Vandaag staat er iets heel leuks op de planning: een fietstocht door Bangkok met Co van Kessel fietstours. Je raadt het al: Co van Kessel was een Nederlander die fietsen in Bangkok op de kaart heeft gezet. Bijna iedere Nederlander die ik gesproken heb over Bangkok raadde deze fietstour aan, dus we zijn allemaal erg hyped, ondanks dat het 7 uur in de ochtend is.

Bangkok by fiets

We moeten om 7:15 weg, en het "ontbijt" opent om 7:00 uur, dus snel stouwen we wat wit brood naar binnen en kunnen dan op weg naar Co van Kessel. We worden hartelijk ontvangen door onze vier gidsen van vandaag. Ze dragen fleurige shirts in verband met Songkran. De leidster van de groep vertelt hoe het allemaal in z'n werk gaat, we krijgen een knalgele fiets toegewezen en dan kunnen we gaan.
Sinds ik deze fietstour op het programma zag staan, vroeg ik me al af hoe we in hemelsnaam met een groep van 25 door zo'n ongelooflijk drukke stad zonder enige fiets-infrastructuur zouden kunnen gaan fietsen. Maar niets had me erop kunnen voorbereiden dat het zo goed zou gaan. De Thaise gidsen kunnen beter fietsen dan een gemiddelde Nederlander en manoeuvreren ons langs alle drukke oversteekplaatsen door alle auto's te laten stoppen, te zwaaien met hun petjes en "oversteken!!!" te schreeuwen. Doordat zo'n 75% van hun klanten Nederlanders zijn (snap ik eigenlijk wel, je moet wel echt goed kunnen fietsen), kennen de gidsen een heleboel Nederlandse woorden en zinnen ("links! rechts! tempo! pauze! foto maken! lekker eten! oppassen!").
Maar de drukke wegen mijden we juist zo veel mogelijk: we worden geleid door de meest krappe steegjes, over tempelcomplexen, schuurtjes waar je moet bukken, en voor een groot deel zelfs over een markt met paden van maximaal 1 meter breed, waar ook nog eens scooters rijden. Ik heb wel een beetje medelijden met de locals die gewoon spullen willen verkopen en er dan opeens 25 lompe fietsers langs hun winkel komen, maar volgens mij vinden ze het allemaal wel prima.
Het is echt de meest fantastische ervaring. Je komt op plekken waar je anders nooit zelf zou komen, de gidsen zijn zó aardig en grappig en het is niet zo warm door het fietsbriesje. En dan zit je ook nog eens op het leukste transportmiddel wat er bestaat (vind ik). Ben je ooit in Bangkok, moet je dit echt sowieso gaan doen.

Bloemenmarkt en horoscopen

Onderweg maken we ook nog drie stops. De eerste is bij een bloemenmarkt, waar het nu extra druk is, omdat er voor Songkran heel veel bloemenkransen worden gekocht. Naast bloemen, is het ook gewoon een markt voor groente en fruit. Marktjes hier blijven toch zo leuk, ongeacht hoe veel je er ziet.
De tweede stop is een tempel, waar we allemaal een lotusbloem krijgen die we op een speciale manier kunnen vouwen om te offeren aan boeddha. Je mag alleen niet aan de bloemen die je offert ruiken, omdat je dan de geur weghaalt die voor boeddha bestemd is.
We leren hoe je moet zitten en bidden als je een offer doet, en daarna mogen we een soort horoscoop doen. Er staan zeven bakjes in de tempel met 24 stokjes erin met nummers erop. Elk bakje heeft een speciale kleur die aan een dag gerelateerd is, je moet het bakje nemen van de dag waarop je geboren bent en schudden totdat er een stokje uitkomt. Dan kan je een blaadje van de muur trekken met het nummer van het stokje erop, en die vertelt hoe jouw toekomst eruit gaat zien. Je kan aan de muur zien dat van sommige blaadjes heel veel nummers zijn meegenomen, en andere juist niet. De gids vertelt dat dit komt doordat mensen alleen de blaadjes meenemen waar goede dingen op staan.
Ik pak het gele bakje (maandag = geel) en schud tot nummer 11 eruit komt. Ik zie dat het een nummer is waar al veel blaadjes van zijn meegenomen, en er staat ook zeker good fortune op. Joepie :)
De laatste stop is een parkje waar we heerlijk verwend worden met chips, bananen en weer een nieuw soort fruit: marian plum of gandaria. Een soort mini mango, erg lekker.
Na de laatste stop nemen we de pond terug naar de beginplaats, gaan we nog even op de foto met onze lieve gidsen en dan is de tour voorbij.

Op koffietocht

Het is nog steeds vroeg, dus we hebben nog de hele middag vrij voordat we gezamenlijk gaan dineren. We besluiten met een groepje om vlak bij Co van Kessel koffie te halen bij een tentje dat goede reviews heeft. Bij aankomst zien we dat het een nogal trendy cafeetje is en dat de koffie nogal duur is, maar nu zijn we er toch al. En duur is hier alsnog maar 3 euro. Wel kom ik voor het eerst hier koffies met plantaardige melk (!!!!!) tegen, dus die bestel ik natuuuuurlijk. Het wordt een matcha latté met amandelmelk. Best lekker, maar ik was wel even vergeten dat ik eigenlijk helemaal niet zo'n fan ben van matcha.
Na even opgefrist te hebben in het hostel gaan Fleur, Brechje, Jeroen, David, Mischa en ik lunchen bij een willekeurig Chinees tentje in de buurt. Aangezien de vegetarische opties hier vaak neerkomen op Pad Thai (erg lekker, maar niet twee keer per dag) of noedels met ei, bestel ik tegenwoordig bijna altijd iets met vis of zeevruchten. Dit keer is het een dubieuze vissoep waar de soep meer op jus lijkt en ik me heel erg afvraag wat voor vis het is. Misschien moet ik me toch maar gaan overgeven aan kipgerechten.
Naast de lunchplek zit een Chinees bakkertje met interessante baksels. We slaan een paar soesjes-achtige cakejes in om later op te eten, waaronder eentje met duriansmaak.
En dan start de tocht naar een specifieke koffietent waar Jeroen graag heen wil. Even wat context: Jeroen en Mischa zijn echt de grootste koffieleuten ter wereld en zijn de hele reis al bezig met zo veel mogelijk verschillende soorten koffie proeven. De tent waar we nu naar op zoek zijn heeft haar eigen bonen, zodat ze ook wat voor thuis kunnen inslaan. Brechje, David en ik haken graag aan. Na een korte metrorit en wandeling zijn we bij de coffeeroasters plek, en iedereen kiest de bonen uit waar ze graag een bakkie van willen proeven. Ik sla zelf toch maar even over, aangezien ik voel dat ik mijn maximale caffeïnegehalte van vandaag wel al heb bereikt.
Wel proef ik graag van de rest, die koffiebonen hebben met smaakjes variërend van chili tot framboos. Erg lekker! En het is ook echte zwarte koffie. Ik heb al meerdere malen een Americano besteld, die dan gewoon mierzoet is, haha. Jeroen en Mischa slaan dus ook zeker wat bonen in.
Na de koffie zoeken we een parkje op en eten we onze Chinese delicatessen. De meeste cakejes zijn eigenlijk gewoon een droge hap deeg met een vulling die óf best lekker is, óf opeens heel zout, óf gewoon niet lekker (zie: durian).

Verwende taxinemers en een onverwachts watergevecht

Eenmaal terug in het hostel voegen we ons bij de rest van de groep om samen te reizen naar het restaurant waar we gaan eten. Fleur heeft uitgezocht dat we prima met de bus kunnen, die kost maar 8 baht dus dat lijkt iedereen een goed idee. Echter is het spitsuur, dus we wachten eerst 20 minuten op een bus waar vervolgens alleen de Expressversie van komt die onze stop zal overslaan. Na nog eens 10 minuten wachten geeft iedereen het op en gaat met de metro. Ik pak met een groepje de taxi. Grab is maar iets van 30 baht duurder, en die ene euro heb ik er toch echt wel over voor wat extra luxe tegenwoordig.
Het restaurant waar we zitten blijkt in een vijfsterrenhotel te zijn, waar de obers je glas water direct na je laatste slok weer bijvullen en het net zo koud is als in Nederland. Bij gezamenlijke etentjes krijgen we altijd een budget dat we maximaal mogen besteden aan eten, dus na wat tactische beslissingen ("Als we deze twee gerechten delen heb jij nog 50 baht over, mag ik die dan hebben om toch een biertje te kunnen bestellen?") eet ik springrolls, pad thai en crême brulée. Erg lekker allemaal, maar geef mij maar een sketchy tentje met plastic stoeltjes waar alles zes keer zo goedkoop is (en misschien ook wel lekkerder).
De meeste mensen zijn bij om vanavond uit te gaan. We besluiten om op stap te gaan naar Khao San Road, dé uitgaansstraat van Bangkok. Het overgrote deel van de groep heeft nog steeds vertrouwen in de bus, dus volgen we iedereen braaf naar het busstation. Na een half uur wachten op de bus die elke keer over 5 minuten zou komen, is mijn vertrouwen in ieder geval nog dieper gezakt en bestel ik een Grab. Uiteindelijk hadden de aanhouders trouwens wel gewonnen, want de bus is wel komen opdagen.
De gemakzuchtige taxi-nemers zijn wat eerder op Khao San Road en het eerste wat we zien zijn tientallen kletsnatte, strijdlustig-ogende mensen gewapend met waterpistolen, tuinslangen en flesjes water. Oh god, Songkran is vandaag al begonnen.

Insecten als snack én danspartner

We zijn natuurlijk totaal onvoorbereid op dit watergevecht, dus we kopen waterdichtje tasjes bij het eerste de beste kraampje en ik vervloek mezelf en mijn witte shirts weer.
Met telefoons en portemonnees veilig, kan het feest beginnen. Khao San Road is echt één grote chaos, op elke meter wordt je belaagd door minstens vijf waterpistolen, of als je pech hebt een hele emmer. Of geluk juist, wel lekker verfrissend. Mensen versieren elkaars gezicht ook met een soort talkpoeder, dus binnen de kortste keren zitten we daar ook mee onder.
We banen ons een weg door de drukke straat en kijken onze ogen uit. Overal wordt feestgevierd! En niemand doet vijandig, iedereen (waaronder wij) is juist blij om met deze hitte lekker natgespoten te worden. We voelen ons allemaal weer als een zesjarige.
Op een gegeven moment wordt de straat nauwer en dan begint het wel een beetje eng te worden. Je kan bijna geen stap meer vooruit zetten en mensen beginnen ook een beetje te duwen, wat het nog enger maakt. Gelukkig wordt na een tijdje de straat weer breder en is het voorbij. Wel besluiten we om zeker niet meer via deze weg terug te gaan lopen.
En dan zie ik het kraampje waar ik al een tijdje naar op zoek ben: de gefrituurde insectenkraam. Ik ben al heel de week mensen aan het ophypen om insecten met me te gaan eten. Uiteindelijk zijn het alleen Brechje en Jeroen die net zo gek zijn. Ik koop een schorpioen, Brechje een meelworm en Jeroen een zakje sprinkhanen. En dan kan ik eindelijk mijn schorpioen eten! Hij smaakt eigenlijk vooral heel erg zout, omdat de vrouw van het kraampje er ontiegelijk veel zout op deed. Hetzelfde geldt voor de meelworm en de sprinkhanen.
Tijdens het eten komen we de rest van de groep weer tegen en kan ik een paar mensen overhalen om ook een sprinkhaantje te proberen. Iedereen verklaart me eerst voor gek, maar als ze het eenmaal gedaan hebben, zijn ze allemaal toch wel trots dat ze er eentje gegeten hebben. Wat je met groepsdruk wel niet kan bereiken.
Aan het einde van Khao San Road komen we een bar tegen die "Mischa Cheap" heet. Daar móeten we natuurlijk heen. Dus Jeroen, Joris, Mischa, Anouk, Brechje, Fleur en ik besluiten dat we genoeg water hebben gezien voor nu en gaan de bar in. Het is compleet uitgestorven, op dus zeven kletsnatte en overdressed Nederlanders na. Maar daardoor kunnen we wel lekker verzoekjes bij de DJ vragen.
Het leukste moment van de avond is wanneer er een kakkerlak op de dansvloer rent en we er allemaal mee gaan dansen. Dat maak je toch niet mee op het Leidseplein.
Mischa probeerde nog een shirt van een van de personeelsleden te kopen, maar ze vroegen nogal veel geld. More like Mischa expensive.
Als we terug willen, zijn we nog steeds zeiknat en verwachten we niet dat een taxi ons terug gaat willen brengen, dus maken we het eerste tuktuk ritje van de trip. Na een zéér nodige douche kruipen we lekker in bed.

En dan besef je dat dit pas het voorproefje was. Morgen is het echt Songkran!

Geschreven door Anna.op.reis