsnog mierzoet.
Alessia is in een soort knockoff KFC beland en nog steeds hongerig haal ik nog wat kaasstengels en frietjes. De kaasstengels waren niet om over naar huis te schrijven, maar de patat was echt verrassend lekker. Kan McDonald's nog wat van leren.
Na het eten is het al best laat en de stad lijkt al te slapen, dus gaan wij dat ook maar doen. Morgen maar even echt kijken hoe de hoofdstad is!
Terwijl ik al bijna slaap, wil ik nog even mijn powerbank aan de oplader leggen, maar ik kan hem niet vinden. Ach, da's een zorg voor morgen...

Geschreven door Anna.op.reis