De dag begint erg soepel met ik die me verslaap. Thuis ben ik echt een ontzettende snoozer, maar zes keer snoozen in een dorm met zeven andere slapende mensen is wel een beetje asociaal. Daarom is het nog wel een beetje schakelen met meteen uit bed komen :). Gelukkig maakt het Flo allemaal niet zoveel uit.

De bizarre White Temple

Iets later dan gepland wandelen we na wat koffie en witte toast naar het busstation. Er is ons aangeraden om gewoon een lokale bus te nemen naar de tempel, in plaats van een tuktuk of minivan. Na eventjes goed zoeken vinden we de juiste bus en gaan we alvast zitten, wat nogal dom was, want de bloedhete bus vertrekt pas over een kwartier. Gelukkig kan de wind als we gaan rijden ons zweet weer wegwaaien.
In de bus merk ik dat de gevolgen van burning season hier in het noorden wel echt een stuk groter zijn, de laag smog is aanzienlijk dikker. En dat terwijl ik hoor dat het twee weken geleden nóg erger was.
De bus stopt na twintig minuten op een random plek naast de weg, de buschauffeur schreeuwt "white temple!!!" en vervolgens stappen alle toeristen uit.
Bij het eerste gadeslag zie je al dat de White Temple is geen standaard tempel is. Het complex wordt niet door de overheid gefundeerd, maar is het levenswerk van een kunstenaar uit Chiang Rai. Alle negen gebouwen staan gepland om in 2070 klaar te zijn. Soort Sagrada Familia dus.
Met goede oude Wikipedia bij de hand aanschouwen we alle bizarre vertoningen op het terrein. Een brug over een meer met honderden reikende handen symboliseert het afzien van hebzucht. Binnenin de tempel wisselen boeddhistische muurschilderingen zich af met depicties van Westerse taferelen zoals 9/11 en nucleaire oorlogen, maar ook een heleboel pop culture figuren als the Terminator, Michael Jackson, Harry Potter en Hello Kitty. Dit moet blijkbaar laten zien dat we wereld "wicked" is.
De gekleurde binnenkant van de tempel is in fel contrast met de spierwitte buitenkant. De combinatie van de zon met alle mozaïekachtige spiegeltjes maken het bijna verblindend om naar te kijken.
Er zijn verder nog een paar gouden gebouwen, wat wc's blijken te zijn, en een tuin met stenen beelden waar we de ninja turtles en een heleboel onthoofde filmfiguren ontdekken.
Het is allemaal fantastisch om te zien. Ik ben benieuwd wat er in het hoofd van deze kunstenaar omgaat.

Een chille middag en avond

Na een welverdiende fruitshake zoeken we moe van de hitte en alle indrukken de bus terug naar het centrum. Bij de bushalte slaan we een man met een veekar (eigenlijk heet het een songthaew) vriendelijk af, maar na wat handen- en voetenuitleg komen we erachter dat hij de bus is.
Dus een winderig songthaew-ritje verder lunchen Flo en ik bij een of ander crispy chicken tentje (ik heb het eten van kip inmiddels maar geaccepteerd) en maken we nog een wandeling door de stad. Het is een erg rustige plek, niet zo veel te doen, maar dat vinden we allebei niet zo erg. De grootste bezienswaardigheid is een gigantische gouden klokkentoren die als rotonde dient.
Eenmaal terug in het hostel delen we de kosten van een wasje, en maken we een praatje en spelen pool met de andere hostelgasten.
Uiteindelijk gaan we met een groepje van zes (drie Nederlanders, twee Duitsers en een Noord-Ier) op zoek naar eten. In de avond leeft de stad wat meer op, er blijkt een grote nachtmarkt en nightbazaar te zijn. We strijken neer op een groot plein waar je op een foodcourt-achtige manier je eten bij kraampjes kan halen. Natuurlijk is er ook weer live muziek.
Ik deel springrolls met Madelon (een van de Nederlandse meiden) en eet een simpele, maar lekkere omelet met rijst. We praten over van alles en nog wat en verwonderen ons over wat er op het podium gebeurt, waar de live muziek opeens plaats heeft gemaakt voor wat lijkt op een missverkiezing.
Na het eten maken we nog een avondwandeling en bekijken we hoe de klokkentoren er 's avonds uitziet. De rest van de avond wordt gespendeerd met het spelen van spelletjes, waarbij elke nationaliteit elke keer nét iets andere spelregels heeft, wat zorgt voor hilarische verwarringen.

Voor bedtijd wisselen we nog Instagrams uit en nemen we afscheid, want morgen gaat iedereen zijn eigen weg: Madelon gaat naar Thailand, Flo en de rest blijven nog een dag in Chiang Rai en ik steek morgen de grens over naar Laos. Spannend!

Geschreven door Anna.op.reis